Το Σακάκι που βελάζει!

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : Δέστε, εγώ δουλεύω σε αυτό το Ίδρυμα 18 χρόνια κι επτά μήνες.  Στο διάστημα αυτό έγιναν μεταβολές κι αναδιοργανώσεις.  Άλλαξαν προϊστάμενοι. Εφαρμόστηκαν νέοι ρυθμοί εργασίας, έφεραν καινούργια έπιπλα. Χάλασαν, γκρατσουνίστηκαν, πετάχτηκαν...  Προιστάμενοι, ρυθμοί εργασίας, έπιπλα, όλα.  Παρουσιάστηκαν, σαν κομήτες, συνάδελφοι που πίστεψαν πως θα καίνε και θα αστράφτουν σ' όλη τους τη ζωή, έτσι που πάσχιζαν ν' αλλάξουν τα πράγματα. Ύστερα από 2-3 χρόνια έσβηναν στους διαδρόμους διατηριόταν για πολύ καιρό η τσίκνα από το κάψιμο τους.  Κι ονειρεύονταν να αλλάξουν τον κόσμο, όλοι τους ήθελαν να γίνουν Κολόμβοι, Άινσταϊν ή Γαλιλαίοι...  Ξέρετε γιατί έμεινα εγώ; Γιατί εγώ δε θέλω ν' αλλάξω τίποτα. Κι ακόμη για κάτι πολύ απλό που το ξέρουν κι αυτά τα παιδιά: όταν παίζεις πόλεμο ένας είναι ο ηγέτης, ενώ οι άλλοι είναι στρατιώτες της σειράς.  Το δυστύχημα είναι ότι κανένας δε θέλει να είναι απλός στρατιώτης.  Ε, λοιπόν εγώ αποδέκτηκα. Θέλω να είμαι απλός στρατιώτης, αφήνω τους άλλους να χτυπιούνται μεταξύ τους, για το ποιος θα με διευθύνει.  Ώσπου να καταλήξουν, η ζωή προχωρεί... Το παιχνίδι είναι αυτό αδιάκοπο, αλλά πάντα εγώ είμαι ο κερδισμένος.  Σας τα λέω όλα αυτά γιατί και εσείς κομήτες είστε. Σας βλέπω σε λίγο να καίγεστε! Άρχισα κιόλας να αισθάνομαι τη μυρωδιά του καψαλίσματος σας...

(...)

ΝΤΕΡΜΕΝΤΖΙΕΒΑ : Μην ανησυχείς για μένα, δεν έχω τίποτα. (Χαμογελά πικρά) Χρόνια και χρόνια έρχεσαι εδώ στις 7.30. Ποτίζεις τα λουλούδια, πίνεις καφέ που ψήνεις κρυφά στο καμινέτο της δελτιοθήκης, ύστερα χώνεσαι στα παλιόχαρτα σαν χαρτοπόντικας, κοντά στο μαυρισμένο απ' τις μύγες παράθυρο, σωπαίνεις ή λες : "Ναι, τον καταχώρησα στο φάκελο" ή "Ναι, μου φαίνεται πως θα βρέξει" και "Φοράτε καινούργιες γόβες σήμερα, με γεια" ή "Πως πάει το έλκος σου, πήρες σόδα;" ...Και όταν κάποια μέρα αποφασίσεις να πεις τι σκέφτεσαι, τι λες; Πάλι τα ίδια... "Ναι, μου φαίνεται θα βρέξει", "Διάβασες το περιοδικό - Παράλληλα -, γράφει πως μερικά ψάρια μιλούν..."

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : Ντερμεντζίεβα! Ντερμεντζίεβα! Μπροστά στους πολίτες. Σε παρακαλώ!

ΝΤΕΡΜΕΝΤΖΙΕΒΑ : Όταν τα ψάρια αρχίζουν να μιλούν, αυτό πάντα είναι ένα ασυνήθιστο γεγονός. Κι αυτό γιατί έχει καθοριστεί για πάντα πως τα ψάρια πρέπει να σωπαίνουν...

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : Ώστε έτσι; Ντερμεντζίεβα! Κι εγώ νόμιζα πως δε νοιώθεις καλά...

ΝΤΕΡΜΕΝΤΖΙΕΒΑ : Εννοείται πως δε νοιώθω καλά! Αν ήσουν έστω και λίγο έξυπνος, από καιρό θα καταλάβαινες πως όλα αυτά τα χρόνια δεν ένοιωθα καθόλου καλά εδώ...

