Είναι από εκείνες τις στιγμές που η τέχνη μπορεί να σε παρασύρει, οι καλλιτέχνες σαν να σε παίρνουν από το χέρι και να σε ξεναγούν σε κόσμους παραμυθένιους..
Στιγμές που, σε αντίθεση με το εξωτερικό, σπάνια συναντούμε στους δρόμους αυτής της πόλης...
Θέατρο όμορφο, εντυπωσιακό, δωρεάν για όλους.. Γιατί η Τέχνη πρέπει να είναι ακριβώς αυτό...
Μέρος της ζωής, της καθημερινότητας μας... .. και προσιτή σε όλους..
Μακάρι να καθιερωθεί αυτό το Φεστιβάλ κάθε χρόνο και να χαιρόμαστε τέτοιες εικόνες ακόμη πιο συχνά..
..μικρή προετοιμασία.. και ιστορίες με μάγισσες, ξωτικά, αρχαίες θεότητες ξετυλίγονται μπροστά μου...
Ακολουθούν πολλές φωτογραφίες.. από ....καταπληκτικούς καλλιτέχνεςγεμάτους Φως..
Ιππόλυτη δε σε ξέχασα (!!), οπότε αυτό το post λειτουργεί κυρίως ως ένα... post-it :D
Ώς μια υπενθύμιση, για όποιον από εσάς μπορεί να ενδιαφέρεται..
Το Φεστιβάλ θεάτρου δρόμου αρχίζει σήμερα 16 Οκτωβρίου, και θα διαρκέσει μέχρι και τις 20 Οκτωβρίου 2009, σε χώρους στο ιστορικό κέντρο και γύρω από την Ακρόπολη.
Την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ 16/10 στις 21.00 θα γίνει η Τελετή Έναρξης στον εξωτερικό χώρο του Παναθηναϊκού Σταδίου. Τη δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ημέρα, 17-18-19/10 από το πρωί έως το βράδυ, θα εμφανίζονται τα γκρουπ και οι μεμονωμένοι καλλιτέχνες.
Σε περιοχές όπως: το Σύνταγμα, το Καλλιμάρμαρο, το Μοναστηράκι, το Θησείο, το Μεταξουργείο, την Καπνικαρέα, την Ερμού, την Διονυσίου Αρεοπαγίτου και το Γκάζι.
Καλύτερα όμως πατήστε εδω να δείτε το πρόγραμμα, να μάθετε αναλυτικά τι θα παρουσιαστεί & που, να μη ψάχνετε άδικα..
Ελπίζω ο καιρός να είναι ..καλός!..
Εννοείται, περιμένω και ανταποκρίσεις σας.. όσοι πάτε βγάλτε φωτο.. να μου τις στείλετε και μετά θα αναρτηθούν.. Καλές βόλτες!!!!
...Αυτό το μοναδικό συναίσθημα που κατακλύζει την καρδιά σου μόλις επιστρέφεις από μια αξιόλογη θεατρική παράσταση..
Έφτασα στο Θέατρο Τέχνης με μια έντονη περιέργεια για το τι ακριβώς θα παρακολουθούσα..
Διαβάζοντας την ποίηση της Κικής Δημουλά, θαυμάζοντας την ευφυΐα στην γραφή της, έπειτα ακούγοντας την ίδια την ποιήτρια να απαγγέλλει, αναρωτιόμουν πως θα μπορούσε να μεταφερθεί όλο αυτό στο σανίδι..
Αν θα μπορούσαν τελικά να αποδοθούν σε ένα θεατρικό μονόλογο τα μαγικά νοήματα της ποίησης της..
Τελικά ήταν μια πρωτόγνωρη, ουσιαστική μυσταγωγία..
Η Λουκία Μιχαλοπούλουεξαιρετική.. σε μια τόσο δύσκολη, απαιτητική ερμηνεία..
Με τις απαραίτητες σιωπές στις κατάλληλες στιγμές, καταπληκτική κίνηση και γεμάτη συναίσθημα...
Πολύ καλές οι επιλογές των ποιημάτων, ενώ η μουσική του Lolek ολοκλήρωνε αρμονικά τις στιγμές και την πυκνότητα των στίχων..
