25 Ιουνίου 2012

Μάρκος Βαμβακάρης




Ο Μάρκος Βαμβακάρης γεννήθηκε το 1905 στην Άνω Χώρα της Σύρου, καθολικός στο θρήσκευμα, από φτωχή οικογένεια. Πήγε τέσσερις τάξεις στο Δημοτικό Σχολείο και μετά αναγκάστηκε να κατέβει στην Ερμούπολη, το λιμάνι της Σύρου, για να εργαστεί και να βοηθήσει την οικογένειά του.

Ο πατέρας του έπαιζε γκάιντα σε γιορτές και πανηγύρια και ο μικρός Μάρκος τον συνόδευε κρατώντας το ρυθμό στο νταούλι.  

Η Σύρος είχε έντονη μουσική παράδοση. Οι ζεϊμπέκηδες οργάνωναν μια μεγάλη γιορτή κάθε Αποκριά, όπου έπαιζαν μουσική και χόρευαν παιδιά και νέοι που εκπαιδεύονταν κάθε χρόνο ειδικά για αυτό το σκοπό.



Το 1917 πήγε στον Πειραιά για να βρει την τύχη του. Άρχισε να εργάζεται στο λιμάνι σε πολύ βαριές δουλειές, μεταφέροντας κάρβουνο στα καράβια και αργότερα σαν εκδορέας στα σφαγεία του Πειραιά.  Αυτά τα χρόνια ήρθε σε επαφή με ανθρώπους του μεροκάματου, του κοινωνικού περιθωρίου και είδε την τραγωδία των προσφύγων από τη Μικρά Ασία που είχαν εγκατασταθεί πρόχειρα στις φτωχογειτονιές του Πειραιά.

Το 1924, πριν πάει φαντάρος, συνάντησε έναν μουσικό που έπαιζε περίφημο μπουζούκι και λεγόταν Νίκος Αϊβαλιώτης. Εντυπωσιάστηκε πολύ από αυτό το όργανο και πήρε όρκο να γίνει άριστος παίκτης του μπουζουκιού, πράγμα που πέτυχε μέσα σε μόλις έξι μήνες. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας άρχισε να γράφει τα πρώτα του στιχάκια και το 1933 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο από την εταιρεία Parlophone, παίζοντας και τραγουδώντας ο ίδιος.  Το 1934 έφτιαξε, μαζί με τέσσερις ακόμα μουσικούς, μια πολύ φημισμένη κομπανία με μπουζούκια και μπαγλαμάδες, την οποία και ονόμασαν "Τετράς ή ξακουστή του Πειραιώς".




Το 1935 ηχογράφησε το πιο διάσημο χασάπικο στην ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού, τη "Φραγκοσυριανή", το οποίο όμως έγινε επιτυχία 25 χρόνια αργότερα με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Ο ίδιος αφηγείται για τη δημιουργία του τραγουδιού: 


"Όλος ο κόσμος της Σύρου μ' αγαπούσε πολύ, διότι κι εγώ ήμουν Συριανός και το είχαν καμάρι οι Συριανοί. Κάθε καλοκαιράκι με περίμεναν να πάω στη Σύρα να παίξω και να γλεντήσει όλη η Σύρα μαζί μου. Το 1935 πήρα μαζί μου τον Μπάτη, τον αδερφό μου τον μικρό και τον πιανίστα Ροβερτάκη και πήγα για πρώτη φορά στη Σύρο, σχεδόν είκοσι χρόνια αφ' ότου έφυγα από το νησί. Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ' ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν..... Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα: 

Μία φούντωση, μια φλόγα έχω μέσα στην καρδιά
Λες και μάγια μου΄χεις κάνει Φραγκοσυριανή γλυκιά... 

Ούτε και ξέρω πως την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ' αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή."

Το 1942 παντρεύεται την Ευαγγελία Βεργίου και αποκτά μαζί της τρία αγόρια. Έγραφε μέσα από την καρδιά του και την αλήθεια του. Αυτά που περιέγραφε ήταν βιώματα του και επειδή ήταν πολύ αυθεντικά αγαπήθηκαν από όλους τους Έλληνες.  Η μεγάλη επιτυχία τους αύξησε τις πωλήσεις των δίσκων, καθώς και των συσκευών γραμμοφώνου.


