Τραγούδια που με αγγίζουν

Μετά από την πολύ ευγενική πρόσκληση της ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ να παρουσιάσω κάποια από τα τραγούδια που με «αγγίζουν»..
Δύσκολη η επιλογή, γιατί υπάρχουν αρκετά. Καθώς η μουσική είναι καθημερινό (αναπόσπαστο) κομμάτι της ζωής μου. Όπως και να έχει, τα παρακάτω τραγούδια είναι κάπως πιο ιδιαίτερα για εμένα γιατί έχουνε ταυτιστεί με συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου.

Coldplay "Clocks" music video



U2 - With Or Without You



Astro - Konstantinos Bhta




Προσκαλώ να παρουσιάσουν τα δικά τους οι red rose, a.g., meteoritis, gerasimos, adonios, lockheart, mad, exilio, katyatida, vassia, S , blueprints, και φυσικά όποιος άλλος επιθυμεί!...Θέλω πολύ να ακούσω τα αγαπημένα όλων!

"Koop Islands Blues" - Koop

Υπέροχο τραγούδι, καταπληκτικός συνδιασμός με φωτογραφίες.....

Φιλοζωϊκό Bazaar

Μερικές από τις πιο όμορφες και γλυκείες υπάρξεις αυτής της πόλης κυκλοφορούν αδέσποτες και πεινασμένες. Οι ψυχές τους είναι πολύ πιο αληθινές από πολλών από εμάς, η αγάπη που μπορούν να σου χαρίσουν είναι σίγουρα μεγάλη, ενώ η φιλία τους αποδεδειγμένα καλύτερη και πιο αληθινή από όλη όση έχεις εισπράξει από κάθε άνθρωπο στη ζωή σου.
Αν πραγματικά θες κάποιον που θα κάνει τρέλες μόνο και μόνο που θα σε βλέπει…
Αν θες κάποιον που θα τρώει οτιδήποτε του βάζεις στο πιατάκι του… και θα νιώθει βαθιά ευγνωμοσύνη για αυτό…
Αν θες κάποιον που θα θέλει να βγαίνει έξω οποιαδήποτε στιγμή, για όσο και όποτε το θελήσεις εσύ...
Αν θες κάποιον που δεν θα αγγίζει ποτέ το τηλεκοντρόλ, θα βλέπει μαζί σου όποια ταινία σου αρέσει εσένα, θα ακούει πάντα το δικό σου αγαπημένο cd, δεν θα σε κριτικάρει ποτέ, αλλά θα ζητά μονάχα μια αγκαλιά σου…
Αν θες κάποιον που θα χαίρεται να σου ζεσταίνει τα πόδια στο κρεβάτι…
Τότε πάρε ή βοήθησε όπως μπορείς κάποιο από τα αδέσποτα αυτής της πόλης..

Θα τα βρεις στη βόλτα σου στη πόλη..

Θα τα βρείς έξω απο το σταθμό του μετρό..

Θα τα βρεις έξω από την νυχτερινή σου έξοδο…

Φιλοζωικό Χριστουγεννιάτικο Bazaar - 16 Δεκεμβρίου 2007 - Ηρακλειδών 16

Μέγαρο Πάλλη - Public

Το πρωί του Σαββάτου βρήκα λίγο χρόνο για να περάσω από τη πλατεία του Συντάγματος, όπου άνοιξε το public. Κατέφθασα αρκετά περίεργη για το τι ακριβώς θα αντικρίσω. Προσωπικά δεν με ιντριγκάρουν ιδιαίτερα οι παρόμοιες αλυσίδες πολυκαταστημάτων, ειδικά για τις αγορές βιβλίων προτιμώ πιο μικρά κ εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία. Ήθελα πολύ όμως να το επισκεφτώ κυρίως για το κτίριο. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό ότι ένα από τα ομορφότερα κτίρια της Αθήνας, επιτέλους μετά από σχεδόν 15 χρόνια εγκατάλειψης, παίρνει ξανά «ζωή» και δίνεται στο κόσμο της πόλης. Τελικά η βόλτα άξιζε, αρκεί να σας πω ότι βγήκα από το κτίριο μετά από κανένα 3ωρο!!

