Πινακοθήκη Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, ένα μαγικό κτίριο...

Πρόσφατα βρέθηκα στη Πινακοθήκη του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Το κτίριο της οδού Κριεζώτου 3 ήταν η οικία και το εργαστήριο του. Ανήκε εξ ολοκλήρου στον αείμνηστο ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και περιήλθε στο Μουσείο Μπενάκη από δωρεά του καλλιτέχνη ενόσω εκείνος ακόμη ζούσε. 

Πρόκειται για ένα καθ' όλα μαγικό κτίριο. 

Ένα αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα, που σε αφήνει άφωνο με την υψηλή αισθητική του.  

Το μουσείο, οικία και εργαστήρι του ζωγράφου, είναι αφιερωμένο στον ίδιο αλλά και στην καλλιτεχνική δημιουργία της Ελλάδας και των εκφραστών της, από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Μικρασιατική καταστροφή, έως την έναρξη της δικτατορίας του 1967. Οι πιο σημαντικές στιγμές της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας περνάνε μπροστά από τα μάτια σου...

Ο ζωγράφος εγκατέστησε το εργαστήριο και τη βιβλιοθήκη του στο ειδικά διαμορφωμένο ευρύχωρο και φωτεινό δώμα του έκτου ορόφου. 
Στην παραπάνω φωτογραφία: η είσοδος στο εργαστήριο.

Παντού βιβλία και πίνακες... 

Ένας χώρος, τόσο φωτεινός, σημαντικά ιδιαίτερος, σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό. 

Κάθε γωνιά του αποπνέει μια μοναδική αύρα, παντού φως, γνώση και τέχνη. 

...και σε όλο το χώρο του χιλιάδες βιβλία...

Tα καβαλέτα και τα σύνεργα της ζωγραφικής συνυπάρχουν 

με παλιά έπιπλα και αντικείμενα από τα ταξίδια του καλλιτέχνη.

Πριν φύγουμε από τον 6ο όροφο του κτιρίου, 

στεκόμαστε σε έργα μοναδικής ομορφιάς και παίρνουμε ανάσες κοιτάζοντας τα... 

Κατεβαίνοντας στον 5ο όροφο, τον οποίο χρησιμοποιούσε ως κατοικία του, 

αρχικά βγαίνουμε στο μπαλκόνι του. 

Εκείνη την εποχή είχε θέα προς Λυκαβηττό, Υμηττό και Ακρόπολη.

 Εδώ το γραφείο του πατέρα του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, 

πλαισιωμένο με σπάνια αντικείμενα και πολύτιμα έργα τέχνης.

Ίσως το σαλόνι των ονείρων μου...

Παντού βιβλία, άνετα καθιστικά, 

βιβλιοθήκες, πολύχρωμα ξεχωριστά αντικείμενα, 

Αντικείμενα από ταξίδια, έργα...

Εδώ έζησε και δημιούργησε ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας επί σαράντα συνεχή χρόνια ως το θάνατό του. 

Οι χώροι αυτοί διατηρούνται μέχρι σήμερα όπως τους είχε ο ίδιος οργανώσει και διακοσμήσει.

Το 1991 ξεκίνησε να λειτουργεί σε ένα τμήμα (150 τ.μ.) του 4ου ορόφου η Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Η μόνιμη έκθεση είχε οργανωθεί από τον ίδιο τον καλλιτέχνη με έργα από όλους τους τομείς της δημιουργίας του, όπου επίσης διοργανώνονταν μικρές θεματικές εκθέσεις.

Στους τελευταίους ορόφους, ένας απίστευτος πλούτος φανερώνεται στα μάτια σου. Πραγματικά είναι τόσα τα εκθέματα, τόσοι οι τομείς αυτής της συλλογής που μένεις άφωνος με τον πολυεπίπεδο πλούτο. Η καλλιτεχνική δημιουργία (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, φωτογραφία) συναντά την αρχιτεκτονική, την τέχνη του λόγου (πεζογραφία, ποίηση, φιλολογία, κριτική), αλλά και τον ιστορικό και φιλοσοφικό στοχασμό. 

Το Νόμπελ του Οδυσσέα Ελύτη,

προσωπικά αντικείμενα, χειρόγραφα του ποιητή.

Το Νόμπελ του Γιώργου Σεφέρη,

αντικείμενα και χειρόγραφα του ποιητή.

Ξεχωριστά βιβλία σπουδαίων εκπροσώπων της τέχνης του λόγου... 