'Τα ματόκλαδα σου λάμπουν'


Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 αυτό το είδος τραγουδιού αρχίζει να φθίνει.  Οι καιροί είχανε αλλάξει και ο Μάρκος Βαμβακάρης πέρασε δύσκολα χρόνια.  Αργότερα η εταιρεία Columbia με τραγουδιστή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, επανεξέδωσε τα καλύτερα τραγούδια του.

Κορυφαίο σατιρικό ζεϊμπέκικο. "Ο Μάρκος υπουργός", 1935-1936
Το λες και επίκαιρο ;)


Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμη και σήμερα, σαράντα χρόνια μετά το θάνατο του, οι νέες γενιές, εντός και εκτός Ελλάδας, όποιο είδος μουσικής και αν αγαπούν να ακούν, γοητεύονται από το ύφος των τραγουδιών του Βαμβακάρη.

 Ο "Πατριάρχης του Ρεμπέτικου" πέθανε στον Πειραιά στις 8 Φεβρουαρίου του 1972, σε ηλικία 67 χρονών... αλλά τα τραγούδια του είναι ζωντανά και συνεχίζουν να παίζονται από ξένες κομπανίες σε όλον τον κόσμο.


Στη σκιά της Ακρόπολης

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση στάθηκε η υπέροχη βραδιά, αφιέρωμα στη ζωή και στο έργο του Μάρκου Βαμβακάρη από το Φεστιβάλ Αθηνών


Βράδυ του Σαββάτου, στη σκιά της Ακρόπολης στο Ωδείο του Ηρώδη Αττικού. Μια βραδιά με υπέροχες ερμηνείες από τους Γιάννη Κότσιρα, Δημήτρη Ζερβουδάκη, Σοφία Παπάζογλου, Απόστολο Ρίζο, Δημήτρη Νικολούδη, Στέλιο Βαμβακάρη (γιο του Μάρκου) και της Εβελίνας Αγγέλου.


Το αφιέρωμα διανθιζόταν από υπέροχα βίντεο που σε ταξίδευαν στη μαγεία του Αιγαίου, στην ομορφιά της Σύρου και στο πρόσφατο παρελθόν μας...


Όπως αυτό:




 Αξίζει να δείτε το παραπάνω βιντεάκι. Ένα από τα όμορφα της βραδιάς...


Σχετική παλιότερη ανάρτηση : Αφιέρωμα στο Ρεμπέτικο.

34 σχόλια:

Roadartist είπε...

Ακούστε και στο mixpod (δίπλα) διασκευή της "Φραγκοσυριανής" από τους αγαπημένους Locomondo!! Πως το χτες συνδέεται όμορφα με το σήμερα!

Το όμορφο της βραδιάς ήταν να βλέπεις στις διπλανές θέσεις Κινέζους να χειροκροτούν στους ρυθμούς των τραγουδιών του Βαμβακάρη και να χαμογελάνε, κ ας μη καταλάβαιναν καθόλου τους στίχους τους... :)

Flora είπε...

Αχ... τι ωραία που θα ήταν!!!
Το βιντεάκι τέλειο...
Thanks road!
Θα το περάσω και στο blog των παιδιών αύριο.
Πολύ μου άρεσε...
Φιλιά
ρεμπέτικα!

Κλειω είπε...

Ευχαριστω για την ομορφια που μας μεταδιδεις απλοχερα. Εχεις μια ομορφη ψυχη. Ηταν σαν να ειδα μαζι σου τη παρασταση. Πηρα μια ομορφη γευση.

treno fantasma είπε...

Latreyw ta rempetika! Einai authentiki mousiki!!!
Ekrazoun ta viwmata mias olikliris diskolis epoxis...

Hfaistiwnas είπε...

Όλα γνωστά τα κομμάτια...
Καλημέρα!

teleytaios είπε...

Άλλη μια εξαιρετική ανάρτηση για τον αγαπημένο μας τον Μάρκο. Πόσες και πόσες φορές δε μας έχει συνοδεύσει με τα τραγούδια του; Πόσους καημούς μας δεν μας τους έχει γλυκάνει με τους στίχους του; Και πόσες ωραίες μελωδίες δε μας έχει χαρίσει; Νομίζω ήταν μοναδικός αλλά και αναντικατάστατος...