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : Έχω την εντύπωση πως στο μέλλον θα' σαι ακόμη χειρότερα...

ΝΤΕΡΜΕΤΖΙΕΒΑ : Γνωρίζετε το ανέκδοτο;  "Αν κάποιος, 60 χρονών, ξυπνήσει κάποιο πρωί χωρίς τίποτα να του πονά, σημαίνει πως πέθανε".  Κατά κάποιον τρόπο αυτό αναφέρεται σ' όλους, όχι μόνο στους εξηντάρηδες.

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : Εγώ προτιμώ να μη μου πονά τίποτα, ούτε στα εξήντα μου χρόνια κι ούτε ως τότε.  Κι ακόμα κάτι.  Στη θέση σου δε θα διηγόμουν ανέκδοτα και μάλιστα σε ώρα υπηρεσίας, μπροστά σε ξένα πρόσωπα.  Δε βρισκόμαστε εδώ για να γελάμε.

ΝΤΕΡΜΕΝΤΖΙΕΒΑ : Μα ό,τι λέγατε εσείς ως τώρα δεν ήταν για γέλια;

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : Ντερμεντζίεβα, ξεπερνάς κάθε όριο!

ΝΤΕΡΜΕΝΤΖΙΕΒΑ : Κάποια μέρα θα' πρεπε να το ξεπεράσω. Ήταν γραφτό αυτή η μέρα να είναι η σημερινή.

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ : Ντερμεντζίεβα, τα σύνορα δεν περνιώνται χωρίς κυρώσεις!

ΝΤΕΡΜΕΝΤΖΙΕΒΑ : (ειρωνικά) Μιλάτε σαν κάποιον που πέρασε έστω και μια φορά κάποιο σύνορο στη ζωή του.

(...)

ΝΤΕΡΜΕΝΤΖΙΕΒΑ : Η μισή μου ζωή πέρασε, έφυγαν τόσα χρόνια, ούτε πια ξέρω πόσα! Το πρωί σε ξυπνά το παιδί του γείτονα, πάλι το χτύπησε, δε ξέρω γιατί, ίσως γιατί το διαμέρισμα είναι πολύ στενό και πλαγιάζουνε ο ένας πάνω στον άλλο.  Ύστερα, στριμώχνεσαι στο τραμ, ο θυρωρός σε μαλώνει γιατί άργησες, η τυρόπιτα που τρώς βιαστικά στις σκάλες είναι κρύα και άνοστη.  Ξεφυλλίζεις κρυφά το περιοδικό "Παράλληλα", βάζεις νερό στα λουλούδια , αναπνέεις βαθιά κι αρχίζεις... Καταχωρήσεις, πράξεις, φάκελοι... Γράφεις, γράφεις, σωπαίνεις, ύστερα πετούν περιστέρια και σαν να σου' ρχεται να πετάξεις και εσύ κι απλώνεις τα χέρια, τ' απλώνεις... έπειτα τ' αφήνεις να πέσουν και ξαναγυρνάς για να θαφτείς και πάλι στα παλιόχαρτα. Έξω άνοιξη, άνοιξη με τις ζεστές της νύχτες.  Δε μπορούσα να κοιμηθώ, περιμένοντας ολοένα να συμβεί κάτι, να έρθει μέσα από τα δάκτυλα, τα χρόνια περνούν... Στο δρόμο συνάδελφοι συγκεντρωμένοι γύρω από το φλιτζάνι του καφέ, τεντώνει το χέρι του για να... Ο συνάδελφος θέλει να πλαγιάσει με σένα, δεν έχει τίποτα για να σε ελκύσει.  Δεν είναι ούτε όμορφος, ούτε έξυπνος, ούτε τουλάχιστον ηλίθιος! Δεν είναι ΤΊΠΟΤΑ... Αποτραβηγμένος και φοβιτσιάρης, φορά μαύρες κάλτσες, κι αυτό που μπορεί να σου προσφέρει είναι ένα γεύμα στο εστιατόριο "Gambrinus". Είναι αυτή ζωή; Άραγε έτσι ζουν όλοι; Φαγητό στην καντίνα, πατάτες με κρέας... "Ακούσατε πως η γυναίκα του Ιβάνωφ τα έχει με τον οδοντίατρο", ή "...Τα μάθατε, εκείνοι πάλι φεύγουν εκδρομή στην Κωνσταντινούπολη, και κλαιγόντουσαν πως τα φέρνουν στενά!" Και πάλι καταχωρήσεις, φάκελοι, χαρτιά... ξαναστρίμωγμα στο τραμ και στο λεωφορείο... Και τα χρόνια περνούν, η ζωή περνά, δεν έγινα ούτε Μαρία Κιουρί, ούτε Σοφία Λώρεν, ούτε τουλάχιστον πλοίαρχος σ'εμπορικό πλοίο. Και στα όνειρα μας ολοένα πετάμε, πετάμε, πετάμε...  (Παύση) Και εσείς μου προτείνετε να ξαναγυρίσω.  Σας ευχαριστώ, δεν το θέλω πια.  Όποιος έχει κέφι ας ορίσει. Ο μισθός είναι καλούτσικος, οι συνάδελφοι με κατανόηση, η δουλειά ήσυχη.  Υπάρχουν μνηστήρες;  Αν υπάρχουν ας παρουσιαστούν, η θέση είναι ελεύθερη.  (Οι τρεις φίλοι σωπαίνουν.  Η Ντερμεντζίεβα χαμογελά).  Μην ανησυχείτε, συνήθως σωπαίνω, αλλά τώρα έλαχε να μιλήσω.  Ωστόσο, μια φορά στα δέκα χρόνια δεν είναι πολύ.  Δεν είναι έτσι;  Μια φορά στα δέκα χρόνια επιτρέπεται νομίζω!