...Στο podcast, το κομμάτι Sand, το τελευταίο του δίσκου του Lolek, με μεταφέρει ξανά σε στιγμές της παράστασης..
Ήταν μια συγκινητική βραδιά..
Δυστυχώς ανέβηκε μόνο για δύο παραστάσεις..
Της αξίζει όμως σίγουρα ένα μεγαλύτερο "χρονικό διάστημα"..
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συντελεστές της..
- Φωτογραφίες (Θ. Σαμαρά) από το πρόγραμμα της παράστασης, αν πατήσετε πάνω στην 2η, θα δείτε ποια ποιήματα ακούστηκαν..
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν-Υπόγειο Πεσματζόγλου 5
"Χρονικό Διάστημα" σε ποίηση της Κικής Δημουλά Μονόλογος Σκηνοθεσία: Μ. Ξανθοπουλίδου. Ερμηνία: Λ. Μιχαλοπούλου. Μουσική: Lolek. Art director: Θ. Σαμαράς. Φωτισμοί: Κ. Μαραγκουδάκη.
Διάρκεια 60'
Από την παραλία "Άγιος Ιωάννης" στην Λευκάδα, ο παράδεισος των kite surfers..
Τρελάθηκα με αυτούς τους τύπους..Τους χάζευα με τις ώρες.. με μάγεψε η ελευθερία που έβλεπα, η χαρά, η επαφή με τη θάλασσα.., αυτή η "γεύση" της ζωής..Κάτι τέτοιες εικόνες σου ανατρέπουν κάθε ίχνος αρνητικότητας..Αλλά αναρωτιέμαι γιατί να τις αντικρίζω μόνο στις διακοπές μου..
Εκτός από τις φωτό, αξίζει να πάρετε μια αίσθηση & μέσω video..με ήχο και κίνηση.. Τα βρήκα στο youtube & είναι από εφέτος τον Αύγουστο στην ίδια παραλία.. που ξέρετε μπορεί να ήταν και ίδια μέρα.. :) Είναι εμφανές το πόσο το χαίρονται.... Πιστέψτε με και μόνο που τους έβλεπα ταξίδευα μαζί τους..!!.. :)
Με τσιγάρα βαριά..Και φτερό την καρδιά..Πάντα φεύγω..Σαν μεγάλο παιδί.. Που τα πάντα έχει δει..Λες κι είναι έργο..Μ' αλλαγμένη φωνή..Μη ντραπώ και φανεί..Ψιθυρίζω..Και φυσώ Τον Καπνό..Με μια δόση θυμό.. Που μα ποτέ δε τελείωνω..Ό,τι αρχίζω.. Κι είν' οι δρόμοι υγροί..Τι κατάλαβαν τι...Από μένα..Λες και τα μυστικά..Τα κρατούσα κρυφά..Για να μείνουν κρυμμένα..Με τσιγάρα βαριά..Μια βουτιά στα βαθειά..Κι επιπλέω..Κι ας μην είναι σωστό..Πάντα ό,τι σκεφτώ.. Θα το λέω...Μ' αλλαγμένη φωνή..Τεντωμένο σκοινί..Να βαδίσω.. Τον τραβώ τον καπνό..Με μια δόση θυμό.. Που ποτέ δε μπορώ..Όσα θέλω να αρχίσω.............. Κι είν' οι δρόμοι υγροί..Τι κατάλαβαν τι...Από μένα..Λες και τα μυστικά.. Τα κρατούσα κρυφά..Για να μείνουν κρυμμένα...
Πρόδρομος του θρίλερ και της αστυνομικής λογοτεχνίας, ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe), συγκαταλέγεται στους ελάχιστους δεξιοτέχνες του μυθιστορήματος φαντασίας. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους "σκοτεινούς" συγγραφείς-ποιητές όλων των εποχών. Το έργο του επηρέασε την παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας τη βάση της εξέλιξης σύγχρονών λογοτεχνικών ειδών.
Ο Πόε γεννήθηκε στην Βοστόνη το 1809 και πέθανε στις 7 Οκτωβρίου του1849.
