29 Δεκεμβρίου 2007

Και του χρόνου.. :)

Οι τελευταίες ημέρες κάθε έτους μοιάζουν σαν να περνούν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς…
Τέτοιες ημέρες υπάρχει μια τάση απολογισμού του έτους που φεύγει..
Προσωπικά έχω μια συνήθεια να «κρατάω» στο μυαλό μου κυρίως τα θετικά κάθε έτους. Για όλα τα υπόλοιπα, σαν να έχει ο εγκέφαλος δημιουργήσει ένα «σύστημα» εκμηδένισης τους. Μένει κυρίως μόνο η γεύση. Οι κακές στιγμές, οι απογοητεύσεις, οι αποτυχίες που φυσικά υπήρξαν, με τον καιρό σαν να χάνονται και να απομένει μονάχα η αίσθηση τους..
Το πιο δυσάρεστο γεγονός του έτους που σε λίγες ώρες θα αποτελεί παρελθόν… σίγουρα οι πυρκαγιές του καλοκαιριού. Κάθε δέντρο καμένο και μια ουλή, μια χαρακιά, μια ανεξίτηλη κραυγή μέσα μου… Ας ελπίσουμε να μη ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές.

Από την άλλη, κρατώ κυρίως τις ευχάριστες στιγμές..
Κάποιες όμορφες συναυλίες, βραδιές σε μουσικές σκηνές της πόλης μου που τελικά την αγαπώ με ένα ανεξήγητο τρόπο.. ξεχωριστές στιγμές στη θάλασσα, γλυκείες καλοκαιρινές βραδιές να χαζεύουμε με καλή παρέα τ’ αστέρια και να «συναγωνιζόμαστε» ποιος είδε τα πιο πολλά να πέφτουν… βουτιές στο γαλάζιο, αγγίγματα, καρδιές που νιώθουν, αγαπημένες μορφές ανθρώπων… επισκέψεις σε μουσεία (τα οποία πάντα επιδρούν απίστευτα ευεργετικά πάνω μου), αμέτρητες βόλτες σε βιβλιοπωλεία, προσμονή για φωτεινές ανατολές, ξέγνοιαστες βόλτες στη πόλη, το χάζεμα των άλλων ανθρώπων, Κυριακές σε κάποιο κεντρικό καφέ, το πρωινό διάβασμα μιας εφημερίδας…

Τελικά, λίγο πριν το τέλος και αυτού του έτους, συνειδητοποιώ ότι τα πιο όμορφα συναισθήματα της χρονιάς ήταν τα προσιτά και απλά..

Έχουνε μείνει αρκετά ανεκπλήρωτα όνειρα, ταξίδια που περιμένουν να τα ζήσω.. και που ακόμη μια φορά δεν πραγματοποιήθηκαν..
Στόχοι άπιαστοι, επιθυμίες και πόθοι που περιμένουνε την ανάσα μου…
Είναι όμως και αυτό τόσο όμορφο..
Αν το καλοσκεφτείς είναι τόσο ωραίο να μην είσαι κορεσμένος!
Τελικά είναι καλό να έχεις να περιμένεις πράγματα, να διψάς για καταστάσεις, να έχεις ακόμη τη φλόγα της προσμονής.
Μου αρέσει που υπάρχουν πράγματα που ανυπομονώ για να τα ζήσω το νέο έτος!!

Η δημιουργία αυτού του blog πριν δυο μήνες… στάθηκε η αφορμή για την αρχή μιας όμορφης επικοινωνίας με κάποιους ιδιαίτερους ανθρώπους.
Σας ευχαριστώ όλους για την αποδοχή και την αγάπη σας..
Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα υπάρχει αυτό το ιστολόγιο, μάλλον θα διαρκέσει όσο δίνει ευχαρίστηση.. και υπάρχει η ανάγκη για αυτού του είδους την επικοινωνία.

Αφιερώνω σε όλους σας το παρακάτω αγαπημένο τραγούδι, με την ευχή να ακολουθήσει ο καθένας μας τις συμβουλές του, να ακολουθεί ό,τι θέλει η καρδιά του.
Μόνο με κριτήριο τα γούστα και την αγάπη.
Τα φιλιά μου.



Αφιερωμένο και το παρακάτω τραγουδάκι του Δεληβοριά απλά:

Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει
Γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι
Και κανείς δε γνωρίζει η ζωή που θα βγάλει
Κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή..




Ευχές για ένα νέο έτος με υγεία, δημιουργία, αγάπη.. Το 2008 ας είναι ένα έτος όπου κάποια από τα όνειρα μας θα γίνουνε πράξη :)

27 Δεκεμβρίου 2007

Καλλιτέχνες του Δρόμου








Στις πολυσύχναστες γωνιές της πόλης θα έχετε δει καλλιτέχνες του δρόμου να δίνουν όλο τους τον εαυτό και να χαρίζουν άφθονα χαμόγελα γύρω τους..
Αν τους συναντήσετε αυτές τις γιορτινές ημέρες σταθείτε λίγο να τους θαυμάσετε..
Το σίγουρο είναι ότι θα σας παρασύρουν στο κόσμο τους, θα σας βοηθήσουν να ονειρευτείτε και να γίνετε για λίγο πάλι παιδιά...
Δώστε τους λίγη, ακόμα και τη πιο μικρή επιβράβευση σας…
Σε αυτό το blog θα υπάρξουν πολλές σχετικές αναρτήσεις, οι οποίες θα αφιερώνονται σε όλους αυτούς, τους αληθινά ταλαντούχους καλλιτέχνες, οι οποίοι ίσως λόγω μη γνωριμιών ή λόγω διαφόρων συγκυριών δεν αξιώθηκαν κάποιας ιδιαίτερης καριέρας…
Παρόλα αυτά όμως δεν άφησαν το όνειρο τους να σβήσει, αλλά συνεχίζουν να το ζουν και να το κυνηγούν πεισματικά… όπως μπορούν...
Καλές γιορτινές βόλτες σε όλους σας :)

24 Δεκεμβρίου 2007

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα..