Το Σακάκι που βελάζει!

(Στανισλαβ Στρατιεβ)

ένα απόσπασμα του θεατρικού κειμένου από το πρόγραμμα του ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟυ

Σπυρου Α. Ευαγγελάτου

Μετάφραση : Βασίλης Σκουβακλής

Πρώτη παράσταση: Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 1981

Τα εξαιρετικά σκίτσα είναι σκαναρισμένα από το πρόγραμμα της παράστασης.

Αρχαιολογικό Μουσείο Νάξου

Στο ταξίδι στη Νάξο, εκτός από τα μουσεία της ορεινής Απειράνθου ... αξίζει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε και το Αρχαιολογικό Μουσείο στη Χώρα της...

Το Αρχαιολογικό Μουσείο βρίσκεται στο κάστρο της Χώρας δίπλα στην πλατεία της Καθολικής Μητρόπολης. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της φράγκικης αρχιτεκτονικής...

Στεγάζεται σε ένα πενταώροφο κτίριο, κηρυγμένο ιστορικό μνημείο του νησιού, που κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 16ο-18ο αιώνα και αποτελεί μέρος του φράγκικου τείχους.

Αξίζει να αναφερθεί ότι σε αυτό το κτίριο στεγάστηκε η σχολή των Ιησουιτών το 17ο αιώνα και στις αρχές του 20ου φιλοξενήθηκε η Εμπορική Σχολή, στην οποία μάλιστα μαθήτευσε και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Το κτίριο τελικά παραχωρήθηκε το 1973 στην αρχαιολογική υπηρεσία για να φιλοξενήσει τα εκθέματα του μουσείου...

Στο αρχαιολογικό Μουσείο της Νάξου εκτίθενται έργα τέχνης και αντικείμενα καθημερινής χρήσης

 τα οποία ήρθαν στο φως από τις ανασκαφές που διεξάγονται στο νησί συνεχώς μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,

και χρονολογούνται από τα νεότερα νεολιθικά έως τα παλαιοχριστιανικά χρόνια (5300 π.Χ. - 5ος αι. μ.Χ.) 

Οι αρχαϊκοί (7ος - 6ος αι. π.Χ.), οι κλασικοί (5ος - 4ος αι. π.Χ.) και οι ελληνιστικοί (3ος - 1ος αι. π.Χ.) χρόνοι αντιπροσωπεύονται από χαρακτηριστικά δείγματα κεραμικής και πήλινων ειδωλίων.

Από τη ρωμαϊκή εποχή (1ος π.Χ. - 2ος αι. μ.Χ.) εκτός από τα κεραμικά, υπάρχει και μια μεγάλη, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συλλογή γυάλινων αγγείων.

Η συλλογή του Μουσείου είναι πλούσια και αρκετά ενδιαφέρουσα...