Η επιστολή του Καρυωτάκη,

το περίστροφο που αυτοκτόνησε και οι σφαίρες...

Τα γυαλιά του Ιάκωβου Καμπανέλλη,

χειρόγραφα, έργα του...

Η φωτογραφική μηχανή της Nelly's...

Σημαντικό τμήμα της Πινακοθήκης αποτελεί η Βιβλιοθήκη, με σπάνιες εικονογραφημένες εκδόσεις και πάνω από 7.000 τόμους σχετικούς κυρίως με την Ιστορία της Τέχνης.

Ένα μουσείο που δεν είναι τόσο γνωστό, όσο θα άξιζε. Ένα στολίδι για την πόλη των Αθηνών που αξίζει να το επισκεφτείτε, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σας μαγέψει...

Εκτός από το εργαστήριο και την οικία, σε αφήνουν άφωνο τα τόσα αντικείμενα, απίστευτης συμβολικής και εικαστικής αξίας. 

Τα αντικείμενα που παρουσιάστηκαν είναι μόνο κάποια από αυτά που θα δείτε όταν θα το επισκεφτείτε... Η επιλογή ήταν καθαρά προσωπική και αρκετά δύσκολη.

Κτήριο Πινακοθήκης Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα

Παρασκευή, Σάββατο:10:00 - 18:00

Κλειστή Κυριακή, Δευτέρα έως Πέμπτη* και τον Αύγουστο. 

Λειτουργία περιοδικής έκθεσης Τετάρτη- Σάββατο 10.00 - 18.00

Alan Watts : Το νόημα της ζωής

O Alan Watts (1915-1973) ήταν ένας Βρετανός φιλόσοφος, συγγραφέας και ομιλητής. Έμεινε γνωστός ως ο άνθρωπος που ερμήνευσε διάφορες πτυχές της Ανατολικής Φιλοσοφίας και τις κοινοποίησε στο Δυτικό κόσμο. Έγραψε περισσότερα από 25 βιβλία και άρθρα. Δημιούργησε πολλά ακουστικά προγράμματα με ομιλίες. Μία από αυτές, με ωραία και έξυπνη σύγκριση, περιέχεται στο παρακάτω βίντεο σχετικό με το νόημα της ζωής.

 

"...Αλλά χάσαμε το νόημα όλης αυτής της διαδρομής. Είναι ένα μουσικό κομμάτι κι εσύ έπρεπε να τραγουδάς ή να χορεύεις, ενώ η μουσική ακόμη έπαιζε..." Alan Watts

Παζάρι βιβλίου 2014 στην Πλατεία Κοτζιά

Για 18η συνεχή χρονιά το Παζάρι Βιβλίου 2014, η κορυφαία εκδήλωση για το βιβλίο, θα πραγματοποιηθεί για δεύτερη χρονιά στην Πλατεία Κοτζιά.  Μετά από 16 χρόνια παρουσίας στην Πλατεία Κλαυθμώνος, μεταφέρθηκε από πέρυσι στην Πλατεία Κοτζιά.

Από την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου, και για είκοσι ημέρες, έως και την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014, στην Πλατεία Κοτζιά, πραγματοποιείται το μεγαλύτερο και πλέον οργανωμένο Παζάρι Βιβλίου στην Ελλάδα.

Διοργανώνεται από δύο εκδοτικά σωματεία για λίγες ημέρες, προσφέροντας χιλιάδες τίτλους στο κοινό σε πολύ χαμηλές τιμές που αρχίζουν από 0.50 ευρώ.

Τα σωματεία διοργανώνουν την εκδήλωση με κανόνες καθώς τα βιβλία έχουν ημερομηνία έκδοσης τουλάχιστον πέντε χρόνια πριν και κατά κανόνα δεν βρίσκονται πλέον στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Υπάρχει επίσης έλεγχος όσον αφορά την τιμή πώλησης στο παζάρι, που πρέπει να είναι περίπου το 30% της αρχικής λιανικής τιμής που είχε το βιβλίο όταν πρωτοκυκλοφόρησε.

Σ’ ένα τεράστιο, καλαίσθητο και λειτουργικό περίπτερο, ενιαίο για όλους τους εκδότες, εκτίθενται 500.000 βιβλία, 180 Ελλήνων εκδοτών εξασφαλίζοντας μια μεγάλη ποικιλία τίτλων όλων των κατηγοριών για όλες τις ηλικίες.

