8 Σεπτεμβρίου 2015

Αρχαιολογικός χώρος Ασκληπιείου Επιδαύρου



Επισκεφτήκαμε την Επίδαυρο με αφορμή την παράσταση του Θεάτρου Νο
Έπειτα το πρωινό της επόμενης μέρας, ακολούθησε μια περιήγηση στον Αρχαιολογικό χώρο Ασκληπιείου Επιδαύρου. Ακολουθεί μια μικρή ξενάγηση.  


Μια ζεστή Κυριακή του Ιουλίου, λοιπόν, περπατήσαμε τα χώματα όπου βρισκόταν το Ασκληπιείο, δηλαδή η έδρα του θεού ιατρού της αρχαιότητας και το σημαντικότερο θεραπευτικό κέντρο όλου του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου. 


Ήταν το κύριο ιερό της μικρής παραθαλάσσιας πόλης της Επιδαύρου, αλλά η φήμη του και η αναγνώριση της σημασίας του γρήγορα ξεπέρασαν τα όρια της Αργολίδας και θεωρήθηκε από όλους τους Έλληνες ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιατρική.


Αυτό που κινεί το ενδιαφέρον και την περιέργεια μου σε τέτοιους αρχαιολογικούς τόπους είναι φυσικά η ιστορία τους. Σαν να ξεπηδούν μύθοι. Προσπαθώ να αφουγκραστώ το μυστήριο τους. 


Τα μνημεία του αποτελούν σήμερα όχι μόνο παγκοσμίου φήμης αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, αλλά και εξαιρετική μαρτυρία για την άσκηση της επιστήμης της ιατρικής στην αρχαιότητα.  Αρκεί να κρατήσουμε ότι περισσότερα από διακόσια ιαματικά κέντρα σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο θεωρούνταν ιδρύματά του. 


Στο Στάδιο του Ιερού του Ασκληπιείου της Επιδαύρου 
όπου τελούνταν αθλητικοί αγώνες προς τιμήν του Ασκληπιού.


Ο Πίνδαρος αναφέρει την τέλεση γυμνικών αγώνων στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου από τον 5ο αιώνα. Αθλητικοί αγώνες αλλά και αγώνες ραψωδίας, μουσικής και δράματος αποτελούσαν τμήμα του τελετουργικού που ελάμβανε χώρα κατά τη διάρκεια της γιορτής προς τιμήν του Ασκληπιού που διοργανωνόταν κάθε 4 χρόνια, των Μεγάλων Ασκληπιείων.


Εδώ αποτυπώθηκε η εξέλιξη της ιατρικής από τη φάση κατά την οποία η ίαση εξαρτιόταν αποκλειστικά μόνο από το θεό έως τη μετατροπή της σε επιστήμη, με τη συστηματική καταγραφή περιστατικών και τη σταδιακή συγκέντρωση γνώσης και εμπειρίας. 


Όταν βρεθείτε στον αρχαιολογικό χώρο της Επιδαύρου, αξίζει να δείτε:
Τον Ξενώνα ή Καταγώγιον, όπου διέμεναν οι προσκυνητές του λατρευτικού χώρου.
Το συγκρότημα του Τελετουργικού εστιατορίου όπου δίνονταν τελετουργικά γεύματα.
Τη Θόλο, το τελειότερο κυκλικό οικοδόμημα της αρχαιότητας- ο μύθος την ορίζει ως την κατοικία του θεού Ασκληπιού.
Τη Στοά Αβάτου, όπου φιλοξενούνταν οι ασθενείς.
Το Στάδιο, όπου λάμβαναν χώρα οι αθλητικοί αγώνες.
Το Ασκληπιείο, ένα από τα πιο σημαντικά θεραπευτικά κέντρα του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου, που στέγαζε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του θεού.

...Και τέλος φυσικά : 


...το Θέατρο, είναι από τα ωραιότερα του κόσμου.
Ανεβείτε στην κορυφή του. Παρατηρήστε την ακουστική του. 
Έχουμε αναφερθεί ξανά παλαιότερα στο θέατρο της Επιδαύρου.
(Διάβασε το κλικάροντας στον παραπάνω σύνδεσμο). 



Εκτός από κάποια παράσταση, φρόντισε να δεις το 
θέατρο για την αύρα του και το αρχαιολογικό του ενδιαφέρον. 




Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της ελληνικής αρχαιότητας, ίσως το τελειότερο και διασημότερο μνημείο του είδους.





Η πρώτη παράσταση μετά την αρχαιότητα δόθηκε εδώ την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου του 1938. Η «Ηλέκτρα» με το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με την Κατίνα Παξινού.



Το ετήσιο «Φεστιβάλ Επιδαύρου» εγκαινιάστηκε επισήμως το 1955 με την παράσταση της Εκάβης του Ευριπίδη από το Εθνικό Θέατρο. Έκτοτε το θέατρο χρησιμοποιείται κάθε καλοκαίρι για τις εκδηλώσεις των Επιδαυρίων, που περιλαμβάνουν κυρίως παραστάσεις αρχαίου δράματος - ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά γεγονότα στον κόσμο.

Πηγές & περισσότερες πληροφορίες: 
Υπ. Πολιτισμού 
Μνημεία του Αρχαιολογικού τόπου 

6 σχόλια:

Giannis Pit. είπε...

Εξαίρετη διαδρομή και ξενάγηση. Έχω καιρό να πάω στην Επίδαυρο από παλιά με κάποιες εξαίρετες παραστάσεις. Ας Όψεται η κίση.
Ευχαριστούμε ειλικρινά για την πανέμορφη βόλτα.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά θεραπευτικές επισκέψεις.

Roadartist είπε...

@ Giannis Pit: Θα ακολουθήσει μια ακόμη ανάρτηση αφιερωμένη στο Μουσείο της Επιδαύρου. Χαίρομαι που μπόρεσα να σε ταξιδέψω Γιάννη. Καλημέρα. :)

Roadartist είπε...

@ ηλιογράφος: Νιώθω πως όλοι αυτοί οι τόποι έχουν μια ξεχωριστή αύρα ήλιε.

Ανώνυμος είπε...

Όταν βρίσκομαι σε αυτούς τους χώρους (θέατρα, μουσεία κλπ), νοιώθω σαν κάποιος να με αξιολογεί χωρίς όμως να με κατακρίνει. Ένα ιερό συναίσθημα, βίωμα.
Ο μόνος λόγος που δεν κάνω αφιερώματα είναι γιατί.....για τους ίδιους λόγους που δεν φωτογράφησα ποτέ μου τη Διώρυγα της Κορίνθου (που είναι συνεχώς γεμάτη Γιαπωνέζους τουρίστες, ανεξαρτήτου εποχής, που τη φωτογραφίζουν) αν και έχω περάσει άπειρες φορές για να φωτογραφίσω την ανατολή στα Ίσθμια.
Εντάξει είμαι τρελός!

Roadartist είπε...

@ ηλιογράφος: Είναι μαγεία να βρίσκεσαι σε τέτοιους τόπους, μαγεία να τους φωτογραφίζεις. Π.χ. μπορεί να περνάω καθημερινά μπροστά από την Ακρόπολη, μα πάντα θα σταματήσω να την κοιτάξω και θα τραβήξω μια γρήγορη φωτογραφία με το κινητό... Δε μπορώ να το εξηγήσω με λόγια αυτό. :)

Related Posts with Thumbnails