Πριν αναφερθώ όμως στις αρχικές εντυπώσεις μου, νομίζω ότι αξίζει μια αναφορά στην ιστορία του κτιρίου. Το κτίριο χτίστηκε το 1911 από τον αρχιτέκτονα Αναστάσιο Μεταξά (ο οποίος αναδιαμόρφωσε το Καλλιμάρμαρο για τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας). Στέγασε στις αρχές του 20ου αιώνα διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, από υπουργεία (Συγκοινωνίας και Δημοσίων Έργων) μέχρι τεχνικές σχολές, φροντιστήρια και μια τράπεζα. Το 1960 φιλοξένησε στο ισόγειο το καφενείο «Διόνυσος» το οποίο εθεωρείτο «αδελφάκι» του Zonar's, με θαμώνες τον Αυλωνίτη, τον Σακελλάριο και άλλους διάσημους καλλιτέχνες της εποχής λόγω της γειτνίασής του με το θέατρο Κυβέλη. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι εξώστες του κτιρίου έχουν φιλοξενήσει αρκετούς πολιτικούς, με σημαντικότερο εκπρόσωπο τον Γεώργιο Παπανδρέου ο οποίος από εκεί μίλησε προς τον ελληνικό λαό που πανηγύριζε για την Απελευθέρωση της Αθήνας από τη γερμανική κατοχή, γεγονός που σημειώνεται με ειδική μαρμάρινη πλάκα επί του κτιρίου, στην όψη προς την πλευρά της πλατείας Συντάγματος.

Η κατασκευή του Μεγάρου Πάλλη είναι πολυτελής, όπως συνηθιζόταν άλλωστε σε όλα τα οικοδομήματα δημόσιου χαρακτήρα. Αποτελεί ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα του εκλεκτικιστικού στυλ στο κέντρο της πόλης, με έναν γλυπτικό διάκοσμο εξωτερικά, ο οποίος αν και πλουσιότατος δεν είναι κακόγουστος ή υπερφορτωμένος. Με μαρμάρινα πατώματα, εντυπωσιακές σκάλες, ανάγλυφες παραστάσεις, παραστάδες, περίτεχνα σιδερένια κιγκλιδώματα, πεσσούς, φουρούσια κτλ., τα οποία δημιουργούν ένα αισθητικά άρτιο έργο της αρχιτεκτονικής της εποχής του.. Επίσης, ίσως είναι ένα από τα πιο σημαντικά από πλευράς μεγέθους, με συνολικό εμβαδόν περίπου 4.500 τ.μ.

Το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο από το ΥΠΠΟ ως προς τις όψεις του επί των ρυμοτομικών γραμμών και ως προς τα ενδιαφέροντα εσωτερικά μορφολογικά του στοιχεία. Στόχος είναι η ανάδειξη, ο εκσυγχρονισμός και η αναβίωση του κτιρίου, με γνώμονα την αποκατάσταση του κτιρίου ως κέντρου αναφοράς της πλατείας Συντάγματος.

Όσον αφορά το public προσωπικά με κέρδισε το χάζεμα στο τμήμα των κόμικς, με πολύ μεγάλη ποικιλία σε ελληνικές εκδόσεις. Η θέα από τους πάνω ορόφους, ίσως να είναι ένα από τα ομορφότερα σημεία στη Πλατεία Συντάγματος. Ευτυχώς δεν κάλυψαν τα παράθυρα, όπως συνηθίζεται σε αντίστοιχα καταστήματα, με τη λογική να μη αποσπάει τη προσοχή του πελάτη η θέα.. από το εμπόρευμα.. Ο χώρος με τα επιλεγμένα βινύλια. Τα διάφορα audio points, όπου μόλις επιλέξεις το αγαπημένο σου μουσικό κομμάτι, εμφανίζεται μια αντίστοιχη βάση δεδομένων με τραγούδια, τα οποία ταιριάζουν με την αρχική σου επιλογή. Επίσης... μου άρεσε & η βόλτα στο τμήμα των βιβλίων..

Έφυγα ικανοποιημένη. Όταν ένα τόσο όμορφο και μεγαλοπρεπές κτίριο αποκτά επιτέλους και πάλι ζωή, αυτό το γεγονός από μόνο του είναι ικανό να σε γεμίσει αισιοδοξία. Ελπίζω να ακολουθήσουν ανάλογες ενέργειες και μελλοντικά.

Αν επιθυμείτε μια περιήγηση μέσω διαδικτύου πατήστε στο:

http://www.public.gr/opening/syntagma_store/

Το Μέγαρο Πάλλη στη Πλατεία Συντάγματος το 1960

http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15190&m=D10&aa=1

Τι με "μαγεύει"..

