22 Μαρτίου 2009

Εντυπώσεις από τη χτεσινή πάρασταση στο Μουσείο Μπενάκη..


Ο τίτλος «Να είσαι ήλιος, να χαρίζεις φως» (φράση από ένα από τα καθημερινά σημειώματα που έστελνε ο ποιητής στην αδελφή του από την εξορία), ήταν ο καταλληλότερος που μπορούσε να είχε επιλεγεί για τη χτεσινή παράσταση στο Μουσείο Μπενάκη.
Υπάρχουν μερικές στιγμές που τα συναισθήματα είναι δύσκολο να αποτυπωθούν με λέξεις..
Η χτεσινή παράσταση για το Γιάννη Ρίτσο στο Μουσείο Μπενάκη από τους μαθητές-bloggers του 6ου Λυκείου Καλλιθέας και του 10ου Λυκείου Πειραιά ήταν απίστευτη!
Πριν μπούμε στο αμφιθέατρο του Μουσείου, μας υποδέχτηκαν μαθητές των δυο σχολείων προσφέροντας μας σελίδες με αποσπάσματα του έργου του Ρίτσου, σελιδοδείκτες και πρόγραμμα της παράστασης…
Πριν σβήσουν τα φώτα, ο Δημήτρης Αρβανιτάκης υπεύθυνος του Μουσείου, ανοίγει την εκδήλωση με ένα μικρό πρόλογο, ευχαριστώντας τους συντελεστές. 
Στο άκουσμα των ονομάτων των καθηγητών τα παιδιά ξεσπάνε σε χειροκροτήματα, επιβράβευση και αληθινή αναγνώριση των κόπων τους..
Αρχίζει η παράσταση με παρουσίαση των πιο σημαντικών στιγμών της ζωής του Γιάννη Ρίτσου...
Τα παιδιά απαγγέλλουν και τραγουδούν στίχους με βαθιά συγκίνηση, που ήταν αδύνατο να μη σου τη μεταδώσουν, όλοι ήταν προσηλωμένοι (ακόμη και τα παιδιά που παρακολουθούσαν την παράσταση ως θεατές)..
Μέσα από βίντεο, ντοκιμαντερ και Cd αποσπάσματα με τον ίδιο τον Ρίτσο να μιλάει για τη ζωή του. Για τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια, για την αγαπημένη του Μονεμβασιά, για την οικογένεια του, τις σκανταλιές του, αργότερα τα χρόνια των αγώνων και των εξοριών, του έρωτα και της επανάστασης. Άπειροι παραλληλισμοί με την σημερινή εποχή…
Κατά την διάρκεια της παράστασης, οι μαθητές να ζωγραφίζουν πίνακες εμπνευσμένοι από το έργο του ποιητή, να δημιουργούν ταμπλό με στίχους, εικαστικό και φωτογραφικό υλικό, να φτιάχνουν graffity, να δείχνουν βίντεο από την εκδρομή τους στην γενέτειρα του την Μονεμβασιά.

Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς, όταν τα παιδιά προσκαλούν στη σκηνή τον κ.Μανώλη Γλέζο.
Ο Μανώλης Γλέζος διαβάζει το ποίημα του Ρίτσου, το γραμμένο για το Νίκο Γλέζο που 19χρονο εκτέλεσαν οι Ναζί στην Καισαριανή. Ο Γλέζος πάνω στην σκηνή, περιτριγυρισμένος από νέους μαθητές, δακρύζει από τη συγκίνηση.
Η ατμόσφαιρα γεμάτη συγκίνηση και συναίσθημα.
Τα παιδιά προσεγγίσανε με απίστευτη αγάπη, τόσο βαθιά το ποιητή..
Να βλέπεις πως η αληθινή ποίηση είναι πάντα επίκαιρη, όποια εποχή και αν γράφτηκε..
Να βλέπεις πως η ελπίδα όχι απλά δεν έχει χαθεί, αλλά ακτινοβολεί μπροστά σου..
Εισπράξαμε πολλά από τα παιδιά των δημοσίων σχολείων, εχτές το βράδυ εγώ και η παρέα μου. 
Έπειτα στο ποτό που ακολούθησε, συζητούσαμε πως έχοντας δει αρκετές παραστάσεις εφέτος από καταξιωμένους καλλιτέχνες, τέτοιο πάθος, τέτοια θέρμη στην καρδιά, σε ελάχιστες εισπράξαμε!
Εχτές γίναμε πιο πλούσιοι.. 
Σε δύσκολους καιρούς τα παιδιά αντιστάθηκαν, αφιέρωσαν χρόνο σε γνώση, μετέδωσαν ομορφιά.., διαφοροποιήθηκαν από ότι κυριαρχεί τριγύρω τους.
Μόνο μια λέξη, ειλικρινής, εγκάρδια : ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
Υ.Γ. Οι φωτογραφίες του post, είναι του Διονύση Μάνεση (που καταχειροκροτήθηκε εχτές από όλους τους μαθητές του..)

