26 Φεβρουαρίου 2018

"Λυσσασμένη Γάτα", του Τενεσί Ουίλιαμς στο Θέατρο Θησείον




Απόλαυσα τη "Λυσσασμένη γάτα" στο Θέατρο Θησείον, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Ν. Χανιωτάκη. Πρόκειται για ένα σημαντικό και πολυεπίπεδο έργο του Tennesse Williams, το οποίο μέσα από μια αριστοτεχνική πλοκή τραβάει τη μάσκα από τα προσωπεία των χαρακτήρων του και κατά επέκταση των θεατών της παράστασης. 

Έργο τρυφερό αλλά και σκληρό, ρομαντικό αλλά και ρεαλιστικό, ρίχνει φως στα αιώνια ζητήματα του έρωτα και του θανάτου, της απελπισίας και της ελπίδας, της γονιμότητας και της στειρότητας, της φιλίας και της οικογένειας, της αγάπης και της σύμβασης, της επιβίωσης και του συμφέροντος. Ο Ουίλιαμς σκιαγραφεί απολαυστικά τις σχέσεις των ζευγαριών, τα κρυφά "θέλω" πίσω από τη φαινομενική, πλασματική ευτυχία τους. Τι είναι τελικά αυτό που κρατά δυο ανθρώπους μαζί; Ποιος ο σκοπός του γάμου;



Μεταφερόμαστε στον Αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του 1950. Σε μια πλούσια αγροικία, όπου η οικογένεια Πόλιτ συγκεντρώνεται με αφορμή τα 65α γενέθλια του Big Daddy, ενός πλούσιου παραγωγού βαμβακιού. Όταν γίνεται γνωστό ότι ο πατέρας είναι βαριά άρρωστος και πεθαίνει, ακολουθεί μια σειρά αποκαλύψεων με αφορμή την διεκδίκηση της πατρικής περιουσίας που φανερώνει προβληματικές σχέσεις, μυστικά και ανομολόγητα πάθη.



Η Μάγκιπου την υποδύεται συγκλονιστικά η ταλαντούχα Μαρία Κίτσου, προσπαθεί να σώσει το γάμο της και να ζωντανέψει την αγάπη του συζύγου της. Ως μια «Λυσσασμένη γάτα», ως μια απελπισμένη και προδομένη γυναίκα, εφευρίσκει τρόπους για να τον φέρει πίσω στο συζυγικό κρεβάτι και να μείνει έγκυος. Η παράσταση απογειώνεται με την ερμηνεία της Μαρίας Κίτσου, της αξίζουν συγχαρητήρια. 


Ο μικρός γιος, Μπρικ, είναι ανεπάγγελτος, δεν έχει κάνει ακόμη παιδιά με την πανέμορφη σύζυγό του και είναι κολλημένος συναισθηματικά με τον κολλητό του, νιώθοντας τύψεις ότι εκείνος αυτοκτόνησε εξαιτίας του. Με υπόνοιες για την καταπιεσμένη του ομοφυλοφιλία, η οποία τον σπρώχνει στο αλκοόλ, καθώς πιστεύει ότι μόνο έτσι θα νιώσει πλέον το πολυπόθητο "κλικ" και τον αποξενώνει τελείως από τη σύζυγο του. Ο Ορέστης Τζιόβας ερμηνεύει εξαιρετικά τον αφημένο Μπρικ.




Ως Big Daddy, ο Νικήτας Τσακίρογλου είναι συγκινητικός. Καταφέρνει να μας γεμίσει με την αγωνία και την απογοήτευση του πατέρα για τη "συνέχεια" μετά από εκείνον. Με μια μοναδική τρυφερότητα και αγάπη για τα παιδιά του, κυρίως όμως προς τον Μπρικ που έχει παραστρατίσει. Λίγο πριν το τέλος της δικής του ζωής, τον βλέπουμε να του υπενθυμίζει πόσο χαραμίζει τα νιάτα του και τι δυστυχία τον περιμένει αν δεν αλλάξει ρότα.



"Είσαι ένα παιδί 35 χρονών που σύντομα θα γίνει ένα παιδί 50 χρονών, το οποίο θα ακούει ζητωκραυγές εκεί που δε θα υπάρχουν", ψιθυρίζει στο μικρό του γιο, προσπαθώντας να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα.  Η Μάγκι. Ο Μπρικ. Ο Big Daddy. Ρόλοι γραμμένοι από τον Τενεσί Ουίλιαμς, για να συνθέσουν ένα διαφορετικό οικογενειακό και ερωτικό τρίγωνο, εκείνο της «Λυσσασμένης γάτας». 