Οι προσωπικές τραγωδίες ήταν μόνιμο μοτίβο στην ζωή του. Έχασε αρκετά νωρίς τους ηθοποιούς γονείς του. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια και πέθανε δύο χρόνια αργότερα. Η μητέρα του υπέφερε από φυματίωση και πέθανε το 1811, ενώ ο Πόε ήταν μόλις δύο ετών.
Ο μικρός Πόε μεγάλωσε στο σπίτι του πλούσιου εμπόρου Τζον Άλλαν στην πόλη Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια. Εκεί δέχτηκε και τις πρώτες του επιρροές, από τις ιστορίες των θαλασσοπόρων, οι οποίες επηρέασαν την ψυχοσύνθεση του.
Το 1815 μετακόμισαν στη Σκωτία και την Αγγλία, όπου έμειναν για 5 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, ο Πόε φοίτησε σε δύο σχολεία. Επιστρέφοντας στο Ρίτσμοντ, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, όπου όμως φοίτησε μόνο για ένα χρόνο. Έπειτα συγκρούεται με τον πατριό του, λόγω της χαρτοπαιξίας και των οικονομικών χρεών.
Εγκαταλείπει το σπίτι των Άλλαν και επιλέγει να καταταχθεί στον αμερικάνικο στρατό, για λόγους οικονομικής επιβίωσης. Στην αίτηση της κατάταξης του δήλωσε άλλο όνομα, αναφέροντας ως ηλικία τα 22 χρόνια ενώ ήταν μόλις 18 ετών. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, μία ποιητική συλλογή με τίτλο "Ταμερλάνος και άλλα Ποιήματα".
Το 1829, εκδόθηκε το δεύτερο ποιητικό βιβλίο του "Al Aaraaf", ενώ παράλληλα έκανε αίτηση εγγραφής στην στρατιωτική ακαδημία του Ουέστ Πόιντ (West Point), με την υποστήριξη του πατριού του. Σύντομα απόκτησε ξανά οικονομικά χρέη, ενώ υπήρξε αμελής ως προς τα καθήκοντά του, γεγονός που οδήγησε στην απόλυσή του. Αμέσως μετά, ο Πόε μετακόμισε στη Βαλτιμόρη όπου έζησε με την θεία και την πρώτη του ξαδέλφη. Προκειμένου να συντηρείται οικονομικά, έγραφε πεζά κείμενα υποβάλλοντας συμμετοχή σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Το 1835 παντρεύτηκε την δεκατριάχρονη ξαδέρφη του, η οποία στο πιστοποιητικό του γάμου τους, αναφερόταν ψευδώς πως ήταν 21 ετών.
Ακολουθεί μια περίοδος έντονης παραγωγικότητας. Εκδίδεται η "Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ" ("The Narrative of Arthur Gordon Pym"). Δημοσιεύει αρκετά άρθρα, διηγήματα και κριτικές απολαμβάνοντας ολοένα και μεγαλύτερη φήμη. Εκδίδει τη δίτομη συλλογή έργων του "Tales of the Grotesque and Arabesque" ("Ιστορίες του Γκροτέσκου και του Αραβουργήματος"), η οποία θεωρείται σήμερα ορόσημο στην ιστορία της αμερικανικής λογοτεχνίας.
Το 1842, η σύζυγός του πάσχει από φυματίωση και εκείνος καταφεύγει στο ποτό. Εγκαταλείπει ξανά την εργασία του και επιστρέφει στη Νέα Υόρκη, όπου εργάζεται για σύντομο χρονικό διάστημα στην εφημερίδα Evening Mirror και ως συντάκτης στην έκδοση του Broadway Journal.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1845 εκδόθηκε το ποίημα του "Το Κοράκι", ένα από τα πιο γνωστά έργα του.
Πρόκειται για ένα εκπληκτικό λυρικό ποίημα που μόλις δημοσιεύθηκε γνώρισε ασυνήθιστη επιτυχία, χωρίς το γεγονός αυτό όμως να τον βγάλει από την έσχατη μιζέρια που είχε περιπέσει εξαιτίας του αλκοόλ, των χρεών και των ναρκωτικών.