45 σχόλια:

Side21 είπε...

Τυχεροί εσείς !!!
του Κλεινού Άστεως ...
Περνώντας το κατώφλι σου Μαίρη μου
πάντα με πιάνει η Ζήλεια !!!
Συγχαρητήρια στα παιδιά ...
αλλά και στους δασκάλους τους ...
αλλά και σε σένα που μας ενημερώνεις !!!
Καλή σου βδομάδα ...

άφησέ με είπε...

Αν σου πω, πως κλαίω απ' την συγκίνηση, ακόμα κι από μακριά, θα με πιστέψεις;
Σ' ευχαριστώ φίλη μου, γι' αυτή την πολύ συγκινητική περιγραφή!Ήταν ότι πρέπει για να σπάσει ο βράχος μου... και να ξεθυμάνω, για όσα δεν έζησα από κοντά.
Δεν είναι ζήλια. Παράπονο είναι.
Χαίρομαι όμως τόσο πολύ, γι' αυτή την εκδήλωση που δεν φαντάζεσαι!
Να είσαι καλά!

Eulie Aeglie είπε...

Αυτό το κείμενο είναι η καλύτερη απάντηση για όλους εκείνους που εύκολα με περιφρονητικό ύφος λένε ή γράφουν φράσεις που αρχίζουν ‘οι νέοι σήμερα…’ Οι νέοι σήμερα είναι όπως οι νέοι πάντα: παθιασμένοι για τη ζωή. Ό,τι τους δώσεις θα στο επιστρέψουν πολλαπλάσιο. Δώσε την καλή αφορμή και, ιδού, παίρνεις το θαύμα.

Ανώνυμος είπε...

Bravo road mou telika opoios diaforopoieitai apo tous allous einai kalo na sumparasirei tin maza i opoia einai kollimeni sta klise!!

Ta paidia einai to mellon kai ta sugkekrimena fainontai polu atoma!

Euxaristoume gia tin atmosfaira tis poihshs pou meteferes toso apla!

βιολιστης στη στεγη είπε...

Ευτυχώς που υπάρχεις αρτίστα μου, να μεταφέρεις τέτοια υπέροχα, ελπιδοφόρα μηνύματα μέσα στη γενικότερη μαυρίλα!
Ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοια παιδιά!
Ευτυχώς που υπάρχει κι' ένας Ρίτσος, πάνω απ' όλα!
Καλό βράδυ νάχεις καλή μου!

Ένδειξη ζωής είπε...

Συγχαρητήρια στα παιδιά και στους καθηγητές τους!
Τέτοια πράγματα μας κάνουν να κοιτάζουμε προς το μέλλον των νέων μας με αισιοδοξία.
Συγκινήθηκα αφάνταστα γιατί θυμήθηκα τα δικά μου μαθητικά χρόνια...
Ενιαίο πολυκλαδικό Λύκειο Θεσσαλονίκης έτος 1987. Η μαθητική μας κοινότητα διοργάνωσε ένα ποιητικό βραδυνό αφιερωμένο στον μεγάλο Γιάννη Ρίτσο. Αρωγός μας η φιλόλογός μας Κυρία Σαραντοπούλου (καλή της ώρα όπου κι αν βρίσκετε...)
Ως πρόεδρος ανέλαβα να τον προσκαλέσω. Μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο! Μιλούσα κι όπως μου υπαγόρευε το μήνυμα του προς τους καλεσμένους μας (γιατί η τότε βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του δεν του επέτρεπε να παρευρίσκετε κοντά μας), θυμάμαι πως η συγκίνηση μου ήταν τόσο μεγάλη που έτρεμε το χέρι μου και δεν μπορούσα να γράψω!
Σ' ευχαριστώ Roadartist! Σ' ευχαριστώ γιατί η σημερινη σου καταχώρηση με ταξίδεψε στο παρελθόν μου και ταυτόχρονα με γέμισε αισιοδοξία για το μέλλον του παιδιού μου πρώτα απ' όλα!
Να είσαι καλά!