Να είσαι καλά αγαπητή RoadArtist για την ανάρτηση που μας έκανε και αισθανθήκαμε όμορφα!

Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα.

Υ.Γ. Μια μικρή διόρθωση, γράφεις ότι πήγε στον Πειραιά το 1971... :)

Ange Alexiou είπε...

H Φραγκοσυριανή μου θυμίζει βόλτα με το "τρενάκι" της Σύρου.
:)
Πολύ όμορφη ανάρτηση. Να ΄σαι καλά!

Roadartist είπε...

@ Flora : Τα περισσσότερα τραγούδια συνοδεύονταν από πολύ ωραία βίντεο, ήταν κάτι διαφορετικό. Ρεμπέτικες καλημέρα ΧΑ, φιλιά :)

Roadartist είπε...

@ Kλειώ : Χαίρομαι που το χάρηκες Κλειώ, ακριβώς για αυτό ανέβηκε ως ένα μοίρασμα μιας όμορφης συναυλίας.

Roadartist είπε...

@ treno fantasma : τα ρεμπέτικα όντως έχουν μεγάλη ιστορία!

Roadartist είπε...

@ Hfaistiwnas : Γεια σου ηφαιστίωνα, καλή εβδομάδα να έχεις!

Roadartist είπε...

@ teleytaios : Το ήξερα πως ειδικά σε σένα θα άρεσε, καθώς σου αρέσουν τα ρεμπέτικα. Εμένα τα τραγούδια του μου θυμίζουν σχολικές εκδρομές και βραδιές χειμωνιάτικες κυρίως σε ρεμπετάδικα! Σίγουρα μεγάλη μορφή, όντως γλυκαίνουν τον πόνο.
Διορθώθηκε η ημερομηνία, σε ευχαριστώ!



@ misoagnosti : Δεν έχω πάει ποτέ στη Σύρο... :) Σίγουρα χάνω. Καλή μας εβδομάδα :)

leondokardos είπε...

Αλησμόνητη φωνή πραγματικού ρεμπέτη,υπέροχα τα τραγούδια του,καημοί τραγουδισμένοι...

ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ είπε...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ, ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟ, ΤΗΝ ΠΑΛΙΟΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!

BUTTERFLY είπε...

Ποσο τις ζηλευω αυτες τις εκδηλωσεις! Ωρες ωρες νιωθω οτι βρικσομαι σε αλλη χωρα, σε αλλη τροχια...

Roadartist είπε...

@ leondokardos : Lionheart τραγούδια που εκφράζουν τον πόνο μιας κοινωνικής τάξης, μιας ολόκληρης εποχής... Πάμε για καινούργια τώρα...

Roadartist είπε...

@ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ : είχα μελετήσει τότε αρκετά βιβλία για την ιστορία του ρεμπέτικου και είχε προκύψει το post.

Roadartist είπε...

@ BUTTERFLY : Μωρέ εδώ βρίσκεσαι! Και εγώ στο παραπέντε πήγα, την τελευταία στιγμή... Με μια όχι και τόσο καλή (έως κακή) ψυχολογία, μα ήταν τόσο όμορφη βραδιά, είχα ακουμπήσει πίσω στη μαρμάρινη θέση, χάζευα μια το Παρθενώνα και μια τα αστέρια στον ουρανό, ακούγοντας τη μουσική, τους μουσικούς λίγο τους κοιτούσα... Στο Ηρώδειο μπορείς να χαζέψεις και τα αστέρια...

eirini είπε...

Ρεμπέτικο...η τρέλλα μου, η αδυναμία μου! Πρέπει να ξέρεις ότι έχω άπειρες συλλογές ρεμπέτικων τραγουδιών, βιβλία για την γέννηση και την πορεία του καθώς και συλλογές από βιβλιογραφίες όλων των "μεγάλων" του ρεμπέτικου τραγουδιού! Ασχολούμαι χρόνια με το ρεμπέτικο και θεωρώ ότι μορφές σαν τον Μάρκο Βαμβακάρη δεν θα ξαναβγούν! Πατέρας του ρεμπέτικου τραγουδιού μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Παπαϊωάννου και στην συνέχεια τον μεγάλο Βασίλη Τσιτσάνη.
Θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι'αυτόν...λατρεύω τα τραγούδια του, την μουσική του!
Εκπληκτική ανάρτηση Roadartist μου για μια μεγάλη μορφή και μια υπέροχη βραδιά!!!

thinks είπε...