 Οι ανασκαφές στα τελευταία 40 χρόνια έχουν φέρει στο φως πλήθος αρχαιολογικών χώρων (Γρόττα, Απλώματα, Πλίθος στη Χώρα, Μέλανες, Σαγκρί, Ύρια, Τσικαλαριό στην κεντρική Νάξο, Πάνορμος, Κορφή τ' Αρωνιού στην ανατολική Νάξο) αλλά και πολυάριθμων ευρημάτων που στεγάζονται σε αυτό το Μουσείο.

Από αυτά τα πιο σημαντικά είναι τα πρωτοκυκλαδικά μαρμάρινα ειδώλια (3200-2300 π.Χ), αγγεία της μυκηναϊκής περιόδου (τέλη δεύτερης χιλιετίας π.Χ)

αλλά και της γεωμετρικής (9ο-8ο αιώνα π.Χ).

Οι υπόλοιποι περίοδοι, αρχαϊκή (7ο-6ο αι. π.Χ), κλασική (5ο-4ο αι. π.Χ) και ελληνιστική (3ο-1ο αι.π.Χ) εκπροσωπούνται από αξιόλογα κεραμικά και πήλινα ειδώλια

Αξίζει να θαυμάσετε στην ταράτσα του μουσείου, ένα μοναδικό ψηφιδωτό δάπεδο που βρέθηκε σε κατοικία του 3ου αι. π.Χ., και απεικονίζει ημίγυμνη γυναικεία 
μορφή που ιππεύει θαλάσσιο τέρας.

...Ευρήματα που φανερώνουν την έντονη και συνεχή πολιτιστική παρουσία του νησιού στον ελληνικό χώρο...

από το τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ. έως και σήμερα...

Ένα όμως "μειονέκτημα" του Μουσείου, το οποίο δε μπορώ να μην αναφέρω, ήταν η απουσία περιγραφής, επεξήγησης των εκθεμάτων στην αγγλική γλώσσα... Είναι πραγματικά κρίμα, αρκεί να σκεφτεί κάποιος πως οι περισσότεροι επισκέπτες είναι ξένοι τουρίστες, που δεν γνωρίζουν ελληνικά. Μάλιστα κάποιος σημείωσε ο ίδιος σε μια περιγραφή την προτροπή.." Εnglish!", όπως μπορείτε να δείτε παραπάνω... Εύχομαι κάποιος υπεύθυνος του μουσείου να ενδιαφερθεί για να προσθέσει τις επεξηγήσεις των εκθεμάτων στα αγγλικά... 

Το μουσείο λειτουργεί καθημερινά από τις 8.30-15.00 εκτός Δευτέρας.
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2285022725

odysseus.culture.gr

40ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο

"Το πρώτο πράγμα που θα κάνω, όταν έχω χρήματα, είναι να αγοράσω
ελληνικά βιβλία και κατόπιν θα αγοράσω ρούχα" (Έρασμος)

Τι καλύτερο, ειδικά τώρα που έρχεται το φθινόπωρο.., από μια βόλτα στην έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο.. Ένα πανόραμα της πιο πρόσφατης εκδοτικής παραγωγής θα έχουν την ευκαιρία να επισκεφθούν οι βιβλιοφάγοι της Αθήνας, αφού το Φεστιβάλ Βιβλίου που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου θα φιλοξενηθεί στους εξωτερικούς χώρους του Ζαππείου, από σήμερα 2/9 έως και τις 18/9.

Στο 40o Φεστιβάλ Βιβλίου θα συμμετάσχουν περίπου 150 εκδότες σε 120 περίπτερα όπου θα παρουσιάσουν περισσότερους από 50.000 τίτλους και όλη τη σύγχρονη εκδοτική παραγωγή.

Ημέρες και Ώρες Λειτουργίας του 40ού Φεστιβάλ Βιβλίου

Δευτέρα - Πέμπτη: 6:00 μ.μ. - 10:30 μ.μ.

Παρασκευή και Σάββατο: 6:00 μ.μ. - 11:00 μ.μ.

Κυριακή: 11:00 π.μ. - 10:30 μ.μ.