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ..

So this is Christmas
And what have you done
Another year over
And a new one just begun
And so this is Christmas
I hope you have fun
The near and the dear one
The old and the young

A very merry Christmas
And a happy New Year
Let's hope it's a good one
Without any fear
And so this is Christmas
For weak and for strong
For rich and the poor ones
The world is so wrong
And so happy Christmas
For black and for white
For yellow and red ones
Let's stop all the fight

Let's hope it's a good one
Without any fear
War is over over
If you want it
War is over
Now...



Καλές γιορτές σε όλους.. Ευτυχισμένα Χριστούγεννα..
..γεμάτα από το αληθινό πνεύμα αυτών των ημερών..
Ας φωτιστούνε οι ψυχές όλων μας με αγάπη και ας τη κρατήσουμε μέσα μας για όλες τις μέρες του χρόνου, όχι μόνο αύριο και μεθαύριο.. Τα φιλιά μου σε όλους σας!

22 Δεκεμβρίου 2007

Έλλη Πασπαλά - Ευανθία Ρεμπούτσικα

Χρωστούσα στον εαυτό μου το αποψινό βράδυ!
Χρόνια ακούω την Έλλη Πασπαλά, όμως ποτέ ως τώρα δεν την είχα δει σε live. Απόψε την απόλαυσα στο ΠOLIS THEATER με την Ευανθία Ρεμπούτσικα.

Τι να πει κανείς για την Έλλη Πασπαλά.. απερίγραπτη! Αυτή η γυναίκα έχει ένα μοναδικό, ξεχωριστό τρόπο να ερμηνεύει τα τραγούδια! Έχει μια μοναδική ποιότητα στη φωνή της, μια εξαιρετική αισθητική και σπάνια εκφραστικότητα! Πάντα με καθηλώνει και με συγκινεί με την ερμηνεία της στα τραγούδια από την εποχή του Μάνου Χατζιδάκι μέχρι και σήμερα.
Δεν υπάρχουν λόγια, απλά μοναδική!

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα παρουσίασε αρκετές συνθέσεις της! Όλες όμορφες, αλλά ξεχώρισα τη μουσική από τη «πολίτικη κουζίνα», που όσες φορές και να την ακούσω με ταξιδεύει..
Όμως είχα τη τύχη να δω και την εκπληκτική Badi Assad από τη Βραζιλία. Ευχάριστη έκπληξη, καθώς η Badi Assad είναι σήμερα μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες στην παγκόσμια σύγχρονη μουσική σκηνή!! Μια ταλαντούχα κοπέλα, η οποία εμπλουτίζει τη βραζιλιάνικη παράδοση με ρυθμούς από όλο το κόσμο, μπαίνοντας στον χώρο της σύγχρονης τζαζ και της ποπ. Εχει ανακηρυχθεί Καλύτερη Κιθαρίστρια της Βραζιλίας στο Διεθνές Φεστιβάλ του Villa Lobos και Καλύτερη Ακουστική Δεξιοτέχνης Κιθαρίστρια από τους συντάκτες του περιοδικού Guitar Player! Εξαιρετική η ικανότητα της να παίζει κρουστά με το στόμα και το σώμα της. Μια ορχήστρα μόνη της!!

Εξαιρετικοί & οι μουσικοί της παράστασης! Μια μεγάλη παρέα, όλοι ένας και ένας!!
Οι στιγμές που ξεχώρισα...αρκετές. Απο τα τραγούδια που άκουσα, δεν ξέρω ποιο να ξεχωρίσω να σας παραθέσω..
Προτιμώ να σας αφήσω με ένα κομμάτι που τραγούδησε μοναδικά η Έλλη και κατάφερε να με ταξιδέψει .. μέχρι τη Πράγα..


20 Δεκεμβρίου 2007

Ενόψει καταναλωτισμού…

Λίγες μέρες μας χωρίζουν από τις ‘χαρμόσυνες’ ημέρες των Χριστουγέννων..
Οι δρόμοι έχουνε φωταγωγηθεί, έχουμε και το μικρό στολισμένο δεντράκι στο Σύνταγμα, με τους Άγιους Βασίληδες, τα αλογάκια του…
Χριστούγεννα! Η γιορτή της μέθης του καταναλωτισμού, η γιορτή των αγορών, των δώρων, των εκκλησιών..
Της διπλής χρέωσης (λόγω των εορτών),
του ενός ακόμα δάνειου (λόγω των εορτών),
των νέων πιστωτικών και χρεωστικών καρτών (λόγω των εορτών),
της παράλογης σπατάλης (λόγω των εορτών),
της χαράς των εμπορικών μαγαζιών (λόγω των εορτών),
των συνωστισμένων τραπεζιών στις πίστες της Ιεράς Οδούς (λόγω των εορτών),
της αδημονίας του 13ου μισθού (..που τελειώνει πριν την άφιξη των εορτών)..
Τα πάντα κινούνται και ζουν γύρω από αυτό.
Όλοι πρέπει να αγοράσουν,
πρέπει να είναι χαρούμενοι,
πρέπει να αγαπιούνται,
πρέπει να ξοδεύουν,
πρέπει να στολίζουν,
πρέπει να περνούν τέλεια...
Ξαφνικά όλοι θυμούνται όσους ανθρώπους γύρω μας υποφέρουν, ενώ τους έχουνε εντελώς ξεγραμμένους όλο το χρόνο..
Το αληθινό νόημα των ημερών?.. Μήπως μας ξεφεύγει?
Αλήθεια υπάρχει πραγματικό νόημα?
Γιατί χαιρόμαστε? Γιατί καταναλώνουμε? Γιατί στολίζουμε?
Το ξέρεις. Όσο κ αν καταναλώσεις, δεν θα αλλάξει τίποτα.
Το κενό δεν θα καλυφθεί, αντίθετα θα δημιουργηθούν κ άλλες υλικές ανάγκες, που δεν θα μπορέσεις να τις ικανοποιήσεις και τότε η θλίψη θα σε ξεκάνει.
Οι διαφημίσεις συνεχώς θα κατακλύζουν με ιδέες αγοράς, με in προτάσεις..
Χωρίς να το συνειδητοποιείς προσπαθείς να πιάσεις την ευτυχία κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα από όσα χρειάζονται.
Δεν χρειάζεται βιασύνη η ευτυχία.
Δεν χρειάζεται πανικό και αγοραφοβία.
Δεν χρειάζεται πιστωτικές και άγχος.
Οσο περισσότερο καταναλώνεις, τόσο πιο πολλά θα θες.
Εσύ πόσα φωτάκια μέτρησες σήμερα?