Τον Ιανουάριο του 1847, η σύζυγός του πέθανε. Τον επόμενο χρόνο, ο Πόε αρραβωνιάστηκε την ποιήτρια Σάρα Έλεν Ουίτμαν. Ο γάμος τους αναβλήθηκε λίγο πριν την τέλεση του, εξαιτίας του αλκοολισμού του Πόε. Επιστρέφει στο Ρίτζμοντ, όπου αρραβωνιάζεται την Ελμίρα Ρόυστερ. Αποφασίζει να πάει στη Φιλαδέλφεια, προκειμένου να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ, με αφορμή την επιμέλεια της έκδοσης ενός τόμου με έργα της. Καταφέρνει να φτάσει μόνο μέχρι την Βαλτιμόρη, όπου εντοπίζεται στους δρόμους της, από έναν περαστικό σε παραλήρημα.
Πεθαίνει στο νοσοκομείο τη Κυριακή 7 Οκτώβρη 1849, σ' ηλικία μόλις 40 ετών. Σύμφωνα με επιστολή του γιατρού Δρ. J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο, προς την θεία του, οι τελευταίες του λέξεις ήταν "Lord help my poor soul" ("Κύριε βοήθησε την φτωχή ψυχή μου").
Τα έργα του επηρέασαν σπουδαίους ποιητές και συγγραφείς, όπως τον Μπωντλαίρ και Μαλαρμέ, οι οποίοι μετέφρασαν το σύνολο σχεδόν των έργων του, ενώ ο Μαλαρμέ έγραψε ποιήματα αφιερωμένα σε αυτόν. Επηρέασε επίσης τον Ιούλιο Βερν, τους ζωγράφους Μανέ και Ντορέ και άλλους διάσημους συγγραφείς.
Εκατόν εξήντα τέσσερα χρόνια μετά την έκδοση του, "Το κοράκι" αριθμεί χιλιάδες μεταφράσεις παγκοσμίως, εκατομμύρια σελίδες αφιερωμένες στην ανάλυση του και χιλιάδες λογοτεχνικά, ζωγραφικά, κινηματογραφικά, μουσικά έργα εμπνευσμένα από τους στίχους του.
Ένας από τους πιο ταλαντούχους, "σκοτεινούς", "καταραμένους" ποιητές..
Μπορείτε να κατεβάσετε "Το Κοράκι" του Ε.Α. Πόε, πατώντας ΕΔΩ.
...και αυτή είναι μια παράσταση που θα ήθελα πολύ να δω...
Τίτλος: Χρονικό Διάστημα
Μια παράσταση βασισμένη σε ποιήματα της Κικής Δημουλά.
Ερμηνεύει η Λουκία Μιχαλοπούλου
Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου
Art Direction: Θάνος Σαμαράς
Μουσική Επιμέλεια: Lolek
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
«Όλα είναι μια φλόγα, καιγόμαστε επί μια ζωή και με μικρά και με μεγάλα. Νομίζω πως και τα μικρά πράγματα ακόμη, φωτιές καλλιεργούν μέσα μας».
Ένα ταξίδι ζωής, με τις αποσκευές που μας δίνουν οι στιγμές που θυμάται, βιώνει και εκφράζει μέσα από τους στίχους της η ποιήτρια.
Οδηγός μας, μετέωρος, ανασφαλής αλλά και αποφασισμένος είναι μια σχοινοβάτης. Ένα πλάσμα που κινείται σ’αυτή τη διαδρομή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Μια ψυχική διαδρομή πάνω σε επικίνδυνες ισορροπίες, όπως δηλαδή κι αυτή η ίδια η ζωή μας. Η προσπάθεια να κρατηθεί όρθια σε τεντωμένα σχοινιά.
Η απειλή του κενού.
Η οργή και ο φόβος για τη δυσκολία της διαδρομής.
Ο περαστικός έρωτας. Η μνήμη που χάνεται ή μένει για να μας τυραννά. Η προσπάθεια να συμβιβαστεί με τη μοναξιά, με το θάνατο, με το γήρας. Η ανόητη προσδοκία, η χαρούμενη αναμονή, η δυσβάσταχτη ανάμνηση.
Μια γυναίκα παγιδευμένη στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη φυσική μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης. Το αναπόφευκτο τέλος και τότε ίσως ελευθερωθεί.