Η Λυρική στους δρόμους

ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Και η Λυρική Σκηνή πάει πλατεία. Ή, μάλλον, πλατείες. Με άριες, χορωδιακά κομμάτια και μπαλέτο. Για να μας «κάνει να ξαναδούμε την Αθήνα με άλλο μάτι, για να την αγαπήσουμε από την αρχή», αλλά και για να «δείξει ότι η πραγματικά υψηλή τέχνη δεν έχει περιορισμούς, ούτε αποκλεισμούς».

Το φιλόδοξο και απολύτως πρωτότυπο για την Εθνική Λυρική Σκηνή πρόγραμμα, που φέρει τη σφραγίδα του νέου της καλλιτεχνικού διευθυντή Μύρωνα Μιχαηλίδη, βαφτίστηκε «Καλλιτεχνικές Δράσεις στην Αθήνα» και ξεκινάει αμέσως.

Από αυτή την Πέμπτη, 1 Σεπτεμβρίου, για να διαρκέσει έως τις 2 Οκτωβρίου, με προοπτική να συνεχίσει και τους επόμενους μήνες. Εχει άλλωστε η ΕΛΣ στο πλευρό της το πλούσιο καλλιτεχνικό δυναμικό της (μονωδούς, χορωδούς, χορευτές) και τη συνεργασία και συνδρομή του υπουργείου Πολιτισμού και του Δήμου Αθηναίων.

Εντελώς δωρεάν οι κάτοικοι της Αθήνας, από το κέντρο μέχρι τον Κεραμεικό και τη Λαμπρινή, θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν μίνι γκαλά όπερας αλλά και να παρακολουθήσουν χορό. Πότε στο ξαφνικό και στο απρόοπτο, πότε στο απολύτως οργανωμένο με ώρα έναρξης και συγκεκριμένο τόπο.

Εξηγούμαστε. Το πρόγραμμα, την καλλιτεχνική επιμέλεια του οποίου έχουν ο Σταμάτης Μπερής και η Λυδία Αγγελοπούλου, έχει δύο σκέλη. Το ένα είναι εποχούμενο. Το άλλο εν στάσει.

* Λυρικό Λεωφορείο: ένα κανονικό λεωφορείο με ανοιχτή οροφή, σαν αυτό που είχε χρησιμοποιήσει πέρυσι η ΕΛΣ για τη διαφήμιση της «Αΐντα» στο Ηρώδειο επί εφτά μέρες (1, 2, 7, 8, 14, 20 και 22 Σεπτεμβρίου), θα ξεκινά από το θέατρο «Ολύμπια» της οδού Ακαδημίας στις 6.30 μ.μ. και μέχρι τις 8.30 μ.μ. θα διασχίζει, με διαφορετική κάθε φορά διαδρομή, την πόλη και οπωσδήποτε με αρκετές στάσεις (για παράδειγμα Σύνταγμα, πλατεία Κοτζιά, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Πινακοθήκη, Ζάππειο, Στύλοι Ολυμπίου Διός, πλατεία Ασωμάτων, Μοναστηράκι, πλατεία Βικτωρίας κ.λπ.).

Οι μονωδοί και χορωδοί της Λυρικής, ανάμεσά τους και δημοφιλείς πρωταγωνιστές, όπως οι Γιάννης Χριστόπουλος, Ελενα Κελεσίδη, Μαρία Μητσοπούλου, Λυδία Αγγελοπούλου, Σταμάτης Μπερής και Δημήτρης Σιγαλός σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής και, φυσικά, στις στάσεις θα ερμηνεύουν αποσπάσματα από δημοφιλείς όπερες: το «Libiamo» από την «Τραβιάτα» του Βέρντι, το «Quando e bella» από το «Ελιξίριο του έρωτα» του Ντονιτσέτι και το «Quando men vo» από την «Μποέμ» του Πουτσίνι.

* Λυρικές βραδιές: τρεις μέρες το καλλιτεχνικό δυναμικό της ΕΛΣ θα καταλάβει συγκεκριμένες πλατείες (ώρα έναρξης 9 μ.μ.) και θα παρουσιάσει ένα μίνι πρόγραμμα με χορωδιακά μέρη και άριες («Ο κουρέας της Σεβίλλης» του Ροσίνι, «Τζιάνι Σκίκι» του Πουτσίνι, «Ριγκολέτο» του Βέρντι, «Κάρμεν» του Μπιζέ, «Λα Τραβιάτα» του Βέρντι, αλλά και ιταλικά καντσονέτα). Οι λυρικές βραδιές έχουν προγραμματιστεί για Αέρηδες (23/9), πλατεία Κυψέλης (30/9) και πλατεία Βαρνάβα, Παγκράτι (2/10).