Μετά από την πρόσκληση του adoniou .. συμμετέχω στο νέο παιχνίδι της μπλογκόσφαιρας, για το τι με γεμίζει, μεθά, με συναισθήματα…
Υπάρχουν πολλά πράγματα (ευτυχώς) που ακόμη με μαγεύουν και ‘γεμίζουν’ τη ψυχή μου με συναισθήματα! Θα σας πω τα κυριότερα!!

Α) Η θάλασσα – η φύση.
Αγαπώ τη φύση. Ιδιαίτερα δίπλα στη θάλασσα μπορώ να ονειρευτώ και να αναζωογονηθώ απόλυτα. Είναι ανάσα. Είτε ήρεμη είτε αγριεμένη. Τροφοδοτεί το είναι μου με χιλιάδες σκέψεις, λειτουργεί λυτρωτικά. Με λίγα λόγια…….φέρνει τα πάνω – κάτω ! :)

Β) η στιγμή της γραφής. Μια από τις ομορφότερες δημιουργίες. Νιώθεις.., παίρνεις χαρτί και μολύβι……..κι αδειάζεις κάθε τι, όλο το μέσα σου στο χαρτί. Είναι εξαιρετικά εκτονωτικό και λυτρωτικό!!

Γ) μια φωτογραφία (αρκεί να είναι από τις εκλεκτές). Μπορεί να μου δημιουργήσει χιλιάδες άλλες «εικόνες»… παρασέρνει σε ταξίδια και ιστορίες. Λειτουργεί απόλυτα σε μένα το «μία εικόνα = χίλιες εικόνες».

Δ) η μουσική, απαραίτητη + αναντικατάστατη συντροφιά σε όλες τις όμορφες και τις δύσκολες στιγμές! Μια καλή μουσική μελωδία είναι ικανή να μαγέψει τη ψυχή μου και να με ταξιδέψει παντού! Δεν χρειάζεται ‘εισιτήριο’ σε αυτά τα ταξίδια… έχω κάρτα απεριορίστων ‘διαδρομών’ εδώ κ χρόνια.... Μια απο αυτές ... το "βάλς των χαμένων ονείρων'' του Μάνου, απολαύστε το..Καλό σας σκ!!

...όποιος επιθυμεί μπορεί να γράψει τις δικές του, σας προσκαλώ όλους .......

Get this widget Track details eSnips Social DNA

Παύλος Σιδηρόπουλος (20/7/1948-6/12/1990)

Σαν σήμερα, πριν από 17 χρόνια πέθανε ο Παύλος Σιδηρόπουλος (20/7/1948-6/12/1990).
Ο Παύλος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Ελληνικής ροκ μουσικής σκηνής.

Όταν έφυγε από τη ζωή ήμουν 9 ετών. Κι όμως για αρκετά χρόνια αργότερα, τα τραγούδια του θα με συντρόφευαν.
Το σημερινό post, ένας μικρός φόρος τιμής.. στην μνήμη του. Κρίμα που έφυγε τόσο πολύ νωρίς. Αξιόλογο αφιέρωμα στον Παύλο έχει κάνει η εκπομπή του alpha «Μηχανή του χρόνου».

Μνήμες απο το παρελθόν..