gregory είπε...

θα ηθελα πολυ να ημουν εκει....
ειναι χρονια ριτσου ..

P. Kapodistrias είπε...

Ήμουν κάπου εκεί!!!!

Νοερά, αλλά ΗΜΟΥΝ!!!!

Ελευθερία Αραβανή είπε...

τα παιδιά αυτά βρήκαν τον χρόνο και χώρο για να διαφοροποιηθούν...και να μας γεμίσουν με πλούτο...

όντως, ίσως αυτό να χρειαζόμαστε όλοι μας σήμερα, την διαφοροποίηση....

σ ευχαριστώ που μας μετέφερες το κλίμα της εκδήλωσης...

σπουδαία πράγματα που γίνονται!

Olga είπε...

Πραγματικά, εσείς στην Αθήνα, έχετε χίλια κακά, αλλά αυτο το ΕΝΑ και μοναδικό, να είστε στην καρδιά των γεγονότων , είναι αυτό που ...κάνει την διαφορά! Και γιαυτό και μόνον..σας ζηλεύουμε!Νάσαι καλά,roadartist...

Unknown είπε...

Καλησπέρα

Με τέτοια παιδιά
Θα γίνουμε ακόμη πλουσιότεροι

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους
τους συντελεστές

Καλό βράδυ

eirini είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση! Έκανες μια τόσο όμορφη περιγραφή που πραγματικά "ζήλεψα" που δεν ήμουν εκεί! Τουλάχιστον μας έφερες λίγη από την υπέροχη ατμόσφαιρα που επικρατούσε... σ'ευχαριστούμε!

Φιλάκια και καλή εβδομάδα να 'χουμε!

quartier libre είπε...

@
εύγε

σε όσους μάχονται !

panagiota είπε...

Από την ζωή του Ριτσου θα κρατήσω αυτό:
"αργότερα τα χρόνια των αγώνων και των εξοριών, του έρωτα και της επανάστασης."
Απο το γραφομενο σου αυτό
και την συγκίνηση:
"Άπειροι παραλληλισμοί με την σημερινή εποχή…"

Καλό βράδυ Αρτιστούλα

Σταλαγματιά είπε...

Ζηλεύω :((
Ήθελα τόσο πολύ να ήμουν κι εγώ εκεί.
Σ΄ευχαριστώ γιατι με έβαλες έστω κι από μακριά στο κλίμα της ποίησης!!

Ανώνυμος είπε...

μπράβο στα παιδιά και στα σχολειά που υποστηρίζουν τέτοιες πρωτοβουλίες και δε χάνονται σε μίζερες καθημερινότητες!!

η στιγμή με το Γλέζο,η κληρονομιά των παιδιών αυτών.

μπράβο,φίλη μου,για την ανάρτηση και για την άποψη σου σχετικά με τέτοιες πρωτοβουλίες!!

Skouliki είπε...

πολυ ενδιαφερον αυτα
και ειναι και απο τα αγαπημενα μου
λιγο χρονο να ειχα μωρε
μονο λιγο

φιλακια

Χριστίνα Παπαγγελή είπε...

Αυτό το κείμενο είναι η καλύτερη απάντηση για όλους εκείνους που εύκολα με περιφρονητικό ύφος λένε ή γράφουν φράσεις που αρχίζουν ‘οι νέοι σήμερα…’ Οι νέοι σήμερα είναι όπως οι νέοι πάντα: παθιασμένοι για τη ζωή. Ό,τι τους δώσεις θα στο επιστρέψουν πολλαπλάσιο

Γιατί, όπως λέει ο Ξυδάκης "τα παλιόπαιδα είναι παιδιά παλιανθρώπων

b|a|s|n\i/a είπε...