«Η κύρια πηγή της μελαγχολίας μας είναι ο κορεσμός.» (William James)

Ας καταφέρουμε να ζούμε τη κάθε μέρα σαν να είναι ‘Χριστούγεννα’, ως μια μοναδική ευκαιρία για να κοιτάξει ο καθένας μέσα στην καρδιά του.
Να προσεγγίσει την πραγματική ευτυχία και να τη κρατήσει μέσα του.

17 Δεκεμβρίου 2007

Οφθαλμαπάτες..

Σε συνέχεια του χτεσινού μου post και με την άδεια της UTOPIAS σας παραθέτω ένα παλιότερο post της, σχετικό και πάλι με τις εικόνες οφθαλμαπάτης, το οποίο βρήκα εκπληκτικό ..
Άν δείτε τις παρακάτω εικόνες από τη θέση του υπολογιστή σας, ο κ.Θυμωμένος είναι στα αριστερά και η κ. Ήρεμη στα δεξιά. Σηκωθείτε από τη θέση σας και κάντε πίσω γύρω στα 5 βήματα (σχετικά μεγάλα) και δείτε!! Αλλάζουν μεριές!! Αυτή η παραίσθηση δημιουργήθηκε από τους Phillippe G.Schyns και Aude Oliva του πανεπιστημίου της Γλασκώβης.

Ομολογώ οτι όλες αυτές οι εικόνες, με παρακινούν σε σκέψεις.
Έχετε αναλογιστεί οτι ίσως να μη βλέπουμε πάντα αυτό που πραγματικά υπάρχει?
Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί οτι υπάρχουν χιλιάδες πράγματα γύρω μας για τα οποία ακομα δεν έχουμε ακριβείς ενδείξεις.. δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχουν άλλες κρυμμένες διαστάσεις..
Έχετε ποτέ σκεφτεί οτι τα "μάτια" μας δεν είναι και τόσο ικανά τελικά για να "δουν" τα πάντα? Ότι ίσως δεν είμαστε τίποτα περισσότερο απο θύματα ενός Μάτριξ που υπαγορεύει τον κόσμο που βλέπουμε στις αισθήσεις μας?..
Η γύρω μας πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι αρκετή...
Παρακάτω κάποιες φράσεις απο τη ταινία "the Matrix":
Morpheus: "Είναι αυτή η αίσθηση που είχες όλη σου τη ζωή ότι κάτι ήταν λάθος με τον κόσμο. Δεν ξέρεις τι είναι, αλλά βρίσκεται εκεί, σαν μια αγκίθα στο μυαλό σου που σε τρελαίνει [...] Ο Matrix βρίσκεται παντού, είναι γύρω μας, ακόμα και σ' αυτό εδώ το δωμάτιο [...] Είναι ο κόσμος που σου σκεπάζει τα μάτια για να σε κάνει τυφλό στην αλήθεια".

Neo: "Ποιά αλήθεια;" .

Morpheus: "΄Οτι είσαι ένας σκλάβος, Νέο. Ότι κι εσύ, όπως και όλοι οι άλλοι, γεννήθηκες δούλος... κρατούμενος σε μια φυλακή που δεν μπορείς να μυρίσεις, να γευθείς ή να αγγίξεις. Μια φυλακή του νου σου".

The Brain


Στον Ελληνικό Κόσμο παρουσιάζεται έως και τις 16 Μαρτίου, η έκθεση ‘The Brain’. O επισκέπτης μέσα από 42 δραστηριότητες, ξεναγείται στις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, του σημαντικότερου οργάνου του σώματός μας. Παράλληλα εξοικειώνεται με τον τρόπο λειτουργίας του, επηρεάζοντας τις κινήσεις, τα συναισθήματα και τις σκέψεις.
O εγκέφαλος μοιάζει με χυλό βρώμης με παράξενες πτυχώσεις. Είναι όμως το πιο εντυπωσιακό πράγμα του σύμπαντος. Μπορεί να μάθει κινέζικα, ισπανικά ακόμα και σουαχίλι, ανάλογα με το ποιος του μιλάει. Μπορεί να ανακαλύψει και να κατασκευάσει διαστημόπλοια, μικροσκόπια, πυραμίδες και βηματοδότες. Μπορεί να μάθει να ισορροπεί και να κατευθύνει το σώμα πάνω σε ακροβατικό σκοινί ή να συνθέτει μουσική.
Αν και είναι κλεισμένος μέσα στο κρανίο, μπορεί να στέλνει τις σκέψεις του στο εσωτερικό της γης, στα μακρινότερα αστέρια, ή πίσω στην εποχή των ανθρώπων των σπηλαίων.
Η έκθεση απευθύνεται στο ευρύ, αλλά και στο πιο εξειδικευμένο κοινό.
Προσωπικά πάντα με γοήτευαν οι παραπλανητικές εικόνες.. σας παραθέτω μερικές από όσες παρατίθενται στην έκθεση. (http://www.thebrain.gr)