Μνήμες από το παρελθόν..
..βιβλία, μουσικές, αξίες, ίχνη από ένα ονειρεμένο χαμένο απώτερο παρελθόν.
…αισθάνεσαι πως έχεις για πάντα χάσει την αγάπη.. την μοναδική ευκαιρία για την αληθινή ευτυχία.. νομίζεις πως ποτέ δεν την προσέγγισες καν!!
Που να ήξερες όμως πως μέσα στο υποσυνείδητο σου εξακολουθεί να υπάρχει.. κρατιέται ζωντανή η ανάμνηση της μορφής του ευτυχισμένου εαυτού σου..
Εκείνης της πλευράς του εαυτού σου, που έχεις – νομίζεις – για πάντα ξεχάσει!..
Κάποια στιγμή το έζησες όμως. Άγγιξες την ευτυχία. Την έχεις νιώσει. Την ξέρεις.
Εκεί στη παιδική χαρά της γειτονιάς σου, με τ’ άλλα παιδιά παίζεις κρυφτό, σε κυνηγάνε, κρατάς τσίλιες, τους κυνηγάς και εσύ…
Προσπαθείς να βρεις το «χαμένο» θησαυρό στο δάσος, ν’ ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι, να βάλεις το καλάθι στη μπασκέτα, να τους δείξεις τι αξίζεις.. εσύ!..
…Να ηγηθείς, μπορείς να οδηγήσεις την ομάδα σου στην νίκη, μπορείς να τους δείξεις εσύ.. όλος ο κόσμος αυτό το τελευταίο καλάθι,
αυτή η σαΐτα,
αυτό το μικρό χάρτινο καραβάκι,
αυτό το ψηλό ξύλινο σπιτάκι πάνω στα πεύκα που στο έφτιαξε ο μπαμπάς και κρύβεσαι εκεί μέσα από όλους..
Είναι το δικό σου καταφύγιο, το σπίτι των ονείρων σου..
Δεν έχει καν πόρτα, μόνο λίγα σανίδια – πρόχειρα καρφωμένα για πάτωμα – πάνω στους κορμούς του δέντρου… Κι όμως για εσένα είναι το ομορφότερο ανάκτορο!...
Εκεί έχεις τα παλιά κιάλια του παππού Βασίλη και παρατηρείς τις κινήσεις, κατασκοπεύεις τα πάντα.. Χαζεύεις τα πουλιά, τις μέλισσες, τη θάλασσα, τις μοναχές από το μακρινό μοναστήρι. .που κλέβουν λίγο χρόνο ανεμελιάς από τη μονότονη μέρα τους..
Ζεις για λίγο τις ζωές των άλλων…
Νιώθεις μοναδικά.
Ξέρεις ότι εσένα κανείς δεν μπορεί να σε δει!
Φωνάζεις τους φίλους και μοιράζεσαι τα παιχνίδια σου μαζί τους.
Χαζολογάτε μέχρι αργά το βράδυ. Έπειτα ξεθεωμένα από τη κούραση, αποκοιμιέστε ήρεμα.
Έχεις το πιο γαλήνιο ύπνο της ζωής σου.
Καιρό έχεις να περάσεις τόσο ξέγνοιαστα όπως τότε..
Οι μόνες σου έγνοιες…
… «τι θα πρωτοπαίξουμε αύριο;»
… «με ποιον;».. «που;» .. «Σε μένα…ή σε σένα;»
… «άσε! Αύριο θα έρθω εγώ!»
«τι λες; Πάμε στη βρυσούλα μετά;»
«….Στην βρυσούλα πάνω στο βουνό, να ψάξουμε καμία σπηλιά, να εξερευνήσουμε κάποιο εγκαταλειμμένο σπίτι, να ψάξουμε κάθε γωνίτσα του δάσους;»
«θέλω να σου δείξω μια σπηλιά που είδα εχτές με τα κιάλια!... Φαινόταν φανταστική, αν ψάξουμε καλά ίσως τη βρούμε!...»
Στο σχολείο, ανυπομονείς να χτυπήσει το κουδούνι…
Είσαι στη Δευτέρα δημοτικού..
…αγχώνεσαι με τα μαθήματα, δεν έχεις καταλάβει γιατί πρέπει να πηγαίνεις κάθε μέρα στο σχολείο. Νόμιζες ότι θα ζούσες για πάντα σπίτι..
Σε πήγανε και σου είπανε ότι πρέπει να πας και εσύ, όπως όλοι.
Να και το πρώτο «πρέπει» στη ζωή σου.
Σου αρέσει όμως με τον καιρό, συνηθίζεις…
Εκτός από τα μαθηματικά, υπάρχουν πραγματικά ωραία μαθήματα!!
Σου αρέσουν πολύ η ιστορία & ειδικά η ώρα του «σκέφτομαι και γράφω»..
Όμως η ωραιότερη στιγμή της ημέρας είναι οι ώρες του διαλείμματος!
Μόλις χτυπά το κουδούνι ξεχύνεσαι στο προαύλιο και παίζεις κάθε λογής παιχνίδια με τους φίλους σου. Κρυφτό, βόλεϊ, μπίλιες, μπουκάλα, σκοινάκι…
Τελικά είναι ωραία & στο σχολείο!
Κάνεις φίλους & περνάτε υπέροχα!
Μετά τους βλέπεις και στο κοντινό βουναλάκι, όπου θα παίξετε ξανά (!!!) και πάλι!
Θα κάνετε κούνια και τραμπάλα!
Τόση μαζεμένη ευτυχία και μάλιστα χωρίς καμία ενοχή!!
Γιατί ενοχή;; Αφού την αξίζεις την ευτυχία αυτή!
Μάλλον μόνο έτσι αξίζει η ζωή..

Ian Brown - Illegal Attacks

Καταπληκτικό τραγούδι...