Οι Έλληνες εκδότες, άνοιξαν, για μία ακόμη φορά, τις αποθήκες τους και προσφέρουν βιβλία με τιμές που θα σας εκπλήξουν: θα βρείτε βιβλία και με 0,50 ευρώ!

Κάθε χρόνο, από παλιά, μιλάμε εδώ στο blog για την αξία αυτής της πρωτοβουλίας... Αξίζει να διαβάσετε τις απόψεις που είχανε διατυπωθεί στην αντίστοιχη ανάρτηση για το Παζάρι Βιβλίου του 2007...

Από 17 Ιανουαρίου έως 5 Φεβρουαρίου 2014, θα λειτουργεί καθημερινά από τις 10:00 το πρωί μέχρι και τις 22:00 το βράδυ.

Η κεντρική είσοδος είναι από την Οδό Αθηνάς (μπροστά από το Δημαρχείο)

Θάλασσα του χειμώνα...

"Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις τη θάλασσα!"

Charles Baudelaire

"Ο παφλασμός ενός κύματος δεν μπορεί να εξηγήσει ολόκληρη τη θάλασσα."

Vladimir Nabokov

"Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας."

Οδυσσέας Ελύτης

"Στόχευε για το φεγγάρι... 
ακόμα κι αν αστοχήσεις, θα βρεθείς κάπου ανάμεσα στ' Αστέρια."

Πλάτων 

"Ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε όνειρο." 

Edgar Allan Poe

"Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι μόνος είναι απλά ένα όνειρο. Ένα όνειρο που ονειρεύεσαι με άλλους μαζί είναι πραγματικότητα."

John Lennon

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει 
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει

(Θανάσης Παπακωνσταντίνου) 

"Στη μέση του χειμώνα, 
ανακάλυψα τελικά ότι μέσα μου υπάρχει ένα ακατανίκητο καλοκαίρι." 

Albert Camus

Ανακάλυψε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε 3' (video)

Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης είναι αφιερωμένο στη μελέτη και προβολή των αρχαίων πολιτισμών του Αιγαίου και της Κύπρου, με ιδιαίτερη έμφαση στην Κυκλαδική τέχνη της 3ης π.Χ. χιλιετίας. Πρόκειται για το μουσείο με τη μεγαλύτερη συλλογή από φιγούρες της Κυκλαδικής τέχνης και με πολυσήμαντες περιοδικές εκθέσεις. 

Στο παρακάτω βίντεο, μπορείς να περιηγηθείς στο Μουσείο σε μόλις 3' : 

 

More info : Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

Βόλτα στο «Γιουσουρούμ» στην Πλατεία Αβησσυνίας

(παλιά λατέρνα του 1924)

Σίγουρα αυτή είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου βόλτες στην Αθήνα. 

Συχνά περπατώ από το Θησείο στο Μοναστηράκι, στο Ψυρρή, στην Ερμού, στην Πλάκα και ξανά πίσω. Την Κυριακή είχε μια υπέροχη, ηλιόλουστη μέρα, ειλικρινά δε ξέρω πόσες φορές περπατήσαμε αυτούς τους δρόμους.

Κατηφορίζοντας προς το Μοναστηράκι, περνώντας από το Τζαμί Τζισταράκη, φτάνει κανείς στην Πλατεία Αβησσυνίας...  Το παζάρι στην Πλατεία Αβησσυνίας, στήνεται κάθε Κυριακή από τις 9.00 το πρωί έξω από τα παλαιοπωλεία και τις αντικερί της πλατείας. 

Πρόκειται για ένα "χάσιμο" σε χρώματα και αρώματα μιας άλλης εποχής, για ένα ταξίδι στο χρόνο και στην παλιά Αθήνα... Ελάτε να σας ταξιδέψω με λίγες μόνο από τις φωτογραφίες που τράβηξα...

...δυο παλιές γραφομηχανές...

Άλλη μια... Καθώς τις χάζευα αναρωτιόμουν πόσα γράμματα, πόσες επιστολές, πόσες ιστορίες θα έχουν γραφτεί με τις συγκεκριμένες, πόσα δάχτυλα θα τις έχουν αγγίξει...

...Άλλη μια. Φαντάζομαι πως ίσως ανάμεσα τους καταλήξει το laptop μου, σε κάποιο αντίστοιχο μελλοντικό «Γιουσουρούμ»...

...παλιά βιβλία...

...πολλά σπάνια...