Ερώτηση δημοσιογράφου: «Πρέπει να είμαστε όλοι λίγο μελαγχολικοί;»
Κική Δημουλά: «Ναι. Και καλό είναι να είμαστε και λίγο απαισιόδοξοι. Γιατί αν είμαστε πολύ αισιόδοξοι είμαστε και λίγο αδρανείς. Νομίζω ότι η χαρά είναι λίγο κοιμήσικο πράγμα, ενώ η απαισιοδοξία είναι πάθος για τη ζωή, κινητοποιεί κάποια πράγματα μέσα μας. Μας έχει σε μια ενέργεια, σε μια επαγρύπνηση. Είναι η άλλη όψη, η σκοτεινή, της αισιοδοξίας».
Όταν έχεις δίπλα σου έναν τόσο ξεχωριστό, ιδιαίτερο, καλόψυχο, ευαίσθητο άνθρωπο, αν μη τι άλλο πρέπει να αισθάνεσαι τυχερή και να το αναγνωρίζεις… :))))
Το σημερινό post, αφιερωμένο σε αυτή..
Σε Ευχαριστώ..
- για όσες φορές ήσουν (είσαι) δίπλα μου, ακόμη και όταν γίνομαι κουραστική…
- για τις στιγμές της χαράς μου, που χαίρεσαι σαν να είσαι εγώ..
- που με ακούς, έχεις πάντα μια ανοικτή αγκαλιά, μακριά από υπεροψίες και «δήθεν» συμπεριφορές.
- που με δέχεσαι έτσι όπως είμαι.. και που με αγαπάς για αυτό που είμαι..
Ευχές...
Να χαμογελάς.
Να μη χάνεις την πίστη σου σε σένα, στις αξίες, στα όνειρα, σε όλα όσα πιστεύεις..
Όσο και αν αρκετές φορές οι καταστάσεις μας απογοητεύουν και οι δυσκολίες φαντάζουν βουνό.. τίποτα δεν αξίζει να μας χαλάει..
Και όποτε λυγίσεις εδώ θα είμαι.., να σου θυμίσω όσα θα έρθουν, τι πραγματικά αξίζει στη ζωή που μερικές φορές στα «καθημερινά» το προσπερνάμε...
Χρόνια σου πολλά γεμάτα υγεία, πολλές μουσικές, όμορφες εμπειρίες, γεμάτα με νέα ταξίδια, με γνώση, με αλήθεια, με ομορφιά, με πολλά όνειρα!!!
Στο παρακάτω video καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο μαζεύτηκαν ειδικά για σένα (!!) σήμερα στα γενέθλια σου!!!! :)
Εύχομαι να μπορέσουμε να επισκεφτούμε αυτά τα μέρη από κοντά και να «πετύχουμε» κάποιους από αυτούς και να τους απολαύσουμε..
Υ.Γ. Το post είναι λίγο προσωπικό, εσείς τουλάχιστον ακούστε το τραγούδι, ελπίζω να το χαρείτε.. :) Αυτές τις μέρες που κυριαρχούν τα σημαιάκια, οι αφίσες, οι κομματικές εκδηλώσεις, οι πανηγυρισμοί, η οχλαγωγία και οι ..συνηθισμένες υποσχέσεις.., δεν έχω καμία διάθεση να ασχοληθώ με τις εκλογές, ούτε να κάνω κάποια σχετική αναφορά στο blog. Όσοι φύγετε (ή έχετε ήδη φύγει) εκτός Αθηνών για να ψηφίσετε, εύχομαι να περάσετε όμορφα. Να έχετε όλοι ένα Καλό Σκ, όπως εσείς το θέλετε!
Από την χτεσινή έναρξη του 1ου Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου
Στιγμές που, σε αντίθεση με το εξωτερικό,
Θέατρο όμορφο, εντυπωσιακό, δωρεάν για όλους..
Μακάρι να καθιερωθεί αυτό το Φεστιβάλ κάθε χρόνο
..μικρή προετοιμασία.. και ιστορίες με μάγισσες, ξωτικά, αρχαίες θεότητες ξετυλίγονται μπροστά μου...
Ακολουθούν πολλές φωτογραφίες.. από