Ωραία ανάρτηση, σημαντικός Έλληνας! Και δεν τό 'ξερα ότι ήταν Συριανός! Γι αυτό ο πατέρας μου αφιέρωνε το τραγούδι στην μητέρα μου η οποία είχε γεννηθεί στην Σύρο όταν ήταν διορισμένος εκεί ο παππούς μου! Τώρα θα το τραγουδάω με άλλη ψυχή!

Άστρια είπε...

Τί όμορφη ζηλευτή βραδιά θα ήταν!!! Και στο Ηρώδειο μια καλοκαιρινή νύχτα!!
Ήμουν εκτός Αθηνών αλλά πολύ θα ήθελα να είμαι εκεί. Νομίζω ότι η διαφήμιση της παράστασης δεν ήταν αντιπροσωπευτική για τα όσα πανέμορφα μας μετέφερες.

Θα σταθώ και σε κάτι που έγραψες:
"Άρχισε να εργάζεται στο λιμάνι σε πολύ βαριές δουλειές, μεταφέροντας κάρβουνο στα καράβια και αργότερα σαν εκδορέας στα σφαγεία του Πειραιά" (!) και για το πως εξελίχθηκε μετά αλλά και για το έντονο συναίσθημα που αποπνέουν τα τραγούδια του και βέβαια η "Φραγκοσυριανή" αξεπέραστη!!

Το βιντεάκι πολύ ξεκούραστα καλοκαιρινό.

Σε φιλώ,
Καλό βραδάκι:)

Eva/Grotesque είπε...

πόσο μ'αρέσει ο βαμβακάρης και η ρεμπέτικη μουσική! :)
επίσης έχω λατρέψει το μπλογκ σου, είδα πολλές αναρτήσεις μέχρι και τον προηγούμενο χρόνο και θα δω και τις υπόλοιπες κάποια στιγμή!
δεν βρίσκω το κουμπί να γίνω μέλος στο blog ρε γαμώτο! :/

Roadartist είπε...

Με συγχωρείτε όλοι για τις κάπως αργοπορημένες απαντήσεις. Σας καλημερίζω!


@ Ειρήνη: Ειρήνη μου με ξάφνιασες πολύ ευχάριστα με όσα έγραψες! Και εγώ έχω μελετήσει το ρεμπέτικο, μα δεν έχω όμως δίσκους, αν θέλω κάτι βάζω στο youtube, οπότε όπως καταλαβαίνεις καμία σχέση με σένα, χάρηκα πολύ με το σχόλιο σου, όπως και συμφωνώ απόλυτα για το ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν ανεπανάληπτοι, ακριβώς γιατί ήταν αυθεντικοί, για αυτό και αγαπήθηκαν τόσο πολύ, τραγούδησαν τον πόνο, την προσφυγιά, την ελπίδα... Θα μου άρεσε να σε άκουγα να μιλάς ώρες για αυτόν, όπως και να ήσουν μαζί μας το Σάββατο στο Ηρώδειο, σε καλημερίζω και σε φιλώ :)

Roadartist είπε...

@ thinks : Πολύ ωραίος τόπος η Σύρος, δυστυχώς δεν έχω πάει ακόμη, κάποια στιγμή ευελπιστώ ότι θα την επισκεφτώ - να τριγυρίσω στα σοκάκια και την πλατεία της. Ωραίος ο πατέρας σου :)
Αυτές οι συναυλίες βοηθάνε γιατί μαθαίνεις και επιπλέον πράγματα για αγαπημένους δημιουργούς. Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα το τραγουδάς με άλλη ψυχή, στέλνω μεγάλη καλημέρα :)

kariatida62 είπε...

Eρχομαι απο την πλατεία του και σας φέρνω τον αέρα του νησιού του...
Κυριακή βράδυ 12.00 μμ. στην Α.Σύρο νεκρική ησυχία...
Μόνο η ταβέρνα του ΛΙΛΗ ανοιχτή για μια ξεχασμένη παρέα...
Η κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά την Σύρο.

Roadartist είπε...