κυριολεκτικά ένα παζάρι δρόμου

...Εκεί κάπου σ' έναν τοίχο βλέπεις κρεμασμένο ένα 

πορτρέτο της αγαπημένης σου Βιρτζίνια Γούλφ,

 στα αντικείμενα που πωλούνται...

Παρακάτω μια παλιά αφίσα του ΟΣΕ,

προσκαλεί... "Ταξιδέψτε στην Ελλάδα με τρένο"

Έπιπλο με μια πανέμορφη, χρωματιστή, ξύλινη υδρόγειο σφαίρα.

Μια παλιά, φθαρμένη βαλίτσα -

ποιούς και ως πού θα τους είχε ταξιδέψει...

Χαζεύοντας μέσα από ένα μικρό τηλεσκόπιο.

Δεκάδες πολύχρωμα, μικρά και μεγάλα μπουκαλάκια

- η χαρά του συλλέκτη -

Καθώς φωτογραφίζεις με το κινητό αυτή την παλιά φωτογραφική μηχανή,

συνειδητοποιείς ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε, το τεράστιο τεχνολογικό άλμα...

Sante... "Σιγαρέττα" μύθος... μιας ολόκληρης εποχής...

να και ο Αινστάιν, σε κοιτά σοβαρός μέσα από ένα παλιό κάδρο...

...καθώς η Αλίκη δίπλα, σου χαμογελά...

Την Κυριακή στο πιο παλιό παζάρι της πόλης, 

γεμάτο με συλλέκτες, περαστικούς και retro-maniacs,

μπορεί να βρεις σπάνιους, αληθινούς θησαυρούς...

Σχετικές αναρτήσεις : 

H γοητεία της παλιάς Αθήνας

Ταξίδι στην παλιά Αθήνα

Ενδιαφέρον άρθρο: Ποιος ήταν ο Γιουσουρούμ; Μοναστηράκι: σε μία πλατεία 4 θρησκείες, 2 δόγματα, 3 ήπειροι

Mistero Buffo : γέλιο, συγκίνηση, προβληματισμός, σκέψη...

[ η ταλαντούχα ομάδα στήνεται στο φακό μας μετά το τέλος της παράστασης ]

Θέλησα η πρώτη "πολιτιστική" ανάρτηση της χρονιάς να αφιερωθεί στην παρουσίαση μιας θεατρικής παράστασης. Και αυτή πιστεύω ότι αξίζει να είναι το "Mistero Buffo". Βρέθηκα στο Θησείον στην αρχή της θεατρικής σεζόν, όπου είδα τη συγκεκριμένη παράσταση και όμως ακόμη έχω στο μυαλό στιγμές από εκείνη τη βραδιά. Ακριβώς επειδή δεν ανεβαίνουν συχνά τόσο ευρηματικές και αξιόλογες παραστάσεις, τελικά πρέπει ν' αισθανόμαστε τυχεροί όταν συμβαίνει να τις παρακολουθήσουμε.

Mistero Buffo (με τόνο στο μιστΈρο) στα ιταλικά σημαίνει «Κωμικό Μυστήριο» και λέγοντας μυστήριο εννοείται το ιερό δρώμενο του καθολικού κυρίως μεσαίωνα. Ο Φο συγκέντρωσε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές κωμικές σκηνές που αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των εν λόγω ιερών δραμάτων και τις ξανάγραψε, μετατρέποντας τις στιγμές αυτές, σε αριστουργήματα σατιρικής ποίησης. Ακολουθώντας την παράδοση, όπου θέλει τη θεατρική γραφή να ψυχαγωγεί, αλλά και να διδάσκει. 

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος επέλεξε να ανεβάσει την παράσταση, με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας, δίχως κουστούμια, χωρίς σκηνικά και φωτισμούς. Οι ηθοποιοί είναι ντυμένοι απλά, κάποιοι φορούν φόρμες και δε χρησιμοποιείται κανένα απολύτως σκηνικό. Τότε ακριβώς συνειδητοποιείς το πόσο δύσκολη τέχνη είναι η υποκριτική. Όπως και ότι για να είναι επιβλητική μια παράσταση δεν χρειάζονται εκθαμβωτικά σκηνικά και κουστούμια, αλλά το σπάνιο, πηγαίο ταλέντο.