15 Δεκεμβρίου 2007

Nouvelle Vague

Μόλις ήρθα απο τη συναυλία των Novelle Vague στο Gagarin.
Οι συναυλίες μέσα στο χειμώνα έχουνε τη δική τους γλύκα.
Είναι σαν να σε πέρνει κάποιος απο το χέρι και να σε μεταφέρει σε ένα άλλο κόσμο μακριά απο αυτό της Αθηναϊκής νύχτας..και να σε κάνει να ξεχνάς ότι σε "γειώνει".
Στην Ελλάδα ο δίσκος των Nouvelle Vague διαδόθηκε αρχικά απο χέρι σε χέρι, καθώς καμία δισκογραφική εταιρεία δεν ήθελε να τον κυκλοφορήσει. Σταδιακά όλοι ξεκίνησαν να απορούν "μα ποια ειναι αυτή που τραγουδάει έτσι θεϊκά το love will tear us apart", "τι ακους τωρα", "τι φωνάρες.."..
Με το καιρό οι διασκευές τους άρχισαν να παίζουν στις εναλλακτικές συχνότητες και σε μικρά μπαράκια..Τώρα κάνουν περιοδίες σε όλο το κόσμο και έχουνε το φανατικό κοινό τους. Οι Nouvelle Vague ουσιαστικα συντηρούν το μελωδικό πυρήνα κάθε σύνθεσης και διασκευάζουν τις μελωδίες, με απλές ενορχηστρώσεις που παραπέμπουν στην τεχνοτροπία της bossa nova, της jazz της δεκαετίας του ’50 και της pop των 60s.
Τα τραγούδια τα παίζουν, σαν να τα έχουνε ξανασυνθέσει οι ίδιοι από την αρχή.
Αν δεν έχετε κανονίσει κάτι για Σάββατο βράδυ.. έχουνε ακόμα μία τελευταία συναυλία.
Καλό σκ με μερικά απο τα τραγούδια που άκουσα σήμερα.

Love will tear us apart (LIVE)




"Don't go"




"dance with me"


14 Δεκεμβρίου 2007

Τραγούδια που με αγγίζουν

Μετά από την πολύ ευγενική πρόσκληση της ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ να παρουσιάσω κάποια από τα τραγούδια που με «αγγίζουν»..
Δύσκολη η επιλογή, γιατί υπάρχουν αρκετά. Καθώς η μουσική είναι καθημερινό (αναπόσπαστο) κομμάτι της ζωής μου. Όπως και να έχει, τα παρακάτω τραγούδια είναι κάπως πιο ιδιαίτερα για εμένα γιατί έχουνε ταυτιστεί με συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου.

Coldplay "Clocks" music video



U2 - With Or Without You



Astro - Konstantinos Bhta




Προσκαλώ να παρουσιάσουν τα δικά τους οι red rose, a.g., meteoritis, gerasimos, adonios, lockheart, mad, exilio, katyatida, vassia, S , blueprints, και φυσικά όποιος άλλος επιθυμεί!...Θέλω πολύ να ακούσω τα αγαπημένα όλων!

12 Δεκεμβρίου 2007

Φιλοζωϊκό Bazaar

Μερικές από τις πιο όμορφες και γλυκείες υπάρξεις αυτής της πόλης κυκλοφορούν αδέσποτες και πεινασμένες. Οι ψυχές τους είναι πολύ πιο αληθινές από πολλών από εμάς, η αγάπη που μπορούν να σου χαρίσουν είναι σίγουρα μεγάλη, ενώ η φιλία τους αποδεδειγμένα καλύτερη και πιο αληθινή από όλη όση έχεις εισπράξει από κάθε άνθρωπο στη ζωή σου.
Αν πραγματικά θες κάποιον που θα κάνει τρέλες μόνο και μόνο που θα σε βλέπει…
Αν θες κάποιον που θα τρώει οτιδήποτε του βάζεις στο πιατάκι του… και θα νιώθει βαθιά ευγνωμοσύνη για αυτό…
Αν θες κάποιον που θα θέλει να βγαίνει έξω οποιαδήποτε στιγμή, για όσο και όποτε το θελήσεις εσύ...
Αν θες κάποιον που δεν θα αγγίζει ποτέ το τηλεκοντρόλ, θα βλέπει μαζί σου όποια ταινία σου αρέσει εσένα, θα ακούει πάντα το δικό σου αγαπημένο cd, δεν θα σε κριτικάρει ποτέ, αλλά θα ζητά μονάχα μια αγκαλιά σου…
Αν θες κάποιον που θα χαίρεται να σου ζεσταίνει τα πόδια στο κρεβάτι…
Τότε πάρε ή βοήθησε όπως μπορείς κάποιο από τα αδέσποτα αυτής της πόλης..

Θα τα βρεις στη βόλτα σου στη πόλη..

Θα τα βρείς έξω απο το σταθμό του μετρό..

Θα τα βρεις έξω από την νυχτερινή σου έξοδο…

Φιλοζωικό Χριστουγεννιάτικο Bazaar - 16 Δεκεμβρίου 2007 - Ηρακλειδών 16

10 Δεκεμβρίου 2007

Μέγαρο Πάλλη - Public









Το πρωί του Σαββάτου βρήκα λίγο χρόνο για να περάσω από τη πλατεία του Συντάγματος, όπου άνοιξε το public. Κατέφθασα αρκετά περίεργη για το τι ακριβώς θα αντικρίσω. Προσωπικά δεν με ιντριγκάρουν ιδιαίτερα οι παρόμοιες αλυσίδες πολυκαταστημάτων, ειδικά για τις αγορές βιβλίων προτιμώ πιο μικρά κ εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία. Ήθελα πολύ όμως να το επισκεφτώ κυρίως για το κτίριο. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό ότι ένα από τα ομορφότερα κτίρια της Αθήνας, επιτέλους μετά από σχεδόν 15 χρόνια εγκατάλειψης, παίρνει ξανά «ζωή» και δίνεται στο κόσμο της πόλης. Τελικά η βόλτα άξιζε, αρκεί να σας πω ότι βγήκα από το κτίριο μετά από κανένα 3ωρο!!