@ Άστρια : Νομίζω πως όντως δεν διαφημίστηκε αρκετά-μα το Φεστιβάλ Αθηνών, το ψάχνουμε μόνοι μας φίλη άστρια :)))) δε περιμένουμε διαφήμιση και παρακίνηση :))) Αξίζει να πας σε μια από τις επόμενες συναυλίες / παραστάσεις του καλοκαιριού, ο Ιούλιος θα είναι γεμάτος με ενδιαφέροντα θεάματα. Κ σε προσιτές τιμές, θα βρεις σίγουρα κάτι που θα σε ενδιαφέρει. Μακάρι να μπορούσα να πηγαίνω συχνότερα :)) - να έχεις δίκιο για τη ζωή του - καλημέρα!

Roadartist είπε...

@ Grotesque Melody : Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και την ανάγνωση! Έχεις όλο το χρόνο να το ψάξεις όσο περισσότερο θες :))

Το gadget αυτό δεν το χρησιμοποιώ, αλλά από ότι βλέπω όταν μπαίνω στο blogger, αρκετοί έχουν εγγραφτεί, νομίζω πως είναι απλή η διαδικασία, μπορείς από το blogger σου να περάσεις το link της διεύθυνσης του blog και τότε να το προσθέσεις, αν σε εξυπηρετεί αυτός ο τρόπος παρακολούθησης. Θα χαρώ να τα λέμε.

Roadartist είπε...

@ kariatida62 : εκεί ήσουνα;; Ναι το έχω ακούσει ότι έχει μεγάλες συνέπειες από την κρίση... Νεκρική σιωπή;;; Για να ξυπνάνε λίγο οι νησιώτες...! Και έξω στη πλατεία με μια κιθάρα ωραία θα περάσουν... Δύναμη να έχουμε κάρυ, όσο μπορούμε, καλή επιστροφή.

eirini είπε...

Μακάρι να ήμουν μαζί σας σ'αυτή την υπέροχη βραδιά...την ζήλεψα!!!
Στην Σύρο πρέπει να σου πω ότι υπάρχει και μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη (στην άνω Σύρο).
Υπέροχο, μοναδικό νησί! Πήγα πέρσυ αλλά δυστυχώς για μένα το μουσείο ήταν κλειστό!!!! Φαντάζεσαι την απογοήτευσή μου... :(((

Roadartist είπε...

@ eirini : Καλημέρα Ειρήνη μου, δεν έχω πάει ποτέ στην Σύρο, θα πρέπει να αξίζει, έχει μουσείο Μ. Βαμβακάρη;;; Δε το ήξερα, τώρα τι να πω για τα ωράρια λειτουργίας;;; Έλεος... Φαντάζομαι την απογοήτευση...

zoyzoy είπε...

Μακάρι αυτό το αφιέρωμα να'ναι και ένα "βάλσαμο" για το νησί μας.

“Η ουσία του ρεμπέτικου εκπορεύεται από το παρελθόν
αλλά είναι στενά συνδεδεμένη με το σήμερα και… πολλοί
Γάλλοί έμαθαν να χορεύουν και έμαθαν τον σπουδαίο
ρεμπέτη Μάρκο Βαμβακάρη και αυτό αν δεν είναι μια διάκριση για τον παρεξηγημένο μας Μάρκο!

Υπέροχο η ανάρτησή σου φίλη μου!
Να'σαι καλά
Φιλιά θαλασσινά!

Roadartist είπε...

@ zoyzoy : να είστε καλά και να εκτιμάται αυτά που έχει ο τόπος σας :) ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά, καλό μεσημέρι!

koulpa είπε...

xaxa γειά σου roadartistaki τσίφτικο.. :) :)
ξεκίνησα ενφουσιασμένος να σχολιάσω παραληρηματικώς.. κι έφαγα φλασιά.. πήγα λοιπόν στο παλιό σου αριέφωμα στο ρεμπέτικο.. και είδα ότι θα έγραφα ακριβως τα ίδια με το εκεί μου σχόλιο.. πολύ σταθερός χαρακτήρας είμαι τελικά.. :) :)
να σαι καλά να μας ανοίγεις μάτια και ψυχή.. καληνύχτα :) :)

Roadartist είπε...

@ koulpa : Τσίφτικο; :) Μου άρεσε αυτό πολύ. Γεια σου κουλπάκι, αφιερωμένα σε σένα όλα τα τραγουδάκια του αφιερώματος :) Κ να είσαι πάντα καλά!

Related Posts with Thumbnails