Ο μεγάλος γιος, ο συμφεροντολόγος Γκούπερ, ετοιμάζεται να γίνει για έκτη φορά πατέρας και διεκδικεί με μανία το μερίδιο της κληρονομιάς που θεωρεί ότι του αναλογεί. Ο Γεράσιμος Σκαφίδας υποδύεται τον γιο "πρότυπο" με τις νομικές σπουδές, που όμως δεν κερδίζει την αδυναμία του Big Daddy. Η Μπέτυ Αποστόλου, ως η αφοσιωμένη σύζυγος, καταδεικνύει το συμβιβασμό πίσω από αυτή την "οικογενειακή ευτυχία". Τίποτα δεν είναι ιδανικό όπως φαίνεται. Η Ελένη Κρίτα, αντιπροσωπευτική ως η Big Mama που αγωνιά για την αποκαθήλωση της "αγίας οικογένειας". Με λέξεις που πληγώνουν ή καλύτερα σκοτώνουν, ο Ουίλιαμς μάς παρουσιάζει τα αληθινά κίνητρα των ηρώων πίσω από τις πράξεις.


Πρόκειται για μια παράσταση με ωραίες ερμηνείες, γρήγορες εναλλαγές, πλούσια ηθογραφικά στοιχεία και δουλεμένες περιγραφές χαρακτήρων. Ένα έργο που φέρνει τους θεατές αντιμέτωπους με διαχρονικές καταστάσεις που τους αφορούν άμεσα. Το κλείσιμο της παράστασης με το τρυφερό αγκάλιασμα των δυο πρωταγωνιστών αφήνει την αίσθηση πως η συντροφικότητα τελικά νικάει και πως ένας έρωτας γίνεται να διασωθεί αν είμαστε οι εαυτοί μας και αποδεχτούμε αληθινά τον άλλο. 



Η παράσταση πήρε παράταση και ανεβαίνει για λίγες ακόμη μέρες, προλαβαίνετε να τη δείτε ως και την 1 Απριλίου!  



Συντελεστές
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Δραματολογική συνεργασία: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σκηνικά: Έλλη Λιδωρικιώτη
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Σιτώτης
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου - Βαμβακά
Βοηθός Σκηνογράφου: Σοφία Κατάκη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Ειρήνη Γεωργακίλα
Βοηθός παραγωγής: Έμμα Μαυρέλη
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ


Παίζουν:
Μπιγκ Ντάντι: Νικήτας Τσακίρογλου
Μάγκι: Μαρία Κίτσου
Μπρικ: Ορέστης Τζιόβας
Μπιγκ Μάμα: Ελένη Κρίτα
Γκούπερ: Γεράσιμος Σκαφίδας
Μέη: Μπέτυ Αποστόλου
Γιατρός Μπόου: Δημήτρης Ραφαέλος
Αιδεσιμότατος Τούκερ - παιδί: Δημήτρης Σταματελόπουλος (τρομπέτα)*
Υπηρέτρια Σάλυ - παιδί: Μαρία Νίκα (βιολί)

Παραστάσεις:
Τέταρτη: 19:00
Παρασκευή 19:00
Σάββατο 19:00
Κυριακή 19:00

Διάρκεια: 110 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

2 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Το έχω πάρει απόφαση. Δεν πρόκειται ποτέ να σε προλάβω, τουλάχιστον στις θεατρικές παραστάσεις. Αποτέλεσμα: Με βάζεις στη διαδικασία να λέω "θα πάω" και παθαίνω ένα κάτι σαν τη στοίβα με τα αδιάβαστα βιβλία..
Αυτή δε η θεατρική συνθήκη, όπου κάτι απρόοπτο σπάει την (οικογενειακή ή άλλη) γαλήνη και αναδεικνύει σχέσεις του παρασκηνίου που ελλόχευαν να κατασπαράξουν τη γαλήνη αυτή, έχει οδηγήσει σε πολλά καλά θεατρικά έργα.Μου έρχεται στο μυαλό ένα έργο όπου το απρόοπτο έχει .. σύγχρονη μορφή. Στο Perfetti Sconosciuti, μια σχετικά πρόσφατη ιταλική ταινία (2016;), αγαπημένοι φίλοι μπλέκουν πολύ άσχημα, όταν σε ένα τραπέζι αποφασίζουν να παίξουν ένα "παιχνίδι" με τα κινητά τους τηλέφωνα. (Νομίζω πως το είχε διασκευάσει για το θέατρο ο Αθερίδης, αλλά δεν το είχα δει). Σίγουρα παρακολουθεί κανείς με ενδιαφέρον, όταν από μια ανατροπή αναδεικνύονται όψεις μέχρι τότε σκοτεινές και άγνωστες.

Καλή βδομάδα

Roadartist είπε...

Την είδα και εγώ αυτή την ιταλική ταινία Διονύση, ήταν πολύ καλή. Δεν είδα ούτε εγώ τη θεατρική μεταφορά από τον Αθερίδη. Είναι εξαιρετικό το κείμενο του Ουίλιαμς, πραγματικά ξεγυμνώνει τους ήρωες και στιγμές (φυσικά) και τους θεατές... Ευτυχώς στην Αθήνα ανεβαίνουν όμορφες θεατρικές παραστάσεις και μας δίνουν πλούτο στις ζωές μας. Το παθαίνω κ εγώ αυτό, όπως με τα βιβλία..που συνεχώς μεγαλώνει η στοίβα (και παράλληλα η λίστα).

Related Posts with Thumbnails