6 Δεκεμβρίου 2013

«Το Γεύμα», Μίνως Ευσταθιάδης & Κάτριν Λίγκμαν


Οπου το σώμα, εκεί και οι αετοί επισυναχθήσονται


Όποιος παρακολουθεί καιρό το blog, θα έχει αντιληφθεί την αγάπη μου για την τέχνη του θεάτρου. Είχα ακούσει για τη παράσταση "Το Γεύμα" του Μίνου Ευσταθιάδη και της Κατρίν Λίγκμαν, αλλά δεν είχα μπορέσει να τη δω. Όταν έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο με το κείμενο της παράστασης, ξεκίνησα να το διαβάζω αμέσως. Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση στο θέατρο "Άρτι" στην Αθήνα, το Δεκέμβριο του 2011.

Η υπόθεση του έργου εξελίσσεται σε ένα εστιατόριο, το οποίο βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Η πελατεία είναι ελάχιστη και οι δυσκολίες έχουν οδηγήσει τους συνεργάτες σε καθημερινές κόντρες. Τα τέσσερα πρόσωπα του έργου, ο μάγειρας, η σερβιτόρα, ο χασάπης και μια κοπέλα διανοητικά καθυστερημένη, βρίσκονται σε άθλια οικονομική και ψυχολογική κάτασταση. Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο του μαγαζιού και γίνεται κράτηση από μια μεγάλη παρέα. Αυτό το "γεύμα" ίσως μπορέσει να τους σώσει από την οικονομική καταστροφή, αλλά πώς θα μπορέσουν να σταθούν αντάξιοι στους πελάτες; Τι θα τους προσφέρουν ως επιδόρπιο, ποιο θα είναι το κυρίως πιάτο; Τόσο η εξέλιξη, όσο και το απρόσμενο τέλος του έργου, οδηγούν το θεατή σε αλληλουχίες με τη σημερινή ανταγωνιστική κοινωνία. Όσο παύουν να ικανοποιούνται οι ανάγκες, όσο μεγαλώνει η ανέχεια και η απελπίσια, τόσο ο ένας θα θέλει να φάει τη σάρκα του άλλου... 

--

Σ : Ξέρεις τι είναι το πιο αξιολύπητο απ’ όλα; Μπορείς να φανταστείς;

Σιωπή

Σ : Η ελπίδα.

Μ : Νόμιζα πως η σωστή απάντηση ήταν… η πραγματικότητα.

--

Το έκανα... για να δεις. Γιατί άλλο πράγμα είναι να σου λένε κι άλλο να βλέπεις με τα μάτια σου. Δεν μπορείς να τα κρατάς άλλο κλειστά. Ούτε εδώ... ούτε πουθενά αλλού. Ξέρω βέβαια ότι σου αρέσει να κρύβεσαι. Περιφέρεις την αινιγματική σου παρουσία καλυμμένος πίσω από πέπλα μυστήριου. Όχι, όχι. Απόψε είσαι εδώ, είσαι προσκεκλημένος. Δικός μου προσκεκλημένος. Και βάζω στοίχημα πως για μια φορά θα ανοίξεις τα βλέφαρά σου. Θα τ' ανοίξεις σιγά σιγά... και θα δεις κι εσύ αυτό που όλοι εμείς οι υπόλοιποι ονομάζουμε... "πραγματικότητα".

--

Το έργο απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Διαγωνισμό Συγγραφής Πρωτότυπου Θεατρικού έργου της Καλλιτεχνικής Εταιρείας "Θέατρο-Εργαστήριο" για το έτος 2011.  
Χαίρομαι πραγματικά, κάθε φορά που έρχονται στα χέρια μου αξιόλογα κείμενα νέων Ελλήνων δημιουργών, μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι θεατρικοί διαγωνισμοί, περισσότερες ευκαιρίες για να βλέπουμε καλό σύγχρονο θέατρο. 


Μίνως Ευσταθιάδης & Κάτριν Λίγκμαν, Το γεύμα, δήγμα/θέατρο, Εκδόσεις Ευρασία

6 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Μια γλυκιά καλημέρα Αρτιστούλι μου .
Τι να σκεφτόταν άραγε ο Μαντέλλα τόσα χρόνια στη φυλακή περί ελπίδας και πραγματικότητας.....
Μελαγχολία μα με τόσο φώς μέσα της όμως σήμερα....

Κ.π. είπε...

Αγαπας και επιμενεις.
Καλημερα :))

Άστρια είπε...

Είναι ευχάριστο να βλέπει κανείς ότι γράφονται και παίζονται ελληνικά θεατρικά έργα.
Εδώ και βραβευμένο, χωρίς αυτό να λέει πολλά, αλλά λέει κάτι.
Πολύ καλά έκανες και το ανέδειξες.
Αν παιχτεί ξανά θα είναι στα υπόψη.

Καλό βραδάκι:)


Roadartist είπε...

@ ξωτικό : Επίσης ξωτικό μου, μια γλυκιά καλημέρα και σε σένα. Όσον αφορά τον Μαντέλλα, υπήρξε μια σπάνια προσωπικότητα, μακάρι να είχαμε σήμερα έναν (μόνο έστω έναν) πολιτικό τέτοιου διαστήματος. Φιλιά.

Roadartist είπε...

@ Κ.π. : Το θέατρο είναι μεγάλη αγάπη. :)

Roadartist είπε...

@ Άστρια : Δε γνωρίζω αν θα παιχτεί ξανά, πάντως και μόνο να διαβάζεις το κείμενο ενός θεατρικού έργου, είναι μια ξεχωριστή όμορφη διαδικασία. Συμφωνώ είναι πολύ ευχάριστο να βλέπει κανείς ότι γράφονται και παίζονται ελληνικά θεατρικά έργα! Καλό σκ!

Related Posts with Thumbnails