Χορός στην πλατεία

* Χορός στις πλατείες: το Μπαλέτο της Λυρικής επέλεξε δύο χορογραφίες με ελληνική υπογραφή, το «Female» του Αγάπιου Αγαπιάδη και το «Σε γκρίζο φόντο» του Φώτη Διαμαντόπουλου, και θα ερμηνεύσει αποσπάσματά τους στην πλατεία Αγ. Κωνσταντίνου, Κολωνός (24/9), στο σταθμό μετρό του Κεραμεικού (28/9) και στην πλ. Αγ. Ανδρέα, Λαμπρινή (1/10). Πάντα στις 9 μ.μ.

Υπάρχουν και ακόμα δύο εκδηλώσεις, που ξεχωρίζουν. Η πρώτη (16/9, 6.30-8.30 μ.μ.) γιατί θα δώσει ζωή στο πολύπαθο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο επί της Πατησίων. Στον αύλειο χώρο του θα οργανωθεί βραδιά αφιερωμένη στη Μαρία Κάλλας, η οποία ως γνωστόν έφυγε από τη ζωή αυτή τη μέρα πριν από 34 χρόνια (1977). Η δεύτερη, γιατί δεν είναι άλλη από την εναρκτήρια συναυλία της σεζόν 2011-12 με την ορχήστρα και τη χορωδία της ΕΛΣ (17/9). Φέτος θα μεταδοθεί απ' ευθείας από την αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής μέσα από γιγαντοοθόνες.

Σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο όχι μόνο για την πόλη της Αθήνας, αλλά κυρίως για τους κατοίκους της, η τέχνη είναι διέξοδος και παρηγοριά. Αλλά και πρόταση προς τα μπροστά. Η Εθνική Λυρική Σκηνή πήρε θέση μάχης. 

Πηγή : enet.gr

Πολύ αξιόλογη κίνηση. Εδώ το Πλήρες :  Πρόγραμμα Δράσεων

Απείρανθος Νάξου

Η Απείρανθος ή Τ'Απεράθου σε γενική πτώση, όπως είναι το κανονικό της όνομα, είναι ένα από τα πιο γνωστά ορεινά χωριά των Κυκλάδων και βρίσκεται κτισμένο στην καρδιά της ορεινής Νάξου. 

Χαρακτηριστικό είναι το γλωσσικό ιδίωμα της και ιδιαίτερη η κλίση των ανθρώπων της προς τις τέχνες.  Οι ιστορικοί αναφέρουν πως το χωριό μπόρεσε να κρατηθεί ενωμένο σε όλες τις δύσκολες ιστορικές συγκυρίες, να ξεπεράσει πολέμους, λεηλασίες, πείνες, φτώχειες, διατηρώντας πάντα αλώβητη την παράδοση του.

Εδώ σε κερδίζει αμέσως η παραδοσιακή αρχιτεκτονική, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αγάπη των κατοίκων για τον τόπο τους.

Η Απείρανθος είναι η γενέτειρα πατρίδα μιας σειράς ξεχωριστών προσωπικοτήτων. Ο Μανώλης Γλέζος, ένας ζωντανός θρύλος της αντίστασης, γνωστός παγκοσμίως για το κατέβασμα της σημαίας των Ναζί από την Ακρόπολη γεννήθηκε εδώ. Μάλιστα κατά την τετραετία 1986-1990 διετέλεσε κοινοτάρχης του χωριού εγκαταλείποντας τη θέση του στην Ευρωβουλή.  Επίσης, είναι η πατρίδα του Πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, μα και αρκετών καθηγητών και καλλιτεχνών...

Φημίζεται για την υφαντουργία των γυναικών

Αυτό όμως που πραγματικά με εντυπωσίασε ήταν η κουλτούρα αυτού του τόπου.  Δε νομίζω να έχω επισκεφτεί ξανά χωριό με πέντε μουσεία! Μουσείο Εικαστικών Τεχνών, Αρχαιολογικό, Λαογραφικό, Φυσικής Ιστορίας και Γεωλογικό!