Έχουμε λοιπόν ένα πανέξυπνο και εξαιρετικά καλοδουλεμένο κείμενο, που αναλαμβάνουν να το διηγηθούν νέοι, ταλαντούχοι ηθοποιοί. Οι θεατές ξεκαρδίζονται με τις ατάκες. Την επόμενη στιγμή συγκινούνται και συμμετέχουν στο δράμα. Το αμέσως επόμενο λεπτό προβληματίζονται για εκείνες τις "αλήθειες" της Βίβλου, που μαθαίνουμε από μικρά παιδιά και που σατιρίζει αιχμηρά ο συγγραφέας. Το βέβαιο είναι πως ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με τις σκέψεις του. Φεύγοντας από το θέατρο, έχει γεμίσει με εικόνες, ποικίλα συναισθήματα...

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος έκανε ακόμη μια φορά το θαύμα του, σκηνοθετώντας το "Mistero Buffo" (1969) του Dario Fo με την ομάδα Επτάρχεια. Μας μετέφερε με εξαιρετικό τρόπο τις εμβόλιμες κωμικές σκηνές των μεσαιωνικών λειτουργικών δραμάτων, όπου το θείο και το ανθρώπινο δράμα ξαναδιαβάζονται με κωμικοτραγικό τρόπο σε αυτή την καυστική αντιεξουσιαστική σάτιρα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα συγκεκριμένα κείμενα, χάρισαν το Βραβείο Νόμπελ στον Ντάριο Φο. Αξίζει ν' αναφερθεί ότι έχουν μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες, το έργο έχει παρουσιαστεί σε όλον τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία.

Και φυσικά ένας καλοκουρδισμένος θίασος, όλοι οι ηθοποιοί άψογοι στους ρόλους τους. Ξεχώρισα τον Αργύρη Ξάφη (εκπληκτικός ως "τρελός") και την Άννα Καλαϊτζίδου (καθηλωτική ως "Παναγία" και συγκλονιστική ως "Χάρος").  Πολύ καλοί οι Θάνος Τοκάκης, Κώστας Μπερικόπουλος, Μανώλης Μαυροματάκης και Γιώργος Χρυσοστόμου.

Η παράσταση θα παρουσιάζεται για λίγες ακόμη μέρες, στο Θέατρο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες. 

Τουρναβίτου 7, Ψυρρή
Τηλ : 2103255444
Παραστάσεις : Mέχρι : 5/1/2014
Σάβ., Κυρ. 7 μ.μ. Τρ., Τετ. 9 μ.μ.

Καλότυχη χρονιά!...

Ας γίνουν οι λέξεις της φωτογραφίας, έμπνευση μας για τη νέα χρονιά!

* Ακολουθούν ευχές που αφέθηκαν ως σχόλιο στο προηγούμενο post, μου άρεσαν πολύ και σκέφτηκα με αυτές να ξεκινήσει η χρονιά στο blog. :)  

"Για τον καινούργιο χρόνο σου εύχομαι:

Να βγεις ξημερώματα Ιανουαρίου και να δεις το φως της πανσέληνου να καθρεφτίζεται στα γαλήνια νερά της θάλασσας (πίστεψέ με είναι υπέροχη, υπέροχη, υπέροχη).

Να ζεστάνει ο καιρός και πολύ σύντομα να κάνεις τις πρώτες βουτιές στη θάλασσα.

Μια γάτα να έρχεται στα πόδια σου και να νιαουρίζει.

Οι ζεστές ηλιαχτίδες του χειμώνα να μπαίνουν από το παράθυρο και ζεσταίνουν τα χέρια σου την ώρα που πληκτρολογείς.

Να έχει η γειτονιά σου πολλά πάρα πολλά κοτσύφια και να τα ακούς που κελαηδούν το πρωί.

Να ανάβεις ένα κερί και να φωτίζεται η καρδιά σου.

Τις ημέρες που έχει συννεφιά να ακούς Τσιτσάνη για να γλυκαίνει η καρδιά σου.

Να βλέπεις πολλές υπέροχες Ανατολές (και το Φως του ήλιου να καθρεπτίζεται στη θάλασσα).

Μια πασχαλίτσα να γαντζωθεί στη μπλούζα σου την Άνοιξη.

Και μια χρυσόμυγα.

Να ακούσεις τα μυστικά ενός κοχυλιού το καλοκαίρι.

Να ακούσεις τους ψίθυρους των πεσμένων φύλλων το φθινόπωρο.

Να είσαι για πάντα ο ευατός σου."

[ Σχόλιο μου : εσείς δεν είστε απλώς αναγνώστες, εσείς είστε ποιητές! :) 
To σχόλιο του ηλιογράφου]