είναι κάποιοι ήλιοι που είναι πιο φωτεινοί από τους άλλους. μπράβο στα παιδιά. μπράβο και σε σένα. που μεταδίδεις εξίσου τόση ομορφιά. φιλιά πολλά!

maximus είπε...

Αξιομίμητη προσπάθεια!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Ό,τι πιο όμορφο, να ακουμπάει κάπου δεκτικά αυτό που κάνεις και προσφέρεις.
Με την ανάρτησή σου και με τα λόγια σου, Μαίρη, καταξιώνεις τη δουλειά των παιδιών, δικαιώνεις τις θυσίες που έκαναν στη διαδρομή.
Για να λειτουργήσει η τέχνη χρειάζονται δύο - πομπός, δέκτης. Και με αποδέκτες σαν κι εσένα η παράσταση των παιδιών αξιώνεται.

Συμμετέχω κι εγώ στη χαρά τους, νιώθω, από κοντά ζώντας, τη μέθη τους, ευλογώ την ποίηση ( αυτή τη φορά του Ρίτσου) που λείανε τόσες γωνίες.
Αυτό που εισέπραξα κι εγώ χτες στην παράσταση, τόσο κατά τη διάρκεια ως αίσθηση, όσο και μετά ως σχολιασμό και εντυπώσεις, ήταν ιδιαίτερα έντονο. Πολλή συγκίνηση, ευχάριστο ξύπνημα των αισθήσεων.

Διψώντας για φως, συναντήσαμε πολύ, χάρη στα παιδιά που μας το πρόσφεραν.

Πάμε για άλλα!

Σ' ευχαριστούμε πολύ πολύ για όλα.

( Ξέχασα! Χάρηκα και για τη γνωριμία:-))))) )

kiki είπε...

Πήγες! Μπράβο! Μπράβο σε όλους τους!

Άστρια είπε...

Συγχαρητήρια και πολλά μπράβο στα παιδιά, στους δασκάλους, στο μουσείο. Τα λόγια είναι πολύ λίγα για να εκφράσουν ένα ευχαριστώ γιατί το ότι υπάρχουν και συμβαίνουν αυτά τα υπέροχα πράγματα και με τόση αγάπη και φως.

Roadartist μου μπράβο που αναδεικνύεις αυτό το φως, γιατί πρόκειται για φως αληθινό.

Πολλά φιλάκια φίλη μου και καλή εβδομάδα:)

VAD είπε...

Eξαιρετική δουλειά,συγχαρητήρια στους δημιουργούς,μαθητές και εκπαιδευτικούς....
Και φυσικά ευχαριστές σε σενα για την όμορφη παρουσίαση...

Sophia Kollia είπε...

Είναι πολύ συγκινητικό! Πραγματικά!
Και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα τέτοιοι δάσκαλοι. Τα παιδιά παντού ίδια είναι, έλλειψη δασκάλων έχουμε!
καλημέρα

Artanis είπε...

Μπράβο στα παιδιά για την ευαισθησία τους και το μεράκι τους...Πολύ ωραία φαίνεται η εκδήλωση, μέσα από την περιγραφή σου...
Καλά να περνάς, φιλιά πολλά απο ΝΖ...

Adamantia είπε...

Μπράβο πρώτα και κύρια στους δασκάλους, μόνο με τέτοιους δασκάλους παράγουν πολιτισμό και τα παιδιά. Μακάρι να γίνουν περισσότεροι.
Καλημέρα!

librarian είπε...

Τι ωραία! Κρίμα που είμαι τόσο μακριά και χάνω τα διάφορα που γίνονται στην πόλη μας. Ευτυχώς μένω ενήμερη χάρις εσένα.
:)

Mariela είπε...

Καταπληκτική βραδιά! Λυπάμαι πολύ που την έχασα!
Την περιγράφεις όμως τόσο καλά που ένοιωσα σαν να ήμουνα εκεί!

anepidoti είπε...