Στο Αρχαιολογικό μουσείο φιλοξενούνται προϊστορικά ευρήματα από ανασκαφές σε διάφορα σημεία της Νάξου. Στο Γεωλογικό μουσείο υπάρχουν 2.000 σπάνια εκθέματα. Είναι μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα, με εξαίρεση τις πανεπιστημιακές συλλογές.

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, με σπουδαία δράση και θέματα που άπτονται της χλωρίδας, της πανίδας και της οικολογίας. Διαθέτει ειδικά τμήματα αφιερωμένα στη θάλασσα και στη ξηρά, με μια υπέροχη συλλογή από 265 όστρακα του νησιού, καθώς και τα οστά από διάφορα θηλαστικά.

Στο Λαογραφικό Μουσείο, ο επισκέπτης μπορεί να δει πως ήταν ένα τυπικό απεραθίτικο σπίτι πριν έναν αιώνα, με τα σκεύη, τα εργαλεία, τα έπιπλα, τα υφαντά των ανθρώπων.

Το Γεωλογικό Μουσείο της Απειράνθου ιδρύθηκε το 1964, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας η λειτουργία του διακόπηκε και επαναλειτούργησε το 1987 μετά από πρωτοβουλία του Μανόλη Γλέζου που πρόσφερε την προσωπική του συλλογή από πετρώματα και δείγματα απολιθωμάτων. Πρόκειται για ένα από τα πιο πλούσια σε εκθέματα μουσεία στην Ελλάδα...

Με εισιτήριο μόλις 2 ευρώ μπορείς να επισκεφτείς όλα τα μουσεία...
 
Τι ομορφότερο όμως από βόλτες στα στενά της,

είτε χάζεμα στα μαγαζάκια με τα είδη τέχνης

και έπειτα ένας καφές κάτω από το πλατάνι της πλατείας...

Βέβαια, το ιδανικότερο είναι ο συνδυασμός των παραπάνω...

Η σερβιτόρα του καφενείου πλησιάζει.

"Τι θέλετε να σας φέρω; Μήπως να καθίσετε σε αυτό το τραπέζι,

εκεί έχει πιο δροσιά! Εδώ θα σκάσετε..."

Ακολουθούμε την προτροπή της.. 

Μας αναφέρει αυθόρμητα πληροφορίες 

 για το χωριό και για το νησί γενικότερα..

" Πως είστε; Πως περνάτε στο νησί;

(...)

...Εμείς όσο μπορούμε ακόμη να κερνάμε ο ένας τον άλλο..., καλά είμαστε!"

Της χαμογελάμε.
Είχα καιρό να ακούσω μια τόσο όμορφη φράση!

 ...μικρογραφία του σχολείου...

Οι Ναξιώτες είναι ανοιχτόκαρδοι, καλοσυνάτοι και αυθόρμητοι άνθρωποι! 

... περιπατητική διαδρομή...

Πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν, να κάνουν κάποιο αστείο, να μάθουν πως περνάς. 
Μια αίσθηση πως θέλουν να σε φιλοξενήσουν όσο καλύτερα γίνεται, δίχως όμως αυτό να συμβαίνει με απώτερο σκοπό το κέρδος... Εκφράζοντας ένα σεβασμό προς τον επισκέπτη. Μια χαρά να σου δείξουν τον τόπο τους...

...παιδιά του χωριού παίζουν

στο προαύλιο της εκκλησίας...

Ίσως αυτό να συμβαίνει, ακριβώς επειδή κρατούν ακόμη δυνατές τις παραδόσεις τους... Ευτυχώς δεν έχουν αλλοιωθεί κακώς από τον τουρισμό...

...Η Απείρανθος είναι ένας ξεχωριστός τόπος

και πιστεύω πως έτσι θα παραμείνει...!

apeiranthos.gr

Εικονική περιήγηση

νάξος

Πρώτη φορά βρέθηκα στη Νάξο, το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων. 

Ένα νησί, σαν πολλά μαζί! Γι' αυτό είναι δύσκολο τούτος ο τόπος να απογοητεύσει τον επισκέπτη.  Πλούσια η ιστορία του, η πολιτιστική του κληρονομιά, πανέμορφες παραλίες με κρυστάλλινα νερά, ορεινά γραφικά χωριά, πανέμορφη χώρα με ένα καταπληκτικό κάστρο, φιλόξενοι άνθρωποι..