Πριν αναφερθώ όμως στις αρχικές εντυπώσεις μου, νομίζω ότι αξίζει μια αναφορά στην ιστορία του κτιρίου. Το κτίριο χτίστηκε το 1911 από τον αρχιτέκτονα Αναστάσιο Μεταξά (ο οποίος αναδιαμόρφωσε το Καλλιμάρμαρο για τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας). Στέγασε στις αρχές του 20ου αιώνα διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, από υπουργεία (Συγκοινωνίας και Δημοσίων Έργων) μέχρι τεχνικές σχολές, φροντιστήρια και μια τράπεζα. Το 1960 φιλοξένησε στο ισόγειο το καφενείο «Διόνυσος» το οποίο εθεωρείτο «αδελφάκι» του Zonar's, με θαμώνες τον Αυλωνίτη, τον Σακελλάριο και άλλους διάσημους καλλιτέχνες της εποχής λόγω της γειτνίασής του με το θέατρο Κυβέλη. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι εξώστες του κτιρίου έχουν φιλοξενήσει αρκετούς πολιτικούς, με σημαντικότερο εκπρόσωπο τον Γεώργιο Παπανδρέου ο οποίος από εκεί μίλησε προς τον ελληνικό λαό που πανηγύριζε για την Απελευθέρωση της Αθήνας από τη γερμανική κατοχή, γεγονός που σημειώνεται με ειδική μαρμάρινη πλάκα επί του κτιρίου, στην όψη προς την πλευρά της πλατείας Συντάγματος.

Η κατασκευή του Μεγάρου Πάλλη είναι πολυτελής, όπως συνηθιζόταν άλλωστε σε όλα τα οικοδομήματα δημόσιου χαρακτήρα. Αποτελεί ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα του εκλεκτικιστικού στυλ στο κέντρο της πόλης, με έναν γλυπτικό διάκοσμο εξωτερικά, ο οποίος αν και πλουσιότατος δεν είναι κακόγουστος ή υπερφορτωμένος. Με μαρμάρινα πατώματα, εντυπωσιακές σκάλες, ανάγλυφες παραστάσεις, παραστάδες, περίτεχνα σιδερένια κιγκλιδώματα, πεσσούς, φουρούσια κτλ., τα οποία δημιουργούν ένα αισθητικά άρτιο έργο της αρχιτεκτονικής της εποχής του.. Επίσης, ίσως είναι ένα από τα πιο σημαντικά από πλευράς μεγέθους, με συνολικό εμβαδόν περίπου 4.500 τ.μ.

Το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο από το ΥΠΠΟ ως προς τις όψεις του επί των ρυμοτομικών γραμμών και ως προς τα ενδιαφέροντα εσωτερικά μορφολογικά του στοιχεία. Στόχος είναι η ανάδειξη, ο εκσυγχρονισμός και η αναβίωση του κτιρίου, με γνώμονα την αποκατάσταση του κτιρίου ως κέντρου αναφοράς της πλατείας Συντάγματος.

Όσον αφορά το public προσωπικά με κέρδισε το χάζεμα στο τμήμα των κόμικς, με πολύ μεγάλη ποικιλία σε ελληνικές εκδόσεις. Η θέα από τους πάνω ορόφους, ίσως να είναι ένα από τα ομορφότερα σημεία στη Πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς δεν κάλυψαν τα παράθυρα, όπως συνηθίζεται σε αντίστοιχα καταστήματα, με τη λογική να μη αποσπάει τη προσοχή του πελάτη η θέα.. από το εμπόρευμα.. Ο χώρος με τα επιλεγμένα βινύλια. Τα διάφορα audio points, όπου μόλις επιλέξεις το αγαπημένο σου μουσικό κομμάτι, εμφανίζεται μια αντίστοιχη βάση δεδομένων με τραγούδια, τα οποία ταιριάζουν με την αρχική σου επιλογή. Επίσης... μου άρεσε & η βόλτα στο τμήμα των βιβλίων..

Έφυγα ικανοποιημένη. Όταν ένα τόσο όμορφο και μεγαλοπρεπές κτίριο αποκτά επιτέλους και πάλι ζωή, αυτό το γεγονός από μόνο του είναι ικανό να σε γεμίσει αισιοδοξία. Ελπίζω να ακολουθήσουν ανάλογες ενέργειες και μελλοντικά.
Αν επιθυμείτε μια περιήγηση μέσω διαδικτύου πατήστε στο:


Το Μέγαρο Πάλλη στη Πλατεία Συντάγματος το 1960

8 Δεκεμβρίου 2007

Τι με "μαγεύει"..

Μετά από την πρόσκληση του adoniou .. συμμετέχω στο νέο παιχνίδι της μπλογκόσφαιρας, για το τι με γεμίζει, μεθά, με συναισθήματα
Υπάρχουν πολλά πράγματα (ευτυχώς) που ακόμη με μαγεύουν και ‘γεμίζουν’ τη ψυχή μου με συναισθήματα! Θα σας πω τα κυριότερα!!

Α) Η θάλασσα – η φύση.
Αγαπώ τη φύση. Ιδιαίτερα δίπλα στη θάλασσα μπορώ να ονειρευτώ και να αναζωογονηθώ απόλυτα. Είναι ανάσα. Είτε ήρεμη είτε αγριεμένη. Τροφοδοτεί το είναι μου με χιλιάδες σκέψεις, λειτουργεί λυτρωτικά. Με λίγα λόγια…….φέρνει τα πάνω – κάτω ! :)

Β) η στιγμή της γραφής. Μια από τις ομορφότερες δημιουργίες. Νιώθεις.., παίρνεις χαρτί και μολύβι……..κι αδειάζεις κάθε τι, όλο το μέσα σου στο χαρτί. Είναι εξαιρετικά εκτονωτικό και λυτρωτικό!!

Γ) μια φωτογραφία (αρκεί να είναι από τις εκλεκτές). Μπορεί να μου δημιουργήσει χιλιάδες άλλες «εικόνες»… παρασέρνει σε ταξίδια και ιστορίες. Λειτουργεί απόλυτα σε μένα το «μία εικόνα = χίλιες εικόνες».