η φωτεινή στιγμή που ανταμώνουν οι ψυχές των παιδιών με φωτισμένους δασκάλους!
μπράβο σε όλους και μπράβο και σε σένα για την μεταφορά συναισθήματος!
μπράβο!

Μαριλένα είπε...

η -μοναδική- στιγμή, που χειροκροτουν οι μαθητές, στο άκουσμα των ονοματων των καθηγητών, ειναι εκπληκτική!

στο δε ακουσμα των ποιημάτων, φανταζομαι πόσο συγκλονισμένοι θα ενιωθαν όλοι..

πολύ καλη η αναρτηση σου καλλιτέχνιδα μου.

σε φιλώ και καλη βδομαδα ευχομαι.

dyosmaraki είπε...

"Να βλέπεις πως η ελπίδα δεν έχει χαθεί, αλλά ακτινοβολεί μπροστά σου"....Αυτή φράση σου καλή μου καλλιτέχνιδα δείχνει πως οι μαθητές πέτυχαν τον σκοπό τους "να είναι ήλιος, να χαρίζουν φως"
Απόδειξη πως τα παιδιά αν έχουν καλούς πνευματικούς δασκάλους μπορούν να παράξουν φως, πολύ φως, ελπίδα, πολλή ελπίδα...
Αισιόδοξο το μήνυμα των παιδιών...
Με συγκίνησε

αθεόφοβος είπε...

Τα παιδιά πάντα είναι έτοιμα να δώσουν ότι καλύτερο έχουν απο τον εαυτό τους.
Αυτό όμως που χρειάζεται είναι ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ με την πραγματική σημασία του όρου που θα τα οδηγήσει προς τα εκεί.
Και εδώ φαίνεται ότι υπηρχε.
Το μπράβο πρώτα σε αυτόν και μετά στα παιδιά.

Roadartist είπε...

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα σε όλους.
Σε αυτή την ανάρτηση δε θα απαντήσω ξεχωριστά στα σχόλια, νομίζω πως δε χρειάζεται, άλλωστε όλοι απευθύνεστε στα παιδιά και στους καθηγητές τους για την ξεχωριστή αυτή παράσταση, για τις στιγμές που μας χάρισαν.

Τα μπράβο αληθινά αξίζουν σε αυτούς..
Ευχαριστώ που περάσατε και αφήσατε τόσο θερμά λόγια.. είναι το λιγότερο που τους αξίζει..

Έχουμε εθιστεί τόσο στη γκρίνια και στη μιζέρια (με όλα όσα ακούμε και γίνονται), που αν κάτι ακτινοβολεί τόσο θετικά μας παραξενεύει..

Δεν υπάρχει μόνο το μαύρο ευτυχώς, και θέλω να πιστεύω πως εκτός από αυτά τα δύο σχολεία, υπάρχουν σίγουρα και άλλα σε όλη την Ελλάδα, που κάνουν φοβερή δουλειά (χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος) αλλά καθαρά από το μεράκι κ την αγάπη κάποιων ευσυνείδητων καθηγητών..

Το να είσαι "δάσκαλος" είναι λειτούργημα.. και ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι το ζουν, το αντιλαμβάνονται ακριβώς έτσι, δίνουν από το χρόνο τους στα παιδιά και από το "είναι" τους με μόνη ανταμοιβή το γέλιο και την πρόοδο τους.. (Για να μη μιλήσουμε για τους πενιχρούς μισθούς τους..)

Συγχαρητήρια και στους μαθητές και στους καθηγητές, και λίγο είναι..

Madame de la Luna είπε...

Διάβασα αρκετές αναρτήσεις γι' αυτό το θέμα και όλες ήταν το ίδιο συγκινητικές. Κρίμα λοιπόν που δεν το είδαμε εμείς οι υπόλοιποι, αλλά μπράβο σε σας που το είδατε και μας το μεταφέρετε, γιατί αξίζουν αυτά τα παιδιά ένα βραβείο από καρδιάς...

roadartist είπε...

@ Madame de la Luna : Είδες τι έχασες που δεν πέρασες νωρίτερα??? Ε?? :)))) Και τη προηγ. εβδομάδα το διαλαλούσαμε.. και banneraki είχαμε.. :) Φιλάκια!