Η "Πορτάρα" της Νάξου

Το μνημείο όμως που κάνει εντύπωση στον επισκέπτη και θεωρείται το «έμβλημα» του νησιού, είναι η Πορτάρα, στο νησάκι του Βάκχου, ακριβώς στην άκρη του λιμανιού. «Πορτάρα» τη λένε από παλιά οι ντόπιοι, για το μεγάλο της μέγεθος.

Σήμερα το νησάκι που τη φιλοξενεί λέγεται «Παλάτια». Οι χριστιανοί έκτισαν εκκλησία πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού, κατά τη συνήθεια της εποχής...ενώ γύρω από την εκκλησία αναπτύχθηκε σημαντικός οικισμός.

Αυτό το μνημείο που ξέχασε εδώ ο χρόνος, είναι μια γιγαντιαία, μαρμάρινη πύλη ναού, αφιερωμένου στον Απόλλωνα. Ο ναός κτίστηκε τον 6ο π.Χ. αιώνα, την εποχή του τύραννου Λύγδαμι, όταν η Νάξος ήταν μεγάλο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο.

 

Την περίοδο της ενετοκρατίας πολλά κομμάτια του ναού χρησιμοποιήθηκαν για το κτίσιμο του Κάστρου. Έστω στιγμιαία είναι αδύνατο να μην αφεθείς στο ταξίδι της μυθολογίας και της ιστορίας...

Εδώ, σύμφωνα με την παράδοση, κάτω από τα «Παλάτια», ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη και από εδώ την απήγαγε ο Διόνυσος με την ακολουθία του. Στον χώρο αυτό σύμφωνα με την παράδοση γιορτάστηκαν τα πρώτα «Διονύσια»...

Αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως τα μάρμαρα έχουν περισσότερο από έξι μέτρα μάκρος το καθένα και βάρος 20 τόνους. Κι όμως αυτή η τεράστια κατασκευή μοιάζει να ισορροπεί με τον πιο ανάλαφρο τρόπο μεταξύ της θάλασσας και του ουρανού.

Ο μύθος της αρπαγής της Αριάδνης από τον Διόνυσο στην ακρογιαλιά των «Παλατιών» ενέπνευσε μουσικούς, γλύπτες και ζωγράφους που με τις δημιουργίες τους, έκαναν γνωστή τη Νάξο σε όλο τον κόσμο.

Η θέα ενός ηλιοβασιλέματος από την Πορτάρα αποτελεί ανεπανάληπτη εμπειρία και σίγουρα είναι κάτι που αξίζει να θαυμάσει όποιος βρεθεί στην Νάξο...

 

...η θέα και προς το λιμάνι είναι επιβλητική...

Τη Νάξο θα την αγαπήσετε όμως κυρίως και για τις παραλίες της, με τα πεντακάθαρα κρυστάλλινα νερά τα οποία εναλλάσσονται σε κυανό, βαθύ γαλάζιο, γαλαζοπράσινο χρώμα.

Εμείς προτιμήσαμε να κολυμπήσουμε κυρίως στην παραλία του "Αγίου Προκόπη", θεωρείται η 3η καλύτερη στην Ελλάδα και ανάμεσα στις 10 πρώτες της Ευρώπης.

...μα γενικώς οι παραλίες της είναι τόσες πολλές και όμορφες, 

που κάθε επισκέπτης μπορεί να βρει ότι επιθυμεί..

...με τον ήλιο να 'παίζει' συνεχώς, 

ασταμάτητα με τα νερά του Αιγαίου...

«Γλύκα μεγάλη είχε το νησί ετούτο, ησυχία πολλή, αγαθά τα πρόσωπα των ανθρώπων, σωροί τα πεπόνια, τα ροδάκινα, τα σύκα και η θάλασσα ήρεμη. Κοίταζα τους ανθρώπους – ποτέ οι άνθρωποι τούτοι δεν τρόμαξαν από σεισμό ή από Τούρκο, και τα μάτια τους δεν καίγουνταν. Εδώ η λευτεριά είχε σβήσει τη λαχτάρα για τη λεφτεριά, κι η ζωή απλώνουνταν ευτυχισμένο κοιμάμενο νερό. Κι αν κάποτε ταράζουνταν, ποτέ δεν σήκωνε τρικυμία. Ασφάλεια ήταν το πρώτο δώρο του νησιού που ένιωσα περιδιαβάζοντας στη Νάξο...» Αναφορά στον Γκρέκο, Νίκος Καζαντζάκης