Δ) η μουσική, απαραίτητη + αναντικατάστατη συντροφιά σε όλες τις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές! Μια καλή μουσική μελωδία είναι ικανή να μαγέψει τη ψυχή μου και να με ταξιδέψει παντού! Δεν χρειάζεται ‘εισιτήριο’ σε αυτά τα ταξίδια… έχω κάρτα απεριορίστων ‘διαδρομών’ εδώ κ χρόνια.... Μια απο αυτές ... το "βάλς των χαμένων ονείρων'' του Μάνου, απολαύστε το..Καλό σας σκ!!

...όποιος επιθυμεί μπορεί να γράψει τις δικές του, σας προσκαλώ όλους .......















Get this widget Track details eSnips Social DNA


6 Δεκεμβρίου 2007

Παύλος Σιδηρόπουλος (20/7/1948-6/12/1990)

Σαν σήμερα, πριν από 17 χρόνια πέθανε ο Παύλος Σιδηρόπουλος (20/7/1948-6/12/1990).
Ο Παύλος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής.
Όταν έφυγε από τη ζωή ήμουν 9 ετών. Κι όμως για αρκετά χρόνια αργότερα, τα τραγούδια του θα με συντρόφευαν.
Το σημερινό post, ένας μικρός φόρος τιμής.. στην μνήμη του. Κρίμα που έφυγε τόσο πολύ νωρίς. Αξιόλογο αφιέρωμα στον Παύλο έχει κάνει η εκπομπή του alpha «Μηχανή του χρόνου».





4 Δεκεμβρίου 2007

Μνήμες απο το παρελθόν..

Μνήμες από το παρελθόν..
..βιβλία, μουσικές, αξίες, ίχνη από ένα ονειρεμένο χαμένο απώτερο παρελθόν.
…αισθάνεσαι πως έχεις για πάντα χάσει την αγάπη.. την μοναδική ευκαιρία για την αληθινή ευτυχία.. νομίζεις πως ποτέ δεν την προσέγγισες καν!!
Που να ήξερες όμως πως μέσα στο υποσυνείδητο σου εξακολουθεί να υπάρχει.. κρατιέται ζωντανή η ανάμνηση της μορφής του ευτυχισμένου εαυτού σου..
Εκείνης της πλευράς του εαυτού σου, που έχεις – νομίζεις – για πάντα ξεχάσει!..
Κάποια στιγμή το έζησες όμως. Άγγιξες την ευτυχία. Την έχεις νιώσει. Την ξέρεις.
Εκεί στη παιδική χαρά της γειτονιάς σου, με τ’ άλλα παιδιά παίζεις κρυφτό, σε κυνηγάνε, κρατάς τσίλιες, τους κυνηγάς και εσύ…
Προσπαθείς να βρεις το «χαμένο» θησαυρό στο δάσος, ν’ ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι, να βάλεις το καλάθι στη μπασκέτα, να τους δείξεις τι αξίζεις.. εσύ!..
…Να ηγηθείς, μπορείς να οδηγήσεις την ομάδα σου στην νίκη, μπορείς να τους δείξεις εσύ.. όλος ο κόσμος αυτό το τελευταίο καλάθι,
αυτή η σαΐτα,
αυτό το μικρό χάρτινο καραβάκι,
αυτό το ψηλό ξύλινο σπιτάκι πάνω στα πεύκα που στο έφτιαξε ο μπαμπάς και κρύβεσαι εκεί μέσα από όλους..
Είναι το δικό σου καταφύγιο, το σπίτι των ονείρων σου..
Δεν έχει καν πόρτα, μόνο λίγα σανίδια – πρόχειρα καρφωμένα για πάτωμα – πάνω στους κορμούς του δέντρου… Κι όμως για εσένα είναι το ομορφότερο ανάκτορο!...
Εκεί έχεις τα παλιά κιάλια του παππού Βασίλη και παρατηρείς τις κινήσεις, κατασκοπεύεις τα πάντα.. Χαζεύεις τα πουλιά, τις μέλισσες, τη θάλασσα, τις μοναχές από το μακρινό μοναστήρι. .που κλέβουν λίγο χρόνο ανεμελιάς από τη μονότονη μέρα τους..
Ζεις για λίγο τις ζωές των άλλων…
Νιώθεις μοναδικά.
Ξέρεις ότι εσένα κανείς δεν μπορεί να σε δει!
Φωνάζεις τους φίλους και μοιράζεσαι τα παιχνίδια σου μαζί τους.
Χαζολογάτε μέχρι αργά το βράδυ. Έπειτα ξεθεωμένα από τη κούραση, αποκοιμιέστε ήρεμα.
Έχεις το πιο γαλήνιο ύπνο της ζωής σου.
Καιρό έχεις να περάσεις τόσο ξέγνοιαστα όπως τότε..
Οι μόνες σου έγνοιες…
… «τι θα πρωτοπαίξουμε αύριο;»
… «με ποιον;».. «που;» .. «Σε μένα…ή σε σένα;»
… «άσε! Αύριο θα έρθω εγώ!»
«τι λες; Πάμε στη βρυσούλα μετά;»
«….Στην βρυσούλα πάνω στο βουνό, να ψάξουμε καμία σπηλιά, να εξερευνήσουμε κάποιο εγκαταλειμμένο σπίτι, να ψάξουμε κάθε γωνίτσα του δάσους;»
«θέλω να σου δείξω μια σπηλιά που είδα εχτές με τα κιάλια!... Φαινόταν φανταστική, αν ψάξουμε καλά ίσως τη βρούμε!...»
Στο σχολείο, ανυπομονείς να χτυπήσει το κουδούνι…
Είσαι στη Δευτέρα δημοτικού..
…αγχώνεσαι με τα μαθήματα, δεν έχεις καταλάβει γιατί πρέπει να πηγαίνεις κάθε μέρα στο σχολείο. Νόμιζες ότι θα ζούσες για πάντα σπίτι..
Σε πήγανε και σου είπανε ότι πρέπει να πας και εσύ, όπως όλοι.
Να και το πρώτο «πρέπει» στη ζωή σου.
Σου αρέσει όμως με τον καιρό, συνηθίζεις…
Εκτός από τα μαθηματικά, υπάρχουν πραγματικά ωραία μαθήματα!!
Σου αρέσουν πολύ η ιστορία & ειδικά η ώρα του «σκέφτομαι και γράφω»..
Όμως η ωραιότερη στιγμή της ημέρας είναι οι ώρες του διαλείμματος!
Μόλις χτυπά το κουδούνι ξεχύνεσαι στο προαύλιο και παίζεις κάθε λογής παιχνίδια με τους φίλους σου. Κρυφτό, βόλεϊ, μπίλιες, μπουκάλα, σκοινάκι…
Τελικά είναι ωραία & στο σχολείο!
Κάνεις φίλους & περνάτε υπέροχα!
Μετά τους βλέπεις και στο κοντινό βουναλάκι, όπου θα παίξετε ξανά (!!!) και πάλι!
Θα κάνετε κούνια και τραμπάλα!
Τόση μαζεμένη ευτυχία και μάλιστα χωρίς καμία ενοχή!!
Γιατί ενοχή;; Αφού την αξίζεις την ευτυχία αυτή!
Μάλλον μόνο έτσι αξίζει η ζωή..