Χριστίνα (lbt) είπε...

Συγχαρητήρια κι απο μένα στα παιδιά και τον καθηγητή για την πρωτοβουλία
...κι ελπίζω τέτοια καλά και δημιουργικά να γίνονται όλο το χρόνο!
καλη βδομαδα!!

Ειρήνη Λιβανού είπε...

Roadartist, σε ευχαριστούμε κι εμείς οι Πειραιώτες - Κοκκινιώτες.
Ο τρόπος παρουσίασης της εκδήλωσής μας είναι πολύ τρυφερός. Είναι αλήθεια πως σε καιρούς δύσκολους για τέτοιες προσπάθειες βρήκαμε πολύτιμους συμπαραστάτες το μουσείο Μπενάκη, την Αγγελική Κώττη αλλά προπάντων τα παιδιά μας, τους μαθητές μας που για δυόμιση μήνες έδωσαν το χρόνο τους, τα Σαββατοκύριακά τους, την ψυχή τους, τη φρεσκάδα τους, το πάθος τους. Είμαστε περήφανοι που έχουμε τέτοιους μαθητές. Και πάλι ευχαριστούμε για τη φιλοξενία.
Ειρήνη Λιβανού

Roadartist είπε...

@ Ειρήνη Λιβανού :

"Είμαστε περήφανοι που έχουμε τέτοιους μαθητές."

..θέλετε να με συγκινήσετε και πάλι.. :)
Είναι πολύ μεγάλη χαρά να διαβάζουμε τέτοια λόγια..

Έχετε δίκιο σε ότι γράψατε.., εγώ σας ευχαριστώ που περάσατε από το Blog, :) όποτε θέλετε, θα είστε ευπρόσδεκτη στη παρέα..

Unknown είπε...

Καλησπέρα

Και καλή βδομάδα
Δεν χρειάζονται άλλα λόγια
Παρά μόνο να ακολουθήσουν και
άλλα τέτοια
Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει

Όσο ζω θα ελπίζω για ένα κόσμο
ακόμα πιο καλύτερο
Καπετάνιος

nikiplos είπε...

καλησπέρα καλλιτέχνιδα...

Με συγκίνησες με τις φωτογραφίες και μόνο... πως λάμπουν τα παιδιά αυτά με τα νιάτα τους την καθαρότητα στο βλέμμα (που κακότροπα μεγαλύτεροι αναφέρουν ως αθωότητα εννοώντας αγαθότητα οι έξυπνοι).
πραγματικά πολύ θα ήθελα να ήμουν εκεί... να με κατακλύζει η ποίηση πνέοντας από τα σωστά φωτεινά πρόσωπα...

"Εχτές γίναμε πιο πλούσιοι.. "
Αυτή τη φράση να την κρατήσεις... Αργότερα θα καταλάβεις την αξία της και που να ψάξεις να βρεις τον πλούτο...

Σε φιλώ γλυκά

Roadartist είπε...

@ sailor : μακάρι να έχουνε τη δύναμη να συνεχίσουν..
Και όλοι μας το ίδιο στην δική μας την καθημερινότητα.. :)


@ nikiplos : Μακάρι να ήσουν.. Πραγματικά αυτά δεν συμβαίνουν κάθε μέρα.. Κρατώ τη τελευταία σου φράση, πολύ δύσκολα βρίσκεις πλούτο σήμερα.. Καληνύχτα σου :)

Sweet and bitter είπε...

Πόσο χαίρομαι όταν βλέπω μαθητές με τόση όρεξη να ασχοληθούν και με κάτι πραγματικά δημιουργικό!

Μπράβο και στους μαθητές και στους καθηγητές, που ασχολήθηκαν!

Μπράβο και σε σένα που γνωστοποιείς τέτοιες προσπάθειες! :)

olivetreegirl είπε...

Συγκινήθηκα μ'αυτή σου την ανάρτηση. Μπράβο στα παιδιά, μας έδειξαν ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα...

Roadartist είπε...

...Να είστε όλοι καλά..
Πραγματικά από τις καλύτερες κινήσεις αυτές..
Περιμένουμε και άλλες τώρα... :)

Related Posts with Thumbnails