30 Νοεμβρίου 2007

Hubert Pernot - Εξερευνώντας την Ελλάδα (1870-1946)










Το βραδάκι της Τετάρτης περπατούσα την Πανεπιστημίου κάνοντας απλά μια βόλτα και χαζεύοντας. Την ματιά μου την κέντρισε στην βιτρίνα του Ελευθερουδάκη ένα λεύκωμα που κυκλοφόρησε μόλις αυτή την εβδομάδα, το «Εξερευνώντας την Ελλάδα, Φωτογραφίες 1898-1913» με την αφήγηση των ταξιδιών του γάλλου ελληνιστή Hubert Pernot (1870-1946).
Μπήκα μέσα και του έριξα μια ματιά!.. Με καταγοητεύουν οι φωτογραφίες από το παρελθόν! Τις κοιτάζω και προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήταν τότε οι ζωές των ανθρώπων.. Συγκρίνω τις τότε μέρες με το σήμερα.. Αναγνωρίζω τη πρόοδο, αλλά και τις τότε δύσκολες εποχές. Όμως διακρίνω στα βλέμματα των ανθρώπων μια μοναδική αγνότητα, να τολμήσω να το πω μια δύναμη, μια φλόγα, που παρ’ όλες τις δεδομένες δυσκολίες της εποχής ζούσανε με υπερηφάνεια, με αξιοπρέπεια, με μοναδική αγάπη προς την πατρίδα.. και τους συνανθρώπους τους.

Το λεύκωμα περιλαμβάνει 300 σπάνιες φωτογραφίες από την αδημοσίευτη Συλλογή του Γάλλου, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος καθηγητής που διορίστηκε στο Κέντρο Νεοελληνικών Σπουδών της Σορβόννης, το οποίο ιδρύθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο για να ενισχύσει την προσέγγιση και τις πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ της Ελλάδας και της Γαλλίας. Περιλαμβάνει φωτογραφίες από την Αθήνα, το Πειραιά, τη Πελοπόννησο, τα Ιόνια νησιά, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τα νησιά του Αιγαίου και τη Κρήτη.
Προσωπικά το βρήκα ενδιαφέρον, αλλά δεν μπόρεσα να το αγοράσω! Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα κάποιες φωτογραφίες.. σας τις παραθέτω.

Η γενική επιμέλεια της έκδοσης έγινε από την Αικατερίνη Κουμαριανού, καθηγήτρια Ιστορίας στη Σορβόννη, οι φωτογραφικές στερεοτυπίες επιλέχθηκαν από τη Φανή Κωνσταντίνου, διευθύντρια των φωτογραφικών αρχείων του Μουσείου Μπενάκη, ενώ ο πρόλογος υπογράφεται από τον καθηγητή Henri Tonnet, διευθυντή του Νεοελληνικού Ινστιτούτου της Σορβόννης.

29 Νοεμβρίου 2007

Ήρωες – "Μικρό Παλλάς"


Σήμερα θα σας προτείνω μια έξοδο....
Ο λόγος?
Είναι ωραίο να αφήσουμε όλοι λίγο το τηλεκοντρόλ .. και να πηγαίνουμε θέατρο!!..

Τη Δευτέρα που μας πέρασε, παρακολούθησα στο θέατρο 'Μικρό Παλλάς' τη παράσταση «Ήρωες».
Η αλήθεια είναι πως έφτασα στο θέατρο χωρίς να έχω την καλύτερη διάθεση.
Παρόλα αυτά το κέφι και το ταλέντο των παιδιών με έκανε να παρασυρθώ γρήγορα και να τους ακολουθήσω!....
Με κέρδισαν οι εξαιρετικές φωνές , το έξυπνο σενάριο, η φρεσκάδα, η ωραία σάτιρα..
Πραγματικά σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα!
Είναι παράσταση ψυχοθεραπευτική, σε πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, θα νιώσετε αμέσως άνετα και θα γελάσετε με τη ψυχή σας!! (εγγυημένο..)

Αν έχετε διάθεση να πάτε θέατρο για να περάσετε ωραία και να φύγετε με ένα μεγάλο χαμόγελο :))) …….. τότε μη τη χάσετε!

Οι "ήρωες" είναι: Θανάσης Αλευράς, Πάνος Μουζουράκης, Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Κωνσταντίνος Κωτσαδάμ, Βίκυ Καρατζόγλου, Χριστίνα Μητροπούλου, Ζωή Ξανθοπούλου.
Σκηνοθεσία, χορογραφίες, κείμενα: Ελένη Γκασούκα.
Σκηνική επιμέλεια: Σπύρος ΚωτσόπουλοςΕνορχήστρωση, μουσική επιμέλεια: Απόστολος Καλτσάς
Παίζουν οι μουσικοί: Απόστολος Καλτσάς (μπάσο-ακορντεόν), Σάκης Βαργεμτζίδης (πιάνο-πλήκτρα), Σωτήρης Καστανής (κιθάρα-μπουζούκι), Τάσος Πέππας (τύμπανα), Μάριος Βαληνάκης (πνευστά-κρουστά).
Αν θέλετε να πάρετε μια ‘ιδέα’ της παράστασης:

27 Νοεμβρίου 2007

Αμοργός...

Θέα απο το Μοναστήρι της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας...
Άλλος με τη βάρκα μας??... Παρατημένη βαρκούλα, γεμάτη άμμο....


Απο το παράθυρο σου να βλέπεις το απέραντο γαλάζιο....


Βράδια.. στην Αιγιάλη.. στον Αμοργιαλό.. με καλή παρέα, κιθαρίτσα και ωραία τραγούδια..


Βραδιές στην Αμοργό..χωρίς ρακόμελα.......ΔΕΝ γίνονται!!!!.....

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου νησιά είναι η Αμοργός.
Καλοκαίρι 2005, 17 Αυγούστου...
Παραλία Αιγιάλης…….
Όμορφο νησάκι, ήρεμο, με μια παράξενη λησμονημένη γοητεία.
Εχτές κάναμε μπάνιο στην ‘Αγία Άννα’, στο «απέραντο γαλάζιο».
Οι διακοπές είναι ευεργετικές στον άνθρωπο, και όποιος τελικά βάζει την εργασία και τις όποιες υποχρεώσεις του πιο πάνω από την ξεκούραση του, κάνει απίστευτα τεράστιο λάθος.
Εδώ βλέπεις πόσο ανώφελο είναι το άγχος…. Πόσο ανούσια τα περισσότερα από αυτά που μας ‘ταλαιπωρούν’ το χειμώνα..
Εδώ στην Αμοργό είναι σαν να σταματά ο χρόνος.
Σαν να βάζεις ένα μικρό κατσαβιδάκι στην βιδούλα του ρολογιού του χρόνου και να το σταματάς για λίγο.
Σαν η στιγμή να αποκτάει μακρινή, απρόσιτη αξία που απαξιείς να την πιάσεις. Την αφήνεις να περνά και να χάνεται… και βρίσκεις τόσο ομορφιά σε αυτό!
Όμορφες μελωδίες, όμορφοι άνθρωποι, επιβλητικά γραφικά χωριουδάκια….
Η ευτυχία στην ζωή βρίσκεται στην δημιουργία μέσα από την νωχελική απλότητα της καθημερινότητας.
Τελικά η ζωή σε ένα νησί δεν θα ήταν και τόσο μονότονη.
Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που τώρα δεν τα βλέπεις…
Δεν σου κρύβονται είναι εκεί έξω διάσπαρτα…στον ουρανό, στην θάλασσα, στα δέντρα, στην άμμο, στα φωτεινά αστέρια… μόνο που δεν μπορείς να τα δεις!...
Πρέπει να έχεις την ματιά σου καθαρή! Άδεια από άγχη, από κακές εικόνες και θορυβώδεις ήχους.
Σιωπή.
Να ξυπνάς με το κελάηδισμα ενός πουλιού … στο παραθύρι σου.
Στο μπλε παραθύρι σου .. το πρωινό…
Πως γίνεται να ξεκινήσει έτσι μια μέρα.. και να μην είναι πανέμορφη??
Στιγμές που καθώς περνούνε… χαίρεσαι να χάνονται στο άπειρο του άπιαστου χρόνου.
Γιατί οι στιγμές τελικά γι’ αυτό υπάρχουν..
Για να τις ζούμε.
Για να χαιρόμαστε να τις ζούμε, να περνάνε και να χαιρόμαστε να τις βλέπουμε να χάνονται!

24 Νοεμβρίου 2007

Παιχνιδάκια στο blog μου..

Μετά απο την ευγενική πρόσκληση του Adoniou και του Lockheart, ήρθε και η δική μου σειρά για να πάρω μέρος..στο γνωστό blog-παιχνίδι.... Ιδού λοιπόν..κάποιες δημιουργίες μου.. δυστυχώς όμως..χωρίς τα κατάλληλα τεχνικά μέσα επεξεργασίας...Ελπίζω να σας αρέσουν!!

Απο την γνωστή ταινία..... You' ve got α Mail from... Roadartist!!!



Πάνω στα πανιά ενός Ιστιοφόρου, το οποίο ταξιδεύει στην απεραντοσύνη της θάλασσας.....

Η Roadartist στο τελευταίο τεύχος της εφημερίδας Athens Voice.. (χε χε...)

Τελικώς δικαιώθηκα .. και πήρα το OSCAR!!! Α, ναι..ευχαριστώ τη μαμά μου, τον μπαμπά, το καναρίνι μου, όλο μου το σόι, τους φίλους και τους εχθρούς μου και φυσικά όλους όσους ξέχασα...


Μην ψάχνετε άλλο άδικα το Μυστικό της Μόνα Λίζα του Da Vinci...... γιατί .... το μυστικό κωδικό τον γνωρίζει μόνο η Roadartist...
Προσκαλώ με τη σειρά μου .. να συμμετάσχουν στο παιχνίδι.. την Red Rose, τον a.g., τον Κοσμικό Άξονα, τον Danian, τον Μετεωρίτη, τον Γεράσιμο, τον Alexi B, τον Radio Marconi ... και φυσικά όσους άλλους δεν έχουν εως σήμερα συμμετάσχει.. ανυπομονώ να δω τις δικές σας ιδέες!!!
Related Posts